Ο Μαθουσάλας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης λέει «αντίο»

Επειτα από σχεδόν 40 χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υπερηφανεύεται ότι είναι ο παλαιότερος δηµοτικός σύµβουλος στη Βόρεια Ελλάδα και ένας από τους παλαιότερους σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Σταύρος Ζαµπέτογλου από το 1981 εκλέγεται συνεχώς στο ∆ηµοτικό Συµβούλιο Καλαµαριάς Θεσσαλονίκης, περνώντας από τη θέση του αντιπροέδρου και του προέδρου του ∆ηµοτικού Συµβουλίου, σχεδόν από όλες τις αντιδηµαρχίες, τις επιτροπές, τις δηµοτικές επιχειρήσεις...

Επειτα από 38 χρόνια και αφού έκλεισε αισίως τα 80 του χρόνια, ο Στ. Ζαµπέτογλου αποχαιρέτησε την Αυτοδιοίκηση σε µια συγκινητική εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιµήν του ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κουριωτών -η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από το Κουρί της Μικράς Ασίας- στο ∆ηµοτικό Θέατρο Καλαµαριάς «Μελίνα Μερκούρη» και µε δάκρυα στα µάτια µίλησε για την πολύχρονη πορεία του.

«Εγκατέλειψα τη θάλασσα προκειµένου να αφοσιωθώ στην οικογένειά µου και τώρα φεύγω από τον δήµο για να αφιερωθώ πάλι στον τόπο µου. Θέλω να γράψω ένα βιβλίο για την ιστορία της Καλαµαριάς, γι’ αυτό το µέρος που καλοδέχθηκε τους πρόσφυγες, τους γονείς µας, τους παππούδες µας και τους αγκάλιασε» σηµειώνει συγκινηµένος στο «Εθνος». Ο Στ. Ζαµπέτογλου µπήκε στην πολιτική το 1981, όταν ο αείµνηστος δήµαρχος Καλαµαριάς, Θρασύβουλος Λαζαρίδης, του πρότεινε να συµµετάσχει στον συνδυασµό του. «Πίστευα πολύ στις δυνάµεις µου. Είχα όνειρα για την Καλαµαριά, η οποία έβλεπα ότι ήταν λίγο πίσω σε σχέση µε άλλες περιοχές της Θεσσαλονίκης» θυµάται.

Η ιδέα για το «Παλατάκι»

Λίγα χρόνια αργότερα µια ιδέα τού γεννήθηκε: να ανοίξει για το κοινό το Κυβερνείο, γνωστό ως «Παλατάκι», το εµβληµατικό νεοκλασικό κτίριο που δεσπόζει στην παραλία της Αρετσούς. Το «Παλατάκι» χτίστηκε τη δεκαετία του 1950, χρησιµοποιήθηκε ως εξοχική κατοικία της βασιλικής οικογένειας και για χρόνια ήταν παρατηµένο στην τύχη του – το ίδιο παραµένει και σήµερα. Το 1984 σε µια επίσκεψη του τότε υπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Ιωάννη Παπαδόπουλου, στην Καλαµαριά (το Παλατάκι ανήκει στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης), ο Στ. Ζαµπέτογλου του ζήτησε να ανοίξει τις πόρτες του για τους κατοίκους της Καλαµαριάς που δεν το γνώριζαν. Ο υπουργός του είπε να καταθέσει επίσηµη πρόταση και ο δαιµόνιος αντιδήµαρχος πρότεινε να µετακοµίσει εκεί η µεγάλη ανθοκοµική έκθεση, η πρώτη που ξεκίνησε να γίνεται ως θεσµός στην Ελλάδα.

«Το 1985 η ανθοκοµική έκθεση έγινε στο «Παλατάκι» και χιλιάδες κόσµου το είδαν από κοντά» λέει, ενθυµούµενος ότι λίγα χρόνια αργότερα εκείνος ήταν που οδήγησε στη νοµιµοποίηση του αλιευτικού καταφυγίου του Ναυτικού Οµίλου Καλαµαριάς από τον τότε υπουργό, Κώστα Λαλιώτη. Ακόµη πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις που έγιναν προκειµένου να µη µεταφερθούν τα µπάζα από την ανέγερση του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στους χώρους του πρώην στρατοπέδου Κόδρα και µε αυτά επιχωµατώθηκε τελικά η πλαζ της Αρετσούς και δηµιουργήθηκε το αλιευτικό καταφύγιο. Επίσης χάρη σε εκείνον περιήλθαν στον Δήµο Καλαµαριάς 15 οικόπεδα που ανήκαν στην τότε Πρόνοια και είχαν καταπατηθεί από ιδιώτες.

«Για κάθε ευρώ λογοδοτούµε»

«Παλιά οι δήµαρχοι ήταν απόλυτα εξαρτώµενοι από την κεντρική πολιτική σκηνή. Πρόκοβαν όσοι είχαν καλές σχέσεις µε τους υπουργούς. Για κάθε θέµα έπρεπε να πηγαίνουµε και να ξαναπηγαίνουµε στα υπουργεία. Και όσοι δεν ήταν αρεστοί, οι δήµοι τους καταδικάζονταν στην απραξία. Σήµερα η νοµοθεσία έχει αλλάξει και έχει δώσει αρκετή αυτοτέλεια στη δηµοτική Αρχή. Οι δήµαρχοι και όλες οι υπηρεσίες γνωρίζουν τι τους αναλογεί. Οι δήµοι είναι πλέον πιο αυτόνοµοι αλλά και πιο ελεγχόµενοι. Παλαιότερα ήταν λίγο χαοτική η κατάσταση στα οικονοµικά και δεν υπήρχε τόσος έλεγχος, σήµερα για κάθε ευρώ όλοι λογοδοτούµε» τονίζει.

Οι σπουδές στο Μπρίντιζι και η λατρεία για την Εθνική

Ο Σταύρος Ζαµπέτογλου γεννήθηκε στην Καλαµαριά, όπου τελείωσε το γυµνάσιο και έφυγε για σπουδές στην Ιταλία. Στο Μπρίντιζι σπούδασε µηχανικός του Εµπορικού Ναυτικού και σύντοµα σάλπαρε. Γύρισε όλο τον κόσµο, αλλά όταν γεννήθηκε η κόρη του, η δηµοσιογράφος Νάνσυ Ζαµπέτογλου, και αργότερα ο γιος του, Γιώργος, αποφάσισε να... πατήσει στη στεριά. Στη Θεσσαλονίκη εργάστηκε για πολλά χρόνια στο τεχνικό τµήµα µεγάλης ζυθοποιίας και παράλληλα ασχολείτο καθηµερινά µε τον δήµο.

Η σύζυγός του, Σοφία, θυµάται ότι τον περίµενε όλο το βράδυ ξάγρυπνη και όταν επέστρεφε στο σπίτι έπειτα από τις ατέλειωτες συνεδριάσεις του ∆ηµοτικού Συµβουλίου, παρότι κατάκοπος, ήθελε να πει όλα όσα έγιναν και όσα αποφασίστηκαν. Σήµερα είναι πρόεδρος του διαδηµοτικού Συνδέσµου Προστασίας και Περιβάλλοντος Αδέσποτων Ζώων Ανατολικής Θεσσαλονίκης (ΣΥΠΠΑΖΑΘ) και µέλος της δηµοτικής οµάδας του δηµάρχου, Θεοδόση Μπακογλίδη, όµως παρά τις πιέσεις που δέχεται από τους δηµότες της Καλαµαριάς, αποφάσισε να αποσυρθεί.

«Περπατώ στον πεζόδροµο της Καλαµαριάς και τουλάχιστον δέκα άνθρωποι θέλουν να µε κεράσουν καφέ. Ολοι µε ξέρουν µε το µικρό µου όνοµα και µε χαιρετούν. Αλλά όλα τα πράγµατα κάνουν τον κύκλο τους και ο δικός µου κύκλος είναι πια µεγάλος» λέει στο «Εθνος». Οπως προσθέτει, θέλει να χαρεί την οικογένειά του, τα παιδιά του, την εγγονή του, αλλά και να κάνει το τελευταίο του ταξίδι µε τους «Πελαργούς», τον σύνδεσµο φίλων της Εθνικής οµάδας µπάσκετ, τους οποίους ακολουθεί µαζί µε τη σύζυγό του σε όλες τις αποστολές της οµάδας.