Timeline: Της Βουλής τα... μπινελίκια και άλλες ιστορίες

«Σιγά την καλτσοδέτα! Ξέρει πού την έχω γραμμένη!»… Όχι, αυτή η ατάκα δεν ακούστηκε σε κάποια κερκίδα γηπέδου, έχει ακουστεί στο ελληνικό κοινοβούλιο.  Υπάρχει λεκτική βία λόγω φύλου κατά της γυναικείας παρουσίας στη Βουλή; Προτού προλάβει να ακουστεί αρνητική απάντηση, όπως θα έπρεπε, ένα «τσόκαρο» ακούγεται ξανά από αντρικό στόμα και κάνει γκελ επάνω στα δομικά υλικά που συνθέτουν το κτίριο των Παλαιών Ανακτόρων...

«Αήθη και άκρως προσβλητική επίθεση» από τον συνάδελφό της Λεωνίδα Γρηγοράκο, που την έθιξε ως γυναίκα και βουλευτή καταγγέλλει με επιστολή της προς τον Πρόεδρο της Βουλής η Αννέτα Καββαδία, τονίζοντας ότι «τέτοια κρούσματα σεξιστικού λόγου και λεκτικής βίας εναντίον γυναικών» δεν πρέπει να γίνονται ανεκτά.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στο περιστατικό που εξελίχθηκε στο πλαίσιο της πρώτης συνεδρίασης επί του προϋπολογισμού στην Ολομέλεια την Τετάρτη, όταν -όπως εξηγεί η ίδια- ο κ. Γρηγοράκος της είπε «σκάσε, ρε τσόκαρο». Επιπλέον, η κυρία Καββαδία επισημαίνει ότι «στην έντονη αντίδρασή της, η οποία συνοδεύτηκε από τη φράση «θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον τρόπο που μιλάς», συνέχισε να ασχημονεί χειρονομώντας προς το μέρος της και επιδεικνύοντας μια συμπεριφορά με έντονα σεξιστικά στοιχεία.

Το τελευταίο επεισόδιο, φευ, δεν είναι το πρώτο το οποίο έχει παιχτεί στην αίθουσα του ελληνικού κοινοβουλίου, ως άλλη μια ακραία περίπτωση επίδειξης… πολιτικού πολιτισμού, η λεκτική βία εκεί δεν υπάρχει μόνο λόγω φύλου…

Ας θυμηθούμε κάποιες αντίστοιχες, χαρακτηριστικές περιπτώσεις πολιτικού λόγου κατωτάτης υποστάθμης, σε έναν κατάλογο ο οποίος μοιάζει να μην έχει τέλος και, μάλιστα, όχι πολύ μακριά από την εποχή που ζούμε. 

Δείτε εδώ το timeline σε πλήρη μεγέθυνση [+]

Ο Λευτέρης Κουσούλης, πολιτικός επιστήμονας, ο οποίος έχει γράψει πολλά βιβλία και αμέτρητα άρθρα στον Τύπο για το θέμα «ύβρεις στο Κοινοβούλιο», φτάνει στο «πικρό συμπέρασμα», όπως ο ίδιος είπε στο ethnos.gr, πως «η πολιτική διολισθαίνει καθημερινά και πως το Ήθος δεν συχνάζει στα έδρανα της Βουλής». 

Ο ίδιος, μάλιστα, προσθέτει: «Η Δημοκρατία διαθέτει μία θεμελιώδη αρχή: το πώς συμπεριφερόμαστε στον άλλον. Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και οι μορφές του βίαιου λόγου, από βουλευτές και πολιτικούς αρχηγούς, κάθε άλλο παρά συνάδουν με αυτή την αρχή. Ποια είναι η ρίζα όλων αυτών; Το πολιτικό επίπεδο έπεσε χαμηλότερα λόγω των μνημονίων και της συγκεκριμένης οικονομικής κατάστασης που επέφεραν και, δυστυχώς, σε περιόδους κρίσεων οι πολιτικοί μας -αντί να γίνονται καλύτεροι- εμφανίζονται χειρότεροι στο εκλογικό σώμα, για να κερδίσουν ψήφους. Αυτοί, μάλιστα, είναι οι επάξιοι εκπρόσωποι του λαού που τους ψήφισε, επομένως και οι ψηφοφόροι ‘’μοιάζουν’’ με τους βουλευτές, οι οποίοι στα έδρανα της Βουλής αποτυπώνουν και περιγράφουν την αντίληψη και την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας. Στην οποία πολλοί ξεχνούν πως η βία, σε όλες τις μορφές της, αποτελεί βαθιά άρνηση της δημοκρατικής λειτουργίας».

Ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Φλέσσας θεωρεί ότι τα όσα συμβαίνουν στη Βουλή αντικατοπτρίζουν, εν πολλοίς, την ελληνική κοινωνία η οποία, σε μεγάλο βαθμό, στερείται επιπέδου. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «είναι προφανές πως η Δημοκρατία μας δεν θα έπρεπε να είναι τόσο ‘’ελαστική’’ ώστε να ακούγονται ύβρεις μέσα στον ναό της», αλλά καταλήγει πως αυτά τα φαινόμενα «συμβαίνουν κατεξοχήν στις πολιτικές κρίσεις, επειδή απουσιάζει από τη χώρα, σε ένα μεγάλο ποσοστό, η κουλτούρα του πολιτικού πολιτισμού. Μάλιστα, ο λαός φέρνει στη Βουλή συγκεκριμένα πρόσωπα, συγκεκριμένου πολιτικού ήθους, την ίδια στιγμή που ικανοί αποκλείονται, επειδή… είναι κόσμιοι στην πολιτική έκφρασή τους. Επίσης, μερίδα των ΜΜΕ πριμοδοτεί την ένταση -επειδή αυτή πουλάει- ενώ κάποιοι επικοινωνιολόγοι ‘’διδάσκουν’’ πολιτικούς στο να χρησιμοποιούν συγκεκριμένη γλώσσα προκειμένου να γίνονται αρεστοί στους ψηφοφόρους. Η συμβουλή τους είναι μία: ‘’προσπάθησε, πάντα, να αποδομείς τον αντίπαλο’’.

Και επειδή και οι αντίστοιχοι πολιτικοί δεν διαθέτουν Παιδεία και επίπεδο, καταγράφεται αυτή η πολιτική κατρακύλα. Ταυτόχρονα, ενώ περίπου οι μισοί έλληνες δεν ψηφίζουν στις εκλογές, οι εναπομείναντες ψηφοφόροι είτε αποτελούν τον σκληρό πυρήνα των κομμάτων είτε υπάρχουν πάντα κάποιοι που αρέσκονται στον χαβαλέ και μπορούν να φέρουν στο κοινοβούλιο και τον Βασίλη Λεβέντη». 

Σε όλα τα παραπάνω, ας συνυπολογίσει κάποιος πως εισερχόμαστε σε προεκλογικό κλίμα, το οποίο θα δημιουργήσει νέα πόλωση. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά οι επερχόμενες πολιτικές εντάσεις που θα δημιουργηθούν στο άμεσο μέλλον, με φόντο την κάλπη, θα κάνουν το καταδικαστέο «τσόκαρο» που ακούστηκε στη Βουλή -και το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα για αυτό το  κείμενο- να μοιάζει με… φιλοφρόνηση. Έχουμε πολλά ακόμα να δούμε.