Εθνικές εκλογές 2019: Οι βενιαμίν των ψηφοδελτίων

Την ώρα που οι συνοµήλικοί τους παίρνουν πλοία και τρένα για τις καλοκαιρινές τους διακοπές µε πολύβουες παρέες, εκείνοι έχουν ριχτεί στη µάχη του… σταυρού. Γυρίζουν από γειτονιά σε γειτονιά, τυπώνουν και µοιράζουν φυλλάδια, δίνουν συνεντεύξεις, επιχειρηµατολογούν. Περίεργα πράγµατα για έναν 25άρη, το πολύ 35άρη; Σίγουρα όχι, αν φιλοδοξεί να περάσει το κατώφλι του ελληνικού Κοινοβουλίου και να καθίσει σε ένα από τα 300 δερµάτινα έδρανα της Ολοµέλειας πριν καλά καλά αφήσει πίσω του την 4η δεκαετία της ζωής του.

Αυτές οι εκλογές έχουν πολλούς βενιαµίν. Και όχι µόνο πρωτοκλασάτους, αλλά και πρωτοεµφανιζόµενους. Με πολλές περγαµηνές και περισσότερες φιλοδοξίες. «Ανήκω σε µια γενιά που ζει µια χειρότερη πραγµατικότητα από την προηγούµενη και γι’ αυτό υπάρχουν ευθύνες. Αυτό που προσπαθώ να αναδείξω είναι πόσες τοµές έχει κάνει η σηµερινή κυβέρνηση για την αντιστροφή αυτής της πραγµατικότητας.

Να αναδείξω ποιος θεσµοθέτησε τον υποκατώτατο µισθό, µια ευθεία επίθεση στη γενιά µου, και ποιος τον κατάργησε. Ποιος υποχρηµατοδότησε και υποβάθµισε το δηµόσιο πανεπιστήµιο και ποιος το στήριξε. Ποιος κατάργησε µεγάλο µέρος των εργασιακών του δικαιωµάτων και ποιος τα ανέδειξε και τα επεξέτεινε. Ποιος συνετέλεσε στην απώλεια ενός εκατοµµυρίου θέσεων εργασίας και ποιος δηµιούργησε µε τις πολιτικές του 380.000 νέες θέσεις εργασίας»…

Στάση πρώτη: Μάγκυ Δούση, 34 ετών, υποψήφια βουλευτής Α’ Αθήνας µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τοπογράφος µηχανικός, µε µεταπτυχιακές σπουδές, σταδιοδροµία ως στέλεχος επιχειρήσεων µάρκετινγκ και επικοινωνίας και ειδική σύµβουλος του υπεύθυνου για το κυβερνητικό έργο υπουργού Επικρατείας από το 2015. «∆εν είναι απολύτως αλήθεια ότι η γενιά µου έχει γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, απλώς αποστασιοποιείται από τη συµβατική πολιτική δράση, δεν εγγράφεται σε κόµµατα και η συνδικαλιστική της δράση έχει ατονήσει.

Υποψήφιοι κάθε απόχρωσης, µε πολλές περγαµηνές και φιλοδοξίες, µιλούν για τα σχέδιά τους και ζητούν την ψήφο των συµπολιτών τους, τονίζοντας πως ήρθε η ώρα να αναλάβει η νέα γενιά την ευθύνη των αποφάσεων για το µέλλον.

Αυτή η γενιά πήρε τη σκυτάλη του αγώνα από τις προηγούµενες. Το στοίχηµα είναι µε ποιον τρόπο αυτοί οι αγώνες θα µεταφραστούν σε εφαρµόσιµες πολιτικές. Γι’ αυτό χρειάζεται ένας πολιτικός φορέας, κατά τη γνώµη µου ο ΣΥΡΙΖΑ» υποστηρίζει η Μάγκυ.

Περιέργως πώς, µαζί της θα συµφωνήσει κάπως ο πολιτικός της πλέον αντίπαλος Eρικ-Μιλτιάδης Εντµαν, πολιτικός κοινωνιολόγος και υποψήφιος µε το ΜέΡΑ25 στον Βόρειο Τοµέα της Β’ Αθηνών. «Η γενιά µου είναι ιδιαίτερα συνειδητοποιηµένη και πολιτικοποιηµένη, αλλά δυσκολεύεται να πιστέψει ξανά σε κάποιο κόµµα: είµαστε άλλωστε η γενιά που µεγάλωσε στην Ελλάδα των Ολυµπιακών Αγώνων και ενηλικιώθηκε στην Ελλάδα της κρίσης.

Βλέπουµε µπροστά µας ένα µέλλον που όχι µόνο είναι χειρότερο από των γονιών µας αλλά, ανάµεσα στην κλιµατική καταστροφή και τη µονιµοποίηση της κρίσης, φαντάζει και δυστοπικό». Η άτυπη… συναίνεση όµως σταµατά κάπου εδώ. «Η γενιά µου πίστεψε στην υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για ριζοσπαστική αλλαγή, αλλά προδόθηκε µε τον πιο κυνικό τρόπο και έτσι οδηγήθηκε σε µια µαζική πολιτική κατάθλιψη. Τώρα, µε το ΜέΡΑ25, βλέπουµε τα πρώτα βήµατα της επιστροφής των νέων στην πολιτική» υποστηρίζει ο 27χρονος που συστήνεται ως Ελληνοσουηδός Αθηναίος, γέννηµα θρέµµα Αµαρουσίου.

«θα συνεχίσουµε πιο δυνατά»

Οσο προχωρούν οι συνεντεύξεις γίνεται φανερό πως η εναντίωση στον «µύθο της απολιτίκ γενιάς» είναι µάλλον διακοµµατική. «∆εν είµαστε πλέον αυτοί που αδιαφορούµε, που καθόµαστε και τα θέλουµε όλα έτοιµα, η γενιά του καφέ ή των social media. Εχω βαθιά πίστη στη γενιά µου ότι θα συνεχίσουµε ακόµα πιο δυνατά, ακόµα πιο ενωµένοι, µε ολοένα αυξανόµενη συµµετοχή στις εθνικές εκλογές, και θα αγωνιστώ για να συµβεί αυτό» είναι η άποψη της Αφροδίτης Λατινοπούλου, που κατεβαίνει µε τη Ν∆ στην Α’ Θεσσαλονίκης.

Πρωταθλήτρια του τένις αλλά και απόφοιτος της Νοµικής Σχολής του ΑΠΘ, η µόλις 28χρονη υποψήφια πιστεύει πως «ήρθε η ώρα να κρατήσουµε τα ηνία και να αναλάβουµε την ευθύνη των αποφάσεων για το µέλλον». Αλλωστε, όπως θα σπεύσει να συµπληρώσει η 37χρονη συνυποψήφιά της µε τη Ν∆ στην Αρκαδία, Ιωάννα Λυτρίβη, στέλνοντας και ένα µήνυµα στους συνοµήλικούς της, «αν δεν έρθουν στην κάλπη να ψηφίσουν, αν δεν συµµετέχουν, δεν δικαιούνται να ασκούν κριτική. Η συµµετοχή, η ψήφος και η δηµιουργική κριτική είναι κεντρικοί πυλώνες της δηµοκρατίας. Οποιος θέλει να καλείται δηµοκρατικός πολίτης, πρέπει στις 7 Ιουλίου να εκφραστεί στην κάλπη».

Φυσικά, κατά τη δική της άποψη οι νέοι πρέπει να ψηφίσουν Ν∆, «γιατί στο τιµόνι της βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το πρόσωπο της νέας εποχής, που εµπνέει στον Ελληνα τη σταθερότητα και την αξιοπιστία µε τον λόγο και το πρόγραµµά του, την προσµονή ότι η εµπιστοσύνη στην πολιτική µπορεί να επανέλθει». Για την αναγκαιότητα συµµετοχής θα συµφωνήσει και η Μάγκυ ∆ούση, αλλά για την κατεύθυνση της ψήφου έχει φυσικά διαφορετική άποψη. «Η σταθερή πορεία της οικονοµίας και η απειλή της απώλειας ιστορικών συλλογικών κατακτήσεων οφείλει να µας κινητοποιήσει. Κι εγώ εύχοµαι να είχαν γίνει περισσότερα, αλλά στις 7 Ιουλίου δεν ψηφίζουµε µόνο βάσει του τι έχει γίνει στον τόπο, αλλά και βάσει του ποια κατεύθυνση θέλουµε να πάρει. Καλώ όλους τους νέους και τις νέες να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ».

«Σήμερα έχουμε περισσότερες επιλογές» 

Στο σηµείο αυτό αισθάνεται την ανάγκη να παρέµβει ο 37χρονος Σταύρος Παναγιωτίδης, υποψήφιος διδάκτορας Σύγχρονης Ιστορίας και προϊστάµενος του Γραφείου Κοινωνικών Πολιτικών του πρωθυπουργού, που διεκδικεί την ψήφο στην Α’ Αθήνας µε τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Εχουµε πολλά ακόµα να κάνουµε. Ενα δεν πρέπει να γίνει. Να γυρίσουµε πίσω» λέει και αµέσως εξηγεί: «Οι νέοι χτυπήθηκαν από τα µνηµόνια περισσότερο απ’ όλους. Σήµερα όµως έχουν περισσότερες επιλογές. Αν θέλουν να µπουν στο πανεπιστήµιο, έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε πολλά τµήµατα µόνο µε το απολυτήριο του λυκείου. Αν θέλουν να σπουδάσουν ένα επάγγελµα, έχουν τα αναβαθµισµένα ΕΠΑΛ µε τις πιο δηµοφιλείς ειδικότητες να έχουν επιστρέψει. Εχουν ένα ολόκληρο έτος µαθητείας µε µισθό και ένσηµα. Και µπαίνουν ελεύθερα και δωρεάν σε διετή προγράµµατα στα πανεπιστήµια, για επαγγελµατικά διπλώµατα ευρωπαϊκού επιπέδου. Αν θέλουν να κάνουν µεταπτυχιακές σπουδές, έχουν στη διάθεσή τους πιο πολλά δωρεάν µεταπτυχιακά και µειωµένα δίδακτρα στα υπόλοιπα. Αν θέλουν να κάνουν έρευνα ή να ανοίξουν startup επιχειρήσεις, έχουν υποτροφίες και προγράµµατα ύψους πάνω από 2 δισ. που έχουν ήδη δηµιουργήσει 8.500 θέσεις εργασίας. Αν θέλουν να εργαστούν, δεν θα βρουν µπροστά τους τον υποκατώτατο µισθό. Θα βρουν αυξηµένους µισθούς, επειδή φέραµε πίσω τις κλαδικές συµβάσεις. Θα έχουν την Επιθεώρηση Εργασίας να τους προστατεύει από τις απλήρωτες υπερωρίες, τα ελαστικά ωράρια και την ανασφάλιστη εργασία.

Και από το 2020 θα πληρώνουν 80% λιγότερες εισφορές αν είναι ως 25 ετών». 

H πληγή του brain drain

Oταν συζητάς µε την γενιά των 30άρηδων, το brain drain θα πέσει στο τραπέζι. «Στο πρόγραµµά µας πρωταγωνιστούν πολιτικές που δίνουν πραγµατικές ευκαιρίες στους νέους και κίνητρα για να επιστρέψουν όσοι έφυγαν από ανάγκη» µπαίνει βιαστικά στην κουβέντα ο 38χρονος Σπύρος Καρανικόλας, που κατεβαίνει µε το ΚΙΝΑΛ στην Α’ Αθηνών.

«Η γενιά µου κλήθηκε να πληρώσει ένα πολύ δυσβάσταχτο και δυσανάλογο βάρος σε µια κρίση που ούτε δηµιουργήσαµε ούτε και συνδιαµορφώσαµε. Τώρα είναι η στιγµή να µας εµπιστευτούν οι παλιοί και να µας πιστέψουν οι νέοι» θα πει ο ίδιος. «Ανήκω κι εγώ στους νέους που καθηµερινά καλούνται να αποφασίσουν εάν θα αποχαιρετήσουν την πατρίδα ή εάν θα µείνουν για να παλέψουν για την επιβίωση. Πολλοί µείναµε και αναλάβαµε την ευθύνη για τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα ώστε να ζήσουµε σε ένα αξιοπρεπές 0λον» παρατηρεί η Αφροδίτη. Στη γενιά αυτών που έφυγαν ανήκει ο Ερικ. «Eφυγα -όπως τόσοι άλλοι- το 2010 για το εξωτερικό». Σπούδασε στο University of Exeter του Ηνωµένου Βασιλείου και στο London School of Economics (LSE). Εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες το 2015 όπου συνάντησε -όπως λέει- ένα κατεστηµένο που δεν είχε καµία σχέση µε τα ιδεώδη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τον Αύγουστο του 2018 επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε τα καθήκοντα του υπεύθυνου προεκλογικής εκστρατείας του ΜέΡΑ25 «για να τελειώσει η ερηµοποίηση της χώρας που στέλνει χιλιάδες παιδιά της γενιάς µου κάθε µήνα στην ξενιτιά και καταδικάζει την Ελλάδα σε µόνιµη παρακµή». Ο ίδιος υποστηρίζει πως έχει δει «από πρώτο χέρι την επιστροφή των νέων στην πολιτική». Το πιστεύουν άραγε και οι υπόλοιποι; «Οι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική όταν νιώθουν ότι δεν µπορούν µέσα από αυτήν να αλλάξουν κάτι στη ζωή τους» θα πει ο µεγαλύτερος της παρέας, Σ. Παναγιωτίδης, από το «στρατόπεδο» του ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεχίσει: «Από τη δεκαετία του ’80 και µετά, κάθε νέα γενιά εµφανίζει λιγότερη πολιτικοποίηση από την προηγούµενη. Αλλά το ίδιο ισχύει συνολικά για την κοινωνία. Οι νέοι όµως έδειξαν στα µεγάλα κινήµατα των πλατειών πως τις κρίσιµες στιγµές µπορούν να µπαίνουν µπροστά. Το στοίχηµα είναι να τους δείξουµε καθαρά το πώς το κάθε πολιτικό σχέδιο επηρεάζει τη ζωή τους».