Aφροδίτη της Μήλου: Πώς κατάφεραν να την αρπάξουν οι Γάλλοι

Η αγωνία ενός πολύτεκνου αγρότη να μαζέψει πέτρες για να χτίσει έναν μικρό τοίχο στο χωράφι του αποτέλεσε την αιτία για να δει το φως μετά από περίπου 1.900 χρόνια ένα από τα ομορφότερα αγάλματα που σμιλεύτηκαν ποτέ. Νήσος Μήλος, 8 Απριλίου 1820.

Λίγους μήνες πριν ξεσηκωθεί το Έθνος κατά των Οθωμανών, ο Γεώργιος Κεντρωτάς ή Μποτώνης αρχίζει να σκάβει αμέριμνος τη γη, μέχρι που η αξίνα του χτυπάει στην οροφή ενός θόλου. Χωρίς καθυστέρηση, χώνεται στην τρύπα που είχε φτιάξει και βρίσκεται έκπληκτος μπροστά σε ένα μικρό δωμάτιο. Τα μάτια του λαμπύρισαν με αυτό που έβλεπε.

Στο πάτωμα βρισκόταν ξαπλωμένο ένα ολόλευκο άγαλμα από παριανό μάρμαρο. Απεικόνιζε μια πανέμορφη γυμνόστηθη κοπέλα. Στα μαλλιά της είχε περασμένο έναν κεφαλόδεσμο, ενώ στο πίσω μέρος της κεφαλής ξέφευγαν βόστρυχοι. Μπορεί τα χέρια της να απουσίαζαν, 
ωστόσο το κάλλος της εξακολουθούσε να είναι απαράμιλλο. Ο αγράμματος γεωργός δεν ήξερε ούτε την αξία του αγάλματος αλλά ούτε και τι να το κάνει. Έτσι, πήγε και μίλησε στους συγχωριανούς του.

Η αρπαγή

Εδώ αρχίζει η περιπέτεια. Εκείνες τις μέρες είχε αράξει στο λιμάνι του Αδάμαντα το γαλλικό πλοίο Estafette. Ο αξιωματικός Ολιβιέ Βουτιέ μαθαίνει το νέο και πηγαίνει να δει το εύρημα, ενώ υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή που τον θέλει να ήταν παρών στην ανακάλυψη, καθώς οι ομοεθνείς του είχαν πάρει άδεια ανασκαφών εκείνο τον καιρό για μελέτες στα ερείπια του θεάτρου της Μήλου.

Σε συνεννόηση με τον Γάλλο πρόξενο στην Κωνσταντινούπολη καταφέρνουν να εξασφαλίσουν βούλα από τον σουλτάνο, που τους επιτρέπει να πάρουν το άγαλμα. Λίγες μέρες αργότερα η Αφροδίτη αποβιβαζόταν στο λιμάνι της Μασσαλίας και 1 Μαρτίου του 1821 παρουσιάζεται στα Ηλύσια Πεδία ως δώρο στον 66χρονο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ΄. Λίγο αργότερα θα αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα μουσειακά εκθέματα του Λούβρου.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό All About History  (Aπρίλιος 2019)