Κορονοϊός: Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, ο μεγαλύτερος εχθρός της Covid-19

Κι εκεί που ο εμβολιασμός είναι πρώτο θέμα σε αναγνωσιμότητα, εκεί που μια μετάλλαξη του ιού προκαλεί ανατριχίλα, εκεί που μετράς νεκρούς, διασωληνωμένους και κρούσματα κι αναριγάς, να ένας «Μαρουσάκης» και ανοίγεις το παράθυρο… Να ΄ναι που ποτέ κάποιοι δεν κατάλαβαν τι θα πει «φυλακή» και εγκλεισμός και lockdown κι έχουν τη φυγή στο DNA τους; Να ΄ναι που πάντα σαν τους Γαλάτες του Αστερίξ, μόνο να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας φοβόμαστε; Και να πεις πως στα σάιτ μπαίνουν μοναχά αγρότες, να καταλάβω πως φοβούνται τις κακοκαιριές και τα δρολάπια για τις καλλιέργειές τους, αλλά…

Κι ο κορονοϊός μας περιγελά, για την ώρα… «Πού θα πας ρε φουκαρά και κοιτάζεις τον καιρό;»... Άλλοι οι χειμώνες που σε ζέσταιναν με Αράχωβα και Μεγάλο Χωριό. Άλλοι οι καιροί, που είχες κλείσει... Μπάντεν Μπάντεν και Γκστάαντ και τούτες τις ώρες φόρτωνες τις «Louis Vuitton» βαλιτσούλες σου με τρυφηλότητα και νεοπλουτισμό και τραβούσες γι' άλλες χώρες; Τώρα; Άντε σε κανένα σούπερ μάρκετ να χωθείς, να νομίζεις πως είσαι στη μπιραρία και να λες καλαμπούρια με τους μασκοφορεμένους δικούς σου.

Κι άντε να βρεις τη δικαιολογία να πας καμιά... Καλαμάτα, έτσι για ξεκάρφωμα, ή μέχρι τα σύνορα της Δυτικής Αττικής να δεις «πως πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα». Προς τι λοιπόν η πρεμούρα για τα καιρικά; Από συνήθειο; Τυφώνες και κυκλώνες και χιονοστιβάδες, στον τόπο μας δεν έχουμε… Καλά μη λέμε και μεγάλες κουβέντες… Τι σε νοιάζει ο καιρός καημένε;

Κάποιοι άρρωστοι με το επίπλαστο παρελθόν της ζωής τους: οι «δήθεν» αποκαλούμενοι, κοιτάζουν τον καιρό κι αναπολούν σαλόνια πλάι σε κυρίους σφιγμένους με ζώνες «Hermes» και κυρίες πάλλευκες από το... concealer να χαμογελούν ψεύτικα σε έναν αγέλαστο Κόσμο...  

Κάποιοι άλλοι… σαν το χαμψίνι σαρώνει την έρημη ψυχή τους η νοσταλγία για την άγια καθημερινότητα, τότε που λάμβαναν μήνυμα μονάχα από τον ουρανό για να βγουν και τώρα τα σύννεφα μελετούν και απαντέχουν. Κοιτάμε τον καιρό στα σάιτ και γυρίζουμε πλευρό… Ποθούμε παράφορα τον κόσμο τον παλιό μας και αφουγκραζόμαστε τις βροντές. Για την ώρα κεραυνοί κορονοϊού. Τελικά η αισιοδοξία και... η μετεωρολογία είναι το όπιο του λαού, που τον κάνει να ξεχνιέται: πώς ήταν, πώς έγινε και πώς θα καταντήσει...