Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο Ντάνιελ Κρεγκ και ο Φατίχ Ακίν κυνηγούν... δολοφόνους

Ο Ντάνιελ Κρεγκ ως μια σύγχρονη εκδοχή του Ηρακλή Πουαρό να προσπαθεί να ξεδιαλύνει ένα μυστήριο στην παράδοση της Αγκάθα Κρίστι, ο Φατίχ Ακίν στα χνάρια ενός διαβόητου δολοφόνου, ο Λουίς Μπουνιουέλ σε σουρεαλιστικούς λαβυρίνθους και η Μόνικα Μπελούτσι στο πλευρό του Μπεν Κίνγκσλεϊ είναι τα διασημότερα ονόματα που μας απασχολούν σε ένα σύνολο δέκα νέων ταινιών στις αίθουσες, που προσφέρουν κάτι για κάθε γούστο.

«Στα μαχαίρια» / Knives Out / *** 
Σκηνοθεσία: Ράιαν Τζόνσον / Παίζουν: Ντάνιελ Κρεγκ, Κρις Εβανς, Ανα ντε Αρμας, Τζέιμι Λι Κέρτις, Ντον Τζόνσον, Τόνι Κολέτ, Μάικλ Σάνον, Κρίστοφερ Πλάμερ, Ελάι Ροθ

Ο Χάρλαν Θρόμπι, διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και πάμπλουτος ιδιοκτήτης μιας μικρής αυτοκρατορίας στον χώρο των εκδόσεων, βρίσκεται νεκρός από την οικονόμο του μετά τα 85α γενέθλιά του. Να είναι, άραγε, αυτοκτονία ή δολοφονία ο θάνατός του; Δύο αστυνομικοί επιθεωρητές που κι ένας διάσημος όσο και εκκεντρικός ντετέκτιβ με το όνομα Μπενουά Μπλανκ αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν τι συνέβη τη νύχτα μετά τον εορτασμό των γενεθλίων του πατριάρχη της οικογένειας, καθώς η πιστή Λατινοαμερικάνα νοσοκόμα του Μάρτα και οι Θρόμπι μαζεύονται στην παραδοσιακή έπαυλη του αποθανόντος μετά την κηδεία του…

Διαβολεμένα πρωτότυπος φόρος τιμής στo θρίλερ μυστηρίου αλά Αγκάθα Κρίστι από τον Ράιαν Τζόνσον, που μας είχε πρωτοσυνεπάρει με το ανεξάρτητο νέο-νουάρ διαμαντάκι «Έγκλημα στο κολέγιο» (2005), στη συνέχεια με τη φουτουριστική περιπέτεια «Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο» (2012) έως και με το επιδέξιο φρεσκάρισμα του «Πολέμου των άστρων» στην πρόσφατη περιπέτεια «Star Wars: Οι τελευταίοι Τζεντάι» (2017). Ο Τζόνσον δουλεύει πάντα με καλούς πρωταγωνιστές, ωστόσο εδώ έχει πρωτίστως γράψει μόνος και σκηνοθετήσει μια ιστορία μυστηρίου με πολύ χιούμορ, τυλιγμένη σε πολιτικές αναφορές που σπάνε κόκκαλα, αλλά και σε μια κομματιασμένη σωστά στον αρχικό διαθέσιμο κινηματογραφικό χρόνο αφήγηση για την εισαγωγή μας στο trip του μυστηρίου, που δίνει μια καλή πάσα στα παζλ του ερωτήματος - «ποιος έκανε το έγκλημα;».

Από εκεί και πέρα, όλα ρέουν απολαυστικά, διασκεδαστικά και κάθε ατάκα ή ανατροπή προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη, όχι καταιγιστικά, μα στον χρόνο που πρέπει και με αλάνθαστο κωμικό τάιμινγκ, συνυπολογίζοντας εδώ πως το σύνολο του καστ είναι χάρμα οφθαλμών και σε εξαιρετική φόρμα: ο Ντάνιελ Κρεγκ, ως Ηρακλής Πουαρό του 21ου αιώνα, επιστρατεύει τον ηθοποιό μέσα του, έξω -επιτέλους- από το τσίτα κοστούμι του Τζέιμς Μποντ και έρχεται στα μαχαίρια με τους Τζέιμι Λι Κέρτις, Ντον Τζόνσον, Μάικλ Σάνον, Τόνι Κολέτ και Κρις Έβανς (ο Κάπτεν Αμέρικα έχει ταλέντο και τσαγανό), όλοι τους σε θαυμαστή υποκριτική αρμονία (μαζί με τον παλαίμαχο Κρίστοφερ Πλάμερ, που ως…νεκρός, εμφανίζεται κυρίως στο πρώτο μισό της ταινίας). Όσο για την Άνα ντε Άρμας, που υποδύεται τη νεαρή μετανάστρια της ιστορίας, η νεαρή ηθοποιός έχει μια φυσικότητα που αποδεικνύεται καταλυτική στην αφήγηση. Καίρια «πολιτική», η εκμοντερνισμένη εκδοχή του σύμπαντος της Αγκάθα Κρίστι ανήκει στο είδος του χολιγουντιανού σινεμά που θέλουμε να βλέπουμε. (2019)

Το χρυσό γάντι / The Golden Glove / * 
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν / Παίζουν: Γιόνας Ντάσλερ, Μαργκαρέτε Τίσελ, Κατιά Σταντ, Αδάμ Μπουσδούκος

Στο Αμβούργο της δεκαετίας του ’70, ο Φρις «Φίτε» Χόνκα, ανειδίκευτος εργάτης με παραμορφωμένο πρόσωπο, περνά τις μέρες και τις νύχτες του πίνοντας χωρίς σταματημό στο μπαρ Χρυσό Γάντι της συνοικίας Σανκτ Πάουλι, όπου συχνάζουν οι ξεχασμένοι  του περιθωρίου – γερασμένες πόρνες της περιοχής και εξαθλιωμένοι μπεκρήδες. Ο άσχημος Χόνκα περιμαζεύει μεγαλύτερές του γυναίκες στο βρωμερό μικρό διαμέρισμά του στη σοφίτα μιας πολυκατοικίας, κι αφού κάνει ό,τι έχει να κάνει μαζί τους, τις σκοτώνει και τις διαμελίζει, στοιβάζοντας τα μέλη τους σε έναν μικρό αποθηκευτικό χώρο μέσα στην κουζίνα, από όπου διαχέεται μια αποπνικτική δυσωδία. Μία από αυτές τις γυναίκες θα επιβιώσει δείχνοντάς του αναπάντεχα στοργή και θα τον παθιάσει διηγούμενη την ιστορία της όμορφης κόρης της, την οποία ο Χόνκα ταυτίζει με ένα όμορφο ξανθό κορίτσι που έχει μόλις τυχαία συναντήσει…

Κάτι θέλει να μας πει εδώ ο Φατίχ Ακίν μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη ως συνσεναριογράφος και σκηνοθέτης το βιβλίο του Χ. Στρουκ για τον διαβόητο serial killer που τρομοκράτησε το Αμβούργο των 70s, αλλά δεν το λέει. Στοχεύοντας στον ρεαλισμό μέσα από την γκροτέσκο λεπτομερή απεικόνιση της συμπεριφοράς και των εγκλημάτων του διαταραγμένου δολοφόνου Χόνκα με τον πρωταγωνιστή Γιόνας Ντέσλερ περιφερόμενο στην κυριολεξία χαμένο κάτω από πολλές στρώσεις μακιγιάζ, ο Τουρκογερμανός δημιουργός πειραματίζεται με ένα ακόμη είδος του σινεμά. Πείραμα σχετικό με το πάθος του να αλλάζει είδη, είτε επιθυμεί να καταπιαστεί με ένα δράμα εποχή και τη Γενοκτονία των Αρμενίων («Η μαχαιριά») είτε με το πολιτικό θρίλερ (το βραβευμένο με τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας «Μαζί ή Τίποτα»).

Ο πολιτικά ανήσυχος Ακίν των κοφτερών ερωτικών δραμάτων («Μαζί ποτέ»), αλλά και των σπαραχτικά υπαρξιακών («Η άκρη του ουρανού»), ακόμα και των φολκλόρ κωμωδιών («Soul Kitchen»), κάνει μια στροφή εδώ προς το θρίλερ του κατά συρροή δολοφόνου, βουτώντας στα σκοτάδια του αμερικανικού σινεμά του ’70 που μίλησε για κοινωνίες που νοσούν. Παγιδεύεται, όμως, στη σχηματική, περιγραφική απεικόνιση της ασχήμιας των πράξεων του διαβολικού Χόνκα. Λίγες ατάκες που κλείνουν το μάτι στο σκοτεινό παρελθόν της Γερμανίας μέσα στο άθλιο περιβάλλον όπου περιφέρουν το σαρκίο τους άνθρωποι τσακισμένοι και ατμόσφαιρα θολούρας από το τσιγάρο και το ποτό, κανιβαλισμοί σαρκικοί και λεκτικοί, μπόχα και κατάθλιψη από τα τσακισμένα όνειρα που ξεπροβάλλουν στην αντάρα του αλκοόλ, ακόμα και ο Αδάμ Μπουσδούκος σε ρόλο γραφικού Έλληνα οικογενειάρχη γείτονα που ξεκοκκαλίζει το κεφαλάκι του αρνιού να προκαλεί τη θυμηδία. Κι όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αρκετό για ένα ουσιαστικό σχόλιο πάνω στο κοινωνικοπολιτικό παρελθόν της χώρας που έθρεψε τον ναζισμό ή για ένα ρεβιζιονιστικό φιλμ που κοιτά πίσω για να σχολιάσει το σήμερα.

Τι ήθελε να καταθέσει εδώ ο Ακίν; Μια δική του θεώρηση στην ασχήμια της κοινωνίας καταγράφοντας ωμά τα εγκλήματα και προτάσσοντας το σοκ; Μπορεί. Η παρουσία της εντυπωσιακής Μαργκαρέτε Τίσελ, πρωταγωνίστριας του «Παραδείσου του έρωτα» (2012) του Ούλριχ Σάιντλ, ο οποίος διακρίνεται για τον τρόπο που χρησιμοποιεί το σώμα ως κατάδειξη της νοσηρότητας της δυτικής κοινωνίας, υποδεικνύει τις προθέσεις του σκηνοθέτη. Το αποτέλεσμα όμως απέχει μακράν από ένα στιβαρό, ολοκληρωμένο κινηματογραφικό έργο γύρω από την αποτρόπαιη δράση ενός διαβόητου serial killer. (2019)

Ο Μπουνιουέλ στον λαβύρινθο με τις χελώνες / Buñuel en el Laberinto de las Tortugas / *** / Σκηνοθεσία: Σαλβαδόρ Σιμό / Με τις φωνές των: Χόρχε Ουσόν, Φερνάντο Ράμος, Πέπα Γκράθια, Ρέιτσελ Λασκάρ

Στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30 ο Λουίς Μπουνιουέλ και ο Σαλβαδόρ Νταλί έχουν αναδειχθεί σε ηγετικές μορφές του σουρεαλιστικού κινήματος στις τέχνες αν και οι δυο τους βρίσκονται σε αντιπαλότητα (αυτή η παράμετρος της σχέσης τους υπονοείται εδώ χωρίς να εξηγείται επαρκώς). Όμως ο Μπουνιουέλ αδυνατεί να βρει χρηματοδότηση μετά το σκάνδαλο που περιβάλλει την ταινία του Χρυσή Εποχή. Έχοντας βάλει στόχο να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για την απομονωμένη περιοχή της Λας Ούρδες, όπου η φτώχεια και η εγκατάλειψη των κατοίκων αποτελούν σοκαριστικό γεγονός, θα ζητήσει την οικονομική βοήθεια του επιστήθιου φίλου του ποιητή Ραμόν Ασίν και με λίγη τύχη θα ξεκινήσουν για την υλοποίηση του γυρίσματος μαζί με δύο ακόμα κινηματογραφιστές…

Ένα αλλιώτικο από τα συνήθη και σίγουρα εναρμονισμένο με τη σουρεαλιστική ιδιοσυγκρασία του σπουδαίου Λιουίς Μπουνιουέλ βιογραφικό δράμα – φόρος τιμής στην τέχνη του, επικεντρωμένο στην περίοδο που γύριζε το διάσημο ντοκιμαντέρ Γη χωρίς ψωμί (1933). Ταυτόχρονα, κι ένας φόρος τιμής στον αδικοχαμένο συνεργάτη του Ραμόν Ασίν που εκτελέστηκε από το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο με το ξέσπασμα του εμφυλίου στην Ισπανία.

Ο Σαλβαδόρ Σιμό χρησιμοποιεί ως βάση εκκίνησης το graphic novel του Φερμίν Σολίς για ένα animation στο οποίο η λεπτομέρεια και η λεπτότητα του κινουμένου σχεδίου αναδεικνύουν κάποιες σημαντικές πλευρές (όχι όλες καθώς η αφήγηση προτιμά μια γνώριμη και φιλική προς τον θεατή σκιαγράφηση των βασικών χαρακτήρων)  της καλλιτεχνικής προσωπικότητας -κυρίως της διαμόρφωσης- του ανθρωπολόγου Μπουνιουέλ.

Και πετυχαίνει να μας μυήσει όχι μόνο στον ανορθόδοξο, αμφιλεγόμενο τρόπο με τον οποίο ο μεγάλους σουρεαλιστής έκανε πραγματικότητα εκείνο το ντοκιμαντέρ (σκηνές του ντοκιμαντέρ παρεμβάλλονται και αντιπαραβάλλονται στο κινούμενο σχέδιο), αλλά και στα πιο γνήσια συναισθήματα μέσα από την γλαφυρή αναπαράσταση της περιπέτειας της Λας Ούρδας. Η ταινία είναι υποψήφια για το βραβείο της Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων στα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου ενώ κέρδισε το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κινουμένων Σχεδίων του Ανσί (2018).

«Η βασίλισσα της καρδιάς» / Queen Of Hearts / *** 
Σκηνοθεσία: Μέι ελ-Τούκι / Παίζουν: Τρίνε Ντίρχολμ, Γκούσταβ Λιντ, Μάγκνους Κρέπερ

Η Αν, επιτυχημένη μεσήλικας δικηγόρος με σοβαρό έργο στην προάσπιση κακοποιημένων ανήλικων κοριτσιών, ζει μια ιδανική οικογενειακή ζωή με τον σύζυγο της Πίτερ και τις δυο τους κόρες, η οποία θα παρουσιάσει την πρώτη ρωγμή και στη συνέχεια ένα ανυπολόγιστων συνεπειών ρήγμα, καθώς εκείνη έλκεται και συνάπτει ερωτική σχέση με τον Γκούσταβ, τον προβληματικό έφηβο γιο του Πίτερ από τον πρώτο του γάμο, που θα μείνει μαζί τους για το καλοκαίρι…

Ασυνήθιστα τολμηρό, ενδελεχές σε κάθε γωνία του σεναρίου του όσο και βραδυφλεγές σε χιτσοκικά πρότυπα, πορτρέτο ενός αμφίσημου γυναικείου χαρακτήρα, που χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο μέσο του οικογενειακού (μελο) δράματος και του ερωτικού θρίλερ για να αναδείξει μια αποκαλυπτική - ως προς τα κοινωνικά στερεότυπα - σπουδή πάνω στη σύγχρονη καταπιεσμένη ηθική της σεξουαλικότητας.

Χειμαρρώδες, ευαίσθητο, ερεθιστικό και κοφτερά αιχμηρό ως προς το φεμινιστικό κοινωνικό του σχόλιο το οποίο προκύπτει μέσα από τη διερεύνηση ενός περίπλοκου έως και αντιπαθή γυναικείου χαρακτήρα, ερμηνευμένου αποκαλυπτικά από την εξαιρετική Δανή ηθοποιό Τρίνε Ντίρχολμ («Το κοινόβιο», «Έρωτας είναι…», «Ίσως, αύριο»!). Η ταινία είναι η επίσημη υποβολή της Δανίας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας και έχει κερδίσει, μεταξύ άλλων, το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Σάντανς. (2019)

«Τα άγρια αγόρια» / Les Garcons Sauvages / *** 
Σκηνοθεσία: Μπερτράν Μαντικό / Παίζουν: Πολίν Λοριλάρντ, Βιμάλα Πονς, Νταιάν Ρουξέλ

Στις αρχές του 20ού αιώνα, στο μικρό νησί Reunion του Ινδικού Ωκεανού, πέντε έφηβοι καλών οικογενειών γοητευμένοι από τον αποκρυφισμό, διαπράττουν ένα άγριο έγκλημα. Ένας Ολλανδός καπετάνιος αναλαμβάνει τη συμμόρφωσή τους και τους παίρνει ως πλήρωμα στο στοιχειωμένο σαπιοκάραβό του. Οι μέθοδοι σωφρονισμού του ναυτικού σοκάρουν τα πέντε αγόρια που ετοιμάζονται για ανταρσία. Προορισμός του ταξιδιού είναι ένα μαγικό νησί με οργιώδη βλάστηση.

Το εκρηκτικό, βίαιο, οργιώδες μέσα στη σύνθεση ιδεών και εικόνων που προτείνει, μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Γάλλου Μπερτράν Μαντικό είναι ένα ονειρικό, σινεφίλ trip στην αποδόμηση της αναπαράστασης των έμφυλων ταυτοτήτων. Ένα πλήθος κινηματογραφικών, θεατρικών και λογοτεχνικών αναφορών (από Κιούμπρικ, Σαίξπηρ και αρχαία τραγωδία μέχρι Ιούλιο Βερν) προσδίδουν βάθος σκέψης και προ(σ)καλούν τον θεατή σε ένα απαιτητικό ιδιοσυγκρασιακό πείραμα για τα όρια της ανθρώπινης φύσης και της σεξουαλικότητας. (2017)

«Η αντιπροσωπεία» / Delegacioni / ** ½ 
Σκηνοθεσία: Μπουγιάρ Αλιμάνι / Παίζουν: Βίκτορ Ζούστι,Ρίτσαρντ Σάμελ, Τρίσταν Χαλιλάτζ

Το φθινόπωρο του 1990 μια ομάδα διπλωματών από τη Δύση καταφθάνουν στην Αλβανία για να διερευνήσουν τυχόν καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το κομμουνιστικό καθεστώς του Χότζα. Ο Λέο, ένας πολιτικός κρατούμενος που βρίσκεται υπό κράτηση εδώ και 16 χρόνια, επιλέγεται για να συναντήσει τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας των δυτικών προκειμένου να επιβεβαιώσει πως όλα «βαίνουν καλώς».

Όμως, στον δρόµο για τα Τίρανα, ο Λεό δεν θα παίξει το παιχνίδι των καθεστωτικών, όπως γλαφυρά και εµπεριστατωµένα ως προς την περιρρέουσα ατµόσφαιρα της εποχής παρουσιάζει ο Αλβανός σκηνοθέτης Μπουγιάρ Αλιµάνι στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, βραβευµένη το 2018 ως καλύτερη ταινία του Φεστιβάλ Βαρσοβίας (συμπαραγωγή Αλβανίας, Ελλάδας, Γαλλίας και Κοσόβου).

Ο Αλιμάνι (Αμνηστία), σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και παραγωγός, στήνει εδώ ένα ενδελεχές πολιτικό δράμα γύρω από την ελευθερία του λόγου, την ευθύνη και αντίσταση του διανοούμενου απέναντι στο σύστημα εξουσίας, και έχοντας ως αιχμή του δόρατος την ιστορική μνήμη, το ταραγμένο πολιτικό παρελθόν της Αλβανίας, ρίχνει βολές στην παράδοση της χώρας και το ταραγμένο της παρόν. Το σενάριό του δεν αποφεύγει την τρικλοποδιά του παλαιομοδίτικου διδακτισμού, το πολιτικό σχόλιο, πάντως, διαθέτει την ανθρωποκεντρική ματιά και επικαιρότητα που το καθιστά ενδιαφέρον. (2018)

Λίλιαν / Lillian / ** ½ 
Σκηνοθεσία: Αντρέας Χόρβαθ / Παίζουν: Πατρίσια Πλάνικ, Κρις Σο, Αλμπερτ Λι

Η Λίλιαν, νεαρή Ρωσίδα που έχει ξεμείνει στη Νέα Υόρκη με ληγμένη βίζα προσπαθώντας να κάνει μια καριέρα σαν μοντέλο, αποφασίζει να διασχίσει με τα πόδια τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να γυρίσω πίσω στη Ρωσία, όταν η προσπάθειά της να βρει εργασία πέφτει στο κενό. Τουλάχιστον αυτό την παρακινεί να πράξει ο «παραγωγός» ταινιών πορνό που απορρίπτει τις επαγγελματικές φωτογραφίες της. Και η Λίλιαν θα το κάνει ξεκινώντας ένα μεγάλο ταξίδι προς το άγνωστο, με ελάχιστα ταξιδιωτικά εφόδια και μέσα επιβίωσης ό,τι βρίσκεται στον δρόμο της… Εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία μιας μετανάστριας από την Ανατολική Ευρώπη, που στα τέλη της δεκαετίας του ’20 αποφάσισε να πάρει με τα πόδια τον δρόμο για τη Ρωσία από τη Νέα Υόρκη (η τύχη της παραμένει άγνωστη), η πρώτη ταινία μυθοπλασίας του Αυστριακού ντοκιμαντερίστα Αντρέας Χόρβαθ είναι μια ταινία δρόμου δομημένη γύρω από την ιδέα του περιπλανώμενου ξένου σε μια αφιλόξενη γη.

Βασικές δομές του αστικού ιστού –αυτοκινητόδρομοι, γέφυρες, εργοστάσια– συντροφεύουν αρχικά τη Λίλιαν στο ταξίδι της δίνοντας στη συνέχεια τη θέση τους σε αχανείς φυσικές εκτάσεις, εγκαταλειμμένα σπίτια της επαρχίας, έρημους και επικίνδυνους δρόμους αλλά και κάθε λογής εκκεντρικούς χαρακτήρες με τους οποίους η ηρωίδα θα έχει τη μίνιμουμ διάδραση στην μεγάλη της περιπλάνηση, τη δική της Οδύσσεια. Το ντοκιμαντερίστικο βλέμμα του Χόρβαθ παρατηρεί και περιγράφει μια αχανή –πότε όμορφη και πότε φριχτά παρηκμασμένη, ξεχασμένη και επικίνδυνη Αμερική– τα ραδιοφωνικά δελτία «αναγγέλλουν» τις αλλαγές των εποχών, καθώς η πρωταγωνίστρια Πατρίσια Πλάνικ (σε μια εσωτερική, σωματική ερμηνεία) επιβιώνει μπαίνοντας σε παρατημένα σπίτια, τρώγοντας αποφάγια στο δρόμο και κλέβοντας από καταστήματα.

Το φυσικό, γεωγραφικό και ανθρωπολογικό φόντο της οδύσσειας της αποκτά τον δικό του χαρακτήρα –έστω και σε σχηματοποιημένα πρότυπα από τον Χόρβαθ–, που χτίζει μια παραβολή για το αφιλόξενο μεταναστευτικό τοπίο των ΗΠΑ, κλέβοντας όμως έρεισμα από τον χαρακτήρα της Λίλιαν, που θα παραμείνει και το μεγάλο αίνιγμα περιπλανώμενη όλο και περισσότερο άσκοπα μέσα στα εναλλασσόμενα τοπία και τις εποχές. Ο Γερμανός Ούλριχ Ζάιντλ υπογράφει την παραγωγή. (2019)

«Δίκτυο κατασκόπων» / Spider In The Web / ** 
Σκηνοθεσία: Έραν Ρίκλις / Παίζουν: Μπεν Κίνγκσλεϊ, Μόνικα Μπελούτσι, Ιτάι Τιράν

Eνας κάποτε κορυφαίος μυστικός πράκτορας αρπάζει την ευκαιρία να δώσει πνοή στην καριέρα του αναλαμβάνοντας μία αποστολή που έχει να κάνει με πώληση χημικών όπλων στη Μέση Ανατολή. Όμως η Μοσάντ έχει βάλει τον δικό της πράκτορα στο κατόπι του και ο στόχος της αποστολής είναι μία αινιγματική γυναίκα με θολές προθέσεις. Πρώτη φιλόδοξη αγγλόφωνη παραγωγή για τον αναγνωρισμένο Ισραηλινό σκηνοθέτη Εράν Ρίκλις (Η λεμονιά) που καταθέτει ένα ατμοσφαιρικό ωστόσο αργόσυρτο, με τη δράση σε δεύτερη μοίρα και «δόλωμα» την μοιραία Μόνικα Μπελούτσι, κατασκοπικό θρίλερ. Εμπνευσμένο από τα δεινά της εμπόλεμης Συρίας. (2019)

«21 γέφυρες» / 21 Bridges 
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Κερκ Παίζουν: Τσάντγουικ Μπόουζμαν, Σιένα Μίλερ, Τζ. Κ. Σίμονς

Ένας διεφθαρμένος αστυνομικός ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης έχει την ευκαιρία να επανέλθει στον ίσιο δρόμο όταν στην προσπάθειά του να συλλάβει ένα δολοφόνο, ανακαλύπτει μια συνωμοσία που εμπλέκει συναδέλφους του με το οργανωμένο έγκλημα. Κατά τη διάρκεια του ανθρωποκυνηγητού, το Μανχάταν είναι εντελώς αποκλεισμένο για πρώτη φορά, ακόμα και οι 21 γέφυρές του. Αστυνομική περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Τσάντγουικ – «Black Panther» – Μπόουζμαν. (2019)

«Παίζοντας με τη φωτιά» / Playing With Fire
Σκηνοθεσία: Άντι Φίκμαν/ Παίζουν: Τζον Σένα, Κίγκαν-Μάικλ Κέι, Τζον Λεγκουιζιάμο

Ο πυροσβέστης Τζέικ Κάρσον και η ελίτ ομάδα του ειδικών πυροσβεστών διασώζουν τρία αδέρφια από μια καταστροφική πυρκαγιά, όμως συνειδητοποιούν ότι καμιά εκπαίδευση δεν τους έχει προετοιμάσει για τη δύσκολη δουλειά τους του…μπεϊμπισίτινγκ. Οι πυροσβέστες αδυνατούν να εντοπίσουν τους γονείς των παιδιών και ενώ συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα, γρήγορα συνειδητοποιούν ότι τα παιδιά -όπως οι πυρκαγιές- είναι άγρια και απρόβλεπτα. Ο πρώην παλαιστής Τζον Σένα σε ρόλο μπεϊμπισίτερ κατά το πρότυπο του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ στον «Μπάτσο του θηριοτροφείου» (1990) σε μια δοκιμασμένη χολιγουντιανή συνταγή κωμωδίας. (2019)

Διαβάστε ακόμη

Ρέντη: Αποκαλύψεις για την μαφιόζικη ιεραρχία των χούλιγκανς - «Βιομηχανία βίας» σε όλη την Ελλάδα

«Να μην γίνει η Θεσσαλία Καμπότζη» - Κάθετα αντίθετη με την πρόταση των Ολλανδών η περιφέρεια

Φρίκη στον Έβρο: Νεκρά 47 ζώα από δηλητηριασμένα δολώματα

Η αφρικανική σκόνη «έκρυψε» την Ακρόπολη: Μοναδικές εικόνες από το ιστορικό μνημείο