Ν.Δ. : Ποντάρουν σε ασφάλεια, καταστολή, σωφρονισμό

Πυκνώνουν εσχάτως οι περιστάσεις όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογραµµίζει σε επιτελείς του ότι κεντρική στρατηγική της Νέας ∆ηµοκρατίας είναι εφεξής η ανάδειξη του ότι εν όψει των εθνικών εκλογών συγκρούονται δύο εκ διαµέτρου διαφορετικοί κόσµοι. Πρόσωπα του άµεσου περιβάλλοντός του επιµένουν πως η επιδίωξη του προέδρου του κόµµατος δεν αποτελεί ένα αµιγώς επικοινωνιακό θεώρηµα. Τουναντίον, σύµφωνα µε την Πειραιώς αυτό επιβεβαιώνεται σε µεγάλο βαθµό σε τοµείς όπως η ασφάλεια, όπου το ιδεολογικο-πολιτικό υπόβαθρο, αλλά και η σύγκριση επί της εφαρµοσµένης πολιτικής προδίδουν χαώδεις διαφορές.

Όπως  επιµένουν  στελέχη που συνδιαµορφώνουν το «γαλάζιο» κυβερνητικό πρόγραµµα, το νοµοσχέδιο για την ασφάλεια αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τη Ν∆ και βρίσκεται κατά πληροφορίες µεταξύ των 5 πρώτων που θα καταθέσει στη Βουλή η κυβέρνηση της Ν∆. Οι ίδιοι κάνουν λόγο για κυβερνητικές κορώνες περί ακροδεξιάς ατζέντας, που έχουν ως αποκλειστικό στόχο να συσκοτίσουν τη ζοφερή πραγµατικότητα. 

«Κοινωνικό αγαθό» 

Ο αρχηγός του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης έχει επαναλάβει πολλάκις στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν ότι «η ασφάλεια είναι κοινωνικό αγαθό και δηµοκρατικό δικαίωµα όλων των πολιτών, αλλά και προϋποτιθέµενη συνθήκη της ελευθερίας τους» επιµένοντας ότι δεν συνιστά ούτε αριστερή ούτε δεξιά πολιτική, αλλά υποχρέωση της πολιτείας. 

Στην Πειραιώς είναι πλέον εµπεδωµένη η αίσθηση πως στους τρεις βασικούς άξονες µιας συνεκτικής πολιτικής για την ασφάλεια, ήτοι στην πρόληψη, την καταστολή και στον σωφρονισµό, η επίδοση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι σχεδόν µηδενική, αλλά και πως η Πλατεία Κουµουνδούρου δεν καταβάλλει και ιδιαίτερη προσπάθεια να καµουφλάρει αυτό που αποκαλούν στη Ν∆… εκλεκτικές σχέσεις µε συµµορίες αντιεξουσιαστών, που «ειδικεύονται» στη λεγόµενη χαµηλή εγκληµατικότητα. Προ ολίγων εβδοµάδων, εξάλλου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε καταγγείλει ότι η προκλητική ανοχή που επιδεικνύει η κυβέρνηση στα αυξανόµενα κρούσµατα ανοµίας έχει ως στόχευση να προετοιµάσει το έδαφος για την πρόκληση γενικευµένης αναταραχής εναντίον µιας αυριανής κυβέρνησης της Ν∆.

Κατά το Μοσχάτο η υλοποίηση µιας αποτελεσµατικής πολιτικής ασφάλειας απαιτεί αδιαπραγµάτευτη πολιτική βούληση έναντι των φαινόµενων βίας, συνδυάζει αρµονικά την πρόληψη, την καταστολή και τον σωφρονισµό και δεν αντιµετωπίζει αποσπασµατικά την εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια. 
Σύµφωνα µε «γαλάζια» στελέχη η πολιτική ανοιχτών συνόρων, που επέβαλε η κυβέρνηση κατά το αλήστου µνήµης α’ εξάµηνο του 2015, ενέτεινε την ανασφάλεια στην ενδοχώρα αλλά και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Εκ των ων ουκ άνευ θεωρείται σύµφωνα µε πληροφορίες η επαναφορά του θεσµού των φυλακών υψίστης ασφαλείας, η κατάργηση του Νόµου Παρασκευόπουλου, ο οποίος οδήγησε, σύµφωνα µε στοιχεία που έχει η Ν∆, µόνον το 2017 στην αποφυλάκιση 320 καταδικασθέντων για ληστείες και 1.137 για κλοπές, αλλά και η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήµια, που κατά το 
κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης λειτουργεί πλέον ως «θερµοκήπιο» της εγκληµατικότητας. 

Αυστηροποίηση νοµοθεσίας 

∆ροµολογούνται επίσης η αυστηροποίηση της νοµοθεσίας για την προσωρινή κράτηση, η κατάργηση του µηχανισµού αναστολής και αδειών για καταδικασθέντες για τροµοκρατικές πράξεις, ώστε να εξαλειφθούν περιπτώσεις τύπου Κουφοντίνα, όπου η µη µεταµέλεια επιβραβεύεται κατ’ ουσίαν µε ένα χαλαρότερο περιβάλλον έκτισης της συγκεκριµένης ποινής, καθώς και η αντιµετώπιση της διαδικτυακής διάδοσης του βίαιου εξτρεµισµού. Σε επιχειρησιακό επίπεδο προµετωπίδα του «γαλάζιου» προγραµµατισµού θεωρείται η καλύτερη αστυνόµευση µέσω της επαναφοράς των µεικτών περιπολιών στα πρότυπα του αγγλοσαξονικού µοντέλου, που ακολουθήθηκε προ του 2015, της επανασύστασης των οµάδων ∆ΕΛΤΑ και της ενδυνάµωσης των οµάδων ∆ΙΑΣ, αλλά και της αναβάθµισης του εξοπλισµού και των συστηµάτων επικοινωνίας της Ελληνικής Αστυνοµίας.

Περίοπτη θέση, τέλος, στον «γαλάζιο» σχεδιασµό έχει η ενεργοποίηση εκ νέου των Τοπικών Συµβουλίων Πρόληψης της Εγκληµατικότητας (ΣΠΕ), αλλά και η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, µέσω της διασύνδεσης του ρόλου της οικογένειας, των κοινοτήτων και των εκπαιδευτικών