«...και πεσμένα εις τα χορτάρια απεθαίνανε παντού τα θλιμμένα απομεινάρια της φυγής και του χαμού»!
Μετά τη Μάχη της Πέτρας, οι Τούρκοι δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο.
Ο Βοναπάρτης- λέγεται ότι- έμοιαζε πολύ στον διάσημο θείο του· εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου.
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 29 Αυγούστου του 1824 όταν καταγράφηκε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ναυτικής ιστορίας: η Ναυμαχία του Γέροντα.
Κι ο Ιμπραήμ, μετρώντας νεκρούς και μια ήττα οδυνηρή, κατάλαβε πως η ορεινή Μάνη δεν κατακτιέται εύκολα· κι αποχώρησε ταπεινωμένος!
Και η Ελλάδα συνέχισε να μάχεται για την ανάκτηση όσο περισσότερων εδαφών ήταν δυνατό πριν από την τελική, κατάκτηση της ανεξαρτησίας της...
Όταν ο υπερήφανος Πασάς είδε πως χάνει ανθρώπινο δυναμικό δίχως να μπορεί να μπει στο Μοναστήρι, σήμανε υποχώρηση!
Η Ιστορία έχει σταθεί ιδιαίτερα στον μαρτυρικό θάνατο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε’, όμως την ίδια τύχη είχαν κι άλλοι λαμπροί ιερείς.
Κατάγγειλε τις πρακτικές των Βρετανών και επέκρινε τους Έλληνες που ήθελαν την αγγλική κηδεμονία· σκοτώθηκε από φίλια πυρά!
Κάτι οι εμφύλιοι , κάτι η στρατηγική ιδιοφυία του Αιγύπτιου πασά, και λίγο η κούραση των ξεσηκωμένων, κοντά ήταν ο Ιμπραήμ να γυρίσει την Ελληνική Επανάσταση τέσσερα χρόνια πίσω...