Η πιο ταπεινωτική ήττα για τους Βρετανούς: Όταν Ζουλού με δόρατα και ρόπαλα αποδεκάτισαν τους πάνοπλους εχθρούς τους

Ήταν η πιο μεγάλη και πιο ταπεινωτική ήττα για τους Βρετανούς κι ακόμα και σήμερα δεν έχει υπάρξει όμοιά της. Οι Ζουλού με δόρατα και ρόπαλα έτρεψαν σε φυγή τους πάνοπλους εχθρούς τους! Ο Δαβίδ με τη σφεντόνα νικούσε ξανά τον ρωμαλέο γίγαντα Γολιάθ… Ήταν η Μάχη της Ισαντλουάνα (Isandlwana).

Στη Βρετανία και όχι μόνο εκεί, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο θεωρούσαν τα στρατεύματα της Αυτής Μεγαλειότητας βασίλισσας Βικτώριας ανίκητα! Πόσο μάλλον όταν θα είχαν απέναντι τους, στο πεδίο της μάχης, ένα σμάρι ξυπόλητους οπλισμένους με δόρατα και ασπίδες φτιαγμένες από δέρματα ζώων…

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 22 Ιανουαρίου του 1879, όταν η Μεγάλη Βρετανία μίκρυνε απότομα στο άκουσμα της είδησης ότι μια ομάδα Ζουλού από περίπου 20.000 πολεμιστές νίκησε περίπου 2.000 Βρετανούς οπλισμένους με την τελευταία λέξη της πολεμικής τεχνολογίας!
Ήταν 11 το πρωί όταν ένας λόχος βρετανών ανιχνευτών καταδίωξε μια ομάδα Ζουλού στην κοιλάδα του Ngwebeni στη Zululand. Οι Βρετανοί πάγωσαν όταν βγήκαν στα υψώματα γύρω από την κοιλάδα και αντίκρισαν το θέαμα: καθισμένοι στο έδαφος, σε απόλυτη σιωπή, 20.000 Ζουλού πολεμιστές περίμεναν σύνθημα για επίθεση. Ήταν ένα θέαμα εκπληκτικό και τρομακτικό μαζί. Η μάχη που ακολούθησε ήταν μια καταστροφή για τους Βρετανούς!

Όταν ο Ύπατος Αρμοστής της Νότιας Αφρικής, σερ Χένρι Μπαρτλ Φρερ, είχε τη φαεινή ιδέα της προσάρτησης του φιλικού προς τη Βρετανία βασιλείου της Ζουλουλάνδης (Οι Ζουλού είναι σήμερα το πιο πολυπληθές έθνος της Νότιας Αφρικής, αριθμώντας σχεδόν 11 από τα 33 εκατομμύρια μαύρων κατοίκων της χώρας. Μέλη των Ζουλού ζουν επίσης στη Ζιμπάμπουε, τη Ζάμπια και τη Μοζαμβίκη.) με σκοπό να ιδρύσει μια μεγαλύτερη Νοτιοαφρικανική Συνομοσπονδία με τη δύναμη των όπλων, ήταν σίγουρος ότι οι Ζουλού, οπλισμένοι με δόρατα, ρόπαλα και ασπίδες δεν θα αντιστέκονταν στον πανίσχυρο βρετανικό στρατό.
Χωρίς να μπει στον κόπο να ζητήσει την άδεια της βρετανικής κυβέρνησης, ο Φρερ εξέδωσε τη διαταγή επίθεσης στα εδάφη που διοικούσε ο βασιλιάς Κετσουάιο, ένας συνετός ηγεμόνας που θεωρούσε τους Βρετανούς φίλους του.

Όταν ο βασιλιάς των Ζουλού απέτυχε να συμβιβαστεί, οι Βρετανοί ετοιμάστηκαν για μάχη. Ο επικεφαλής του στρατεύματος υποτίμησε τους ιθαγενείς και πήρε μαζί του μόνο 7.800 στρατιώτες με αντικειμενικό σκοπό να καταλάβει την πρωτεύουσα της χώρας Ουλούντι.
Όταν οι βρετανοί ανιχνευτές ανακάλυψαν τον στρατό των Ζουλού να περιμένει σιωπηλά, οι ιθαγενείς επιτέθηκαν με μανία.
Μια ηλιακή έκλειψη σημειώθηκε στις 14:29 εκείνης της ημέρας, σκοτεινάζοντας τον ουρανό για αρκετά λεπτά. Όταν ο ήλιος ξεπρόβαλε, δεν είχε μείνει ούτε ένας Βρετανός στρατιώτης στη θέση του και η περιοχή ήταν πλέον γεμάτη νεκρούς!

Από τους 1.700 άνδρες που είχαν επιφορτιστεί με την υπεράσπιση του βρετανικού στρατοπέδου, 52 αξιωματικοί, 806 στρατιώτες και 471 αφρικανοί στρατιώτες είχαν σκοτωθεί. Από την πλευρά των Ζουλού, υπολογίζεται ότι 2.000 ήταν νεκροί. Η Μάχη της Isandlwana ήταν - και παραμένει μέχρι σήμερα - η χειρότερη ήττα που υπέστη ποτέ από μια γηγενή δύναμη ο Βρετανικό Στρατός!

Η ταπεινωτική ήττα θορύβησε τους Βρετανούς στο Νησί, που έστειλαν ισχυρότερη δύναμη και μέσα στους επόμενους έξι μήνες η Ζουλουλάνδη ήταν ένα ακόμη πετράδι στο στέμμα της βασίλισσας Βικτώριας. Ο βασιλιάς Κετσουάιο αιχμαλωτίστηκε και εξορίστηκε στο Κέιπ Τάουν κι έπειτα στο Λονδίνο, όπου γοήτευσε την κοινωνία της Αγγλίας και διατήρησε φιλικές σχέσεις με τους αξιωματικούς που είχε νικήσει τότε. Ο τελευταίος βασιλιάς των Ζουλού επέστρεψε και πέθανε στον τόπο του, λίγα χρόνια μετά.