Οι ταινίες της εβδομάδας: Η επικίνδυνη ομορφιά της Τζέσικα Τσαστέιν και του Αλέν Ντελόν

«Πάμε σινεμά να δούμε επανεκδόσεις», λέμε και ξαναλέμε αυτό το καλοκαίρι της πανδημίας με τις κλασικές ταινίες που επαναπροβάλλονται αποκαταστημένες στα θερινά να κερδίζουν τις προτιμήσεις των θεατών (και των κριτικών). 

Αυτή την εβδομάδα, η Τζέσικα Τσαστέιν γίνεται απειλητική ηρωίδα δράσης (Επικίνδυνη Ομορφιά) σε θρίλερ δράσης της ανεξάρτητης αμερικανικής παραγωγής, ενώ η γαλλική κομεντί επιστρατεύει τη γοητεία της Κιάρα Μαστρογιάνι (Μια Νύχτα Μαγική) και η βρετανική σχολή της feelgood βιογραφίας την Κίρα Νάιτλι (Miss Απειθαρχία). Το ευρωπαϊκό σινεμά κατεβάζει επίσης την... εθνική Ισπανίας (Ένα Τέλειο Σχέδιο), την αθάνατη ιταλική κωμωδία (Οχι Αλλο Καλοκαίρι), ένα γαλλικό animation μεταγλωττισμένο στα ελληνικά (Ο Πλανήτης Του Γουίλι), αλλά και μια σειρά από χάρμα κλασικά φιλμ με ψηφιακές κόπιες (Γυμνοί στον Ηλιο, Ληστεία αλά Ιταλικά, Το κλουβί Με Τις Τρελές). Διαλέξτε.

Πρεμιέρες 

Επικίνδυνη Ομορφιά/ Ava/ **/ Σκηνοθεσία: Τέιτ Τέιλορ/ Παίζουν: Τζέσικα Τσαστέιν, Τζον Μάλκοβιτς, Κόλιν Φάρελ, Τζίνα Ντέιβις, Common

Η Άβα, πρώην ηρωινομανής και αλκοολική με νέα μυστική ταυτότητα ως επαγγελματίας δολοφόνος για λογαριασμό μιας σκιώδους οργάνωσης, ειδικεύεται στις δολοφονίες υψηλού προφίλ που της αναθέτει ο μέντορας της, ωστόσο, συνηθίζει να ρωτάει τους στόχους της για το πεπραγμένα τους, σπάζοντας το πρωτόκολλο. Μετά από μια αποστολή που πηγαίνει στραβά, αναγκάζεται να αποχωρήσει για ένα διάστημα και να επιστρέψει στην οικογένεια της που έχει χρόνια να δει, ενώ όλα δείχνουν ότι είναι στο στόχαστρο του δυσαρεστημένου αφεντικού της… Φορμαρισμένη σεναριακά στο κόνσεπτ του «Νικίτα» (1990) με μια δυναμική ηρωίδα στο επίκεντρο να παραπαίει συναισθηματικά ανάμεσα στο προβληματικό οικογενειακό παρελθόν της που την έχει πληγώσει και το δυστοπικό παρόν της που την υποχρεώνει σε κρυφή βίαιη ζωή, το μουντών αποχρώσεων θρίλερ δράσης του Τέιτ Τέιλορ, ανεξάρτητη παραγωγή, επενδύει πολλά στο δυναμικό προφίλ και την ομορφιά της Τζέσικα Τσαστέιν.

Η Τσαστέιν, ηθοποιός με πολλές δυνατότητες και δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ στις αποσκευές της, συνεργάζεται για δεύτερη φορά μετά τις «Υπηρέτριες» (2011) με τον Τέιλορ  εξελίσσοντας την από προηγούμενες ταινίες της κινηματογραφική της περσόνα ως ηρωίδα δράσης (X-Men: Ο Μαύρος Φοίνικας, Ο Κυνηγός: Η Μάχη του Χειμώνα, Το Χρέος) πάνω στην εικόνα της σεξουαλικότητας της και των διαφορετικών γυναικείων προσώπων που με ευκολία ενδύεται.

Κρίμα, ωστόσο, που σκηνοθεσία και σενάριο (το υπογράφει ο Μάθιου Νιούτον) απλώνουν στεγνά, πεζά την ιστορία στην οθόνη αφήνοντας να μαραζώσει το υφέρπων φλερτ της αφήγησης με το κομιξικό ύφος, ταιριάζοντας αμήχανα, τελικά, το δράμα και τις βαρυσήμαντες ανατροπές που προκύπτουν στο προβληματικό οικογενειακό background της ηρωίδας με τις σκηνές δράσης και το μοτίβο της εκδίκησης που διαρκώς παραμονεύει. Σαν πρώτο κεφάλαιο ενός εν δυνάμει franchise με θηλυκό πρόσημο (όπως μαρτυρεί το ανοιχτό φινάλε) δεν ξέρουμε αν η ταινία θα πετύχει. Κρατάμε πάντως την ψύχραιμη παρουσία του Τζον Μάλκοβιτς ως μέντορα και την αυτοσαρκαστική, στα όρια του camp, εμφάνιση της grande dame Τζίνα Ντέιβις. Ο Κόλιν Φάρελ αδικείται παράφορα στην εξίσωση του στόρι πατώντας τέρμα...κόκκινο στην ερμηνεία ενός μονοδιάστατου κακού, κομμάτι κι αυτός του τοξικού κόσμου των αρσενικών που περιτριγυρίζουν την κεντρική ηρωίδα. (2020)

Ένα Τέλειο Σχέδιο / El Plan / *** / Σκηνοθεσία: Πόλο Μενάργκεζ/ Παίζουν: Αντόνιο ντε λα Τόρε, Ραούλ Αρεβάλο, Τσέμα ντελ Μπάρκο

Τρεις άνεργοι φίλοι συναντιούνται ένα πρωινό στο διαμέρισμα ενός εξ αυτών προκειμένου να αναλάβουν δράση, φέρνοντας εις πέρας ένα σχέδιο που θα τους ξελασπώσει…Κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ισπανού σκηνοθέτη Πόλο Μενάργκεζ που μεταφέρει το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιγκνάσι Βιντάλ στη μεγάλη οθόνη τοποθετώντας τη δράση στα λίγα τετραγωνικά μέτρα και το μικρό μπαλκόνι ενός διαμερίσματος σε εργατική συνοικία της Μαδρίτης. Όπου το σχέδιο των τριών φίλων, διαρκώς αναβαλλόμενο κατά τη διάρκεια των επόμενων λεπτών, αποτελεί την αφορμή για να ξεδιπλωθεί on camera η απογοήτευση, ο εκνευρισμός και το αίσθημα ματαίωσης των στόχων της ζωής τους.

Τρεις αποτυχημένοι αντι-ήρωες γίνονται οικείοι χαρακτήρες χάρη στην οικειότητα που αποπνέει ο περιβάλλων του ψυχολογικού φορτίου τους χώρος, οι κοινωνικές συνήθειες και συμπεριφορές, τις οποίες οι σβέλτοι, χωρίς περιστροφές, δομημένοι γύρω από την πραγματικότητα του μέσου νοτιοευρωπαϊου πολίτη, διάλογοι φέρνουν στο φως. Η δράση εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο κι αν κάπου-κάπου οι δραματικές εντάσεις ξεθυμαίνουν, έρχεται το φινάλε να μεταστρέψει το δράμα δωματίου σε αληθινό θρίλερ (ένας έμπειρος θεατής δεν αποκλείεται να μαντέψει τη μεγάλη ανατροπή που κρύβει η πλοκή), το οποίο έχει ένα αποκαλυπτικό, πικρό σαν φαρμάκι σχόλιο για την σύγχρονη ισπανική κοινωνία και την φύση των συντηρητικών, πατριαρχικών της δομών. (2019)

Miss Απειθαρχία / Misbehavior/ ** ½ / Σκηνοθεσία: Φιλίπα Λόουθορπ / Παίζουν: Κίρα Νάιτλι, Τζέσι Μπάκλεϊ, Γκούγκου Μπάθα-Ρο, Γκρεγκ Κινίαρ, Ρις Ίφανς

Το 1970 στο Λονδίνο, τις παραμονές των καλλιστείων Μις Κόσμος με παρουσιαστή τον διάσημο Αμερικανό κωμικό Μπομπ Χόουπ, μια ομάδα του ανερχόμενου Κινήματος για τη Γυναικεία Χειραφέτηση αποφασίζει να μποϊκοτάρει την τελετή που μεταδίδεται ζωντανά σε όλο τον κόσμο…Αληθινή ιστορία που δίνει τη βασική εικόνα της εδώ και 40 χρόνια προόδου που έχει συντελεστεί στο θέμα του σεξισμού, της ισότητας των φύλων, της διασφάλισης των δικαιωμάτων των γυναικών με τη Φιλίπα Λόουθορπ, σκηνοθέτη του τηλεοπτικού χιτ «The Crown» να ανασυνθέτει πειστικά την εποχή, διαθέτοντας ένα καλό επιτελείο ηθοποιών μπροστά από την κάμερα. Η διαμάχη ωστόσο γύρω από τη σεξιστική φύση των καλλιστείων προσεγγίζεται ακροθιγώς, σε ήπιους – κατάλληλους για τα στάνταρ μιας τηλεοπτικής και όχι κινηματογραφικής παραγωγής -, ενώ ο Μπομπ Χόουπ ανάγεται σε αφελές σεξιστικό πρότυπο, καθώς σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες υπακούν στις συνιστώσες της feelgood δραμεντί. Κατώτερη άλλων βρετανικών βιογραφικών κομεντί, παρόμοιας θεματολογίας γύρω από διαμαρτυρίες-ορόσημα του φεμινιστικού κινήματος, όπως η δραματοποίηση της απεργίας των γυναικών στο εργοστάσιο της Ford στο Ντάγκεναμ το 1968 στην ταινία «Γυναίκες Ετοιμες για Ολα» του Νάιτζελ Κόουλ.  (2020)

Μια Νύχτα Μαγική / Chambre 211/ ** ½ / Σκηνοθεσία: Κριστόφ Ονορέ / Παίζουν: Κιάρα Μαστρογιάνι, Βενσάν Λακόστ, Μπενζαμέν Μπιολέ, Καμίλ Κοτέν, Καρόλ Μπουκέ

Μετά από 20 χρόνια γάμου, η Μαρία, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, αφήνει το συζυγικό διαμέρισμα για ένα βράδυ, αφού ο σύζυγός της ανακαλύπτει την εδώ και λίγους μήνες εξωσυζυγική της σχέση με νεαρό μαθητή της. Στη διάρκεια της βραδιάς που περνάει στο αντικριστό ξενοδοχείο, η Μαρία θα δεχτεί πολλές επισκέψεις από το παρελθόν…

Πιστός σε ένα σινεμά προσωπικό που εξερευνά την ερωτική επιθυμία, τον ίδιο τον έρωτα και την κατάρρευση των σαρκικών σχέσεων μέσα από εικόνες, βλέμματα, διαλόγους και μελωδίες χρησιμοποιώντας συχνά το μιούζικαλ ως μέσο αφήγησης, ο Κριστόφ Ονορέ επανέρχεται με μια φιλόδοξη ρομαντική κομεντί, στημένη γύρω από αυτή τη θεματική πάνω στην ανατροπή των κοινωνικών προτύπων για τα φύλα και σε έναν ονειρικό κόσμο τον οποίο διαφεντεύει με όλο της το είναι στον πρώτο ρόλο η Κιάρα Μαστρογιάνι.

Η αναδρομή της μεσήλικα ηρωίδας του στο παρελθόν όπου ξανασυναντιέται με τον νεαρό εαυτό του συζύγου της, κρατάει μεν τη φόρμα του ονείρου, αφήνει σε τα πραγματικά συναισθήματα απέξω, στριμώχνοντας ιδέες, διαλόγους και επιρροές (από τον Γούντι Άλεν και τον Ζακ Ντεμί μέχρι τον Προυστ και από το θεατρικό βοντβίλ μέχρι το κινηματογραφικό μιούζικαλ) σε μια όμορφη αλλά κούφια συναισθημάτων κατασκευή - φόρο τιμής στη μαγεία του σινεμά.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα των Καννών όπου η πρωταγωνίστρια Κιάρα Μαστρογιάνι κέρδισε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας (ήταν επίσης υποψήφια για το αντίστοιχο Βραβείο César). Μαζί της, στο ρόλο του συζύγου, ο Μπενζαμέν Μπιολέ (που στο παρελθόν υπήρξε και στην πραγματικότητα σύζυγός της), ένας από τους πιο δημοφιλείς Γάλλους τραγουδοποιούς που πρόσφατα είδαμε και στη σειρά The Eddy (Netflix) του Ντάμιεν Σαζέλ. (2019)

Όχι Άλλο Καλοκαίρι/ Odio l’ Estate/ **/ Σκηνοθεσία: Μάσιμο Βενιέρ/ Παίζουν:  Αλντο Μπάγιο, Τζιάκομο Μπορέτι, Τζιοβάνι Στόρτι

Τρεις οικογένειες Ιταλών αστών με διαφορετικό κοινωνικό μπαγκράουντ ξεκινούν για τις διακοπές τους αλλά φτάνοντας στην πολυτελή μονοκατοικία που έχουν νοικιάσει με θέα την παραλία, διαπιστώνουν ότι έχουν όλοι την ίδια κράτηση για τις ίδιες ημερομηνίες…Λαϊκή κομεντί της ιταλικής σχολής που στάθηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία με πάνω από 1 εκατομμύριο θεατές και έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει ένα κάποιο σουξέ και στην Ελλάδα καθώς Ιταλοί και Έλληνες μοιραζόμαστε ομοιότητες σε θέματα κουλτούρας και «κρίσεων» (κρίσεις προσωπικές, οικογενειακές, βεβαίως και οικονομικές). Γύρω από μια σειρά προβλημάτων και προβληματικών συμπεριφορών γυρίζει η αφήγηση, ξεπερνώντας τα όλα τάχιστα ωστόσο, με παροιμιώδη αφέλεια και παιδικότητα, μπαλατζάροντας όπως – όπως ανδρικούς και γυναικείους χαρακτήρες πάνω στο βεβιασμένο, κοινότυπο μοτίβο της ευεργετικής επίδρασης της συντροφικότητας, της φιλίας και του μεσογειακού καλοκαιριού. (2020)

Ο Πλανήτης του Γουίλι / Terra Willy / Σκηνοθεσία: Ερίκ Τoστί / Με τις φωνές των: Ηδύλη Κυριακίδη, Θάνος Λέκκας, Γιάννης Υφαντής, Βίνα Παπαδοπούλου

Όταν το διαστημόπλοιό τους καταστρέφεται από έναν αστεροειδή, ο νεαρός Γουίλι χωρίζεται από τους γονείς του και η κάψουλα διάσωσης τον οδηγεί σε έναν μυστηριώδη και ανεξερεύνητο πλανήτη. Με τη βοήθεια του Μπακ, ενός ρομπότ επιβίωσης, θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μέχρι να τον εντοπίσουν και να τον σώσουν οι γονείς του. Ο Γουίλι θα εξερευνήσει κάθε μυστήριο, θα συναντήσει μια εξωπραγματική φύση και θα γνωρίσει φανταστικά πλάσματα, κάποια φιλικά και άλλα... όχι τόσο… Μια περιπέτεια γεμάτη ανακαλύψεις με θέμα την ανεξαρτησία, τη συνεργασία και την αξία της ανακάλυψης της φύσης. Αυτός ο άγνωστος πλανήτης είναι ο πλανήτης του Γουίλι. (2019)

Επανεκδόσεις

Γυμνοί Στον Hλιο/ Plein Soleil/ ****/ Σκηνοθεσία: Ρενέ Κλεμάν/ Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Μορίς Ρονέ, Μαρί Λαφορέτ, Ερνο Κρισά

Ο Τομ Ρίπλεϊ στέλνεται στη Ρώμη έναντι αδράς αμοιβής για να βρει τον φίλο του Φιλίπ, έναν πλούσιο πλεϊμπόι, τον οποίο αναζητούν οι γονείς του και θέλουν να γυρίσει πίσω στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Τομ, από την άλλη, φτάνοντας στην Ιταλία δεν βιάζεται να γυρίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και αφήνει τον Φιλίπ να τον μυήσει στη «γλυκιά ζωή» των απολαύσεων (οι εναρκτήριες σκηνές του φιλμ είναι στη Βία Βένετο της Ρώμης, όπως ήταν και στη «Dolce Vita» του Φελίνι, ενώ ο Νίνο Ρότα συνέθεσε τη μουσική και για τις δύο ταινίες). Τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν περίεργη τροπή όταν ο Τομ αρχίζει να εκδηλώνει την έλξη του προς την Μαρτζ, την κοπέλα του Φιλίπ. Οι τρεις τους ταξιδεύουν σε μέρη της Ιταλίας, ενώ φαίνεται πως ο Ρίπλεϊ έχει το δικό του σχέδιο....

Πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Πατρίσια Χάισμιθ «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ», το οποίο είναι το πρώτο (εκδόθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50) από τα βιβλία που έγραψε η συγγραφέας γύρω από τις περιπέτειες του πανούργου εγκληματία. Ο πρωταγωνιστής Αλέν Ντελόν, νεαρός στον πρώτο μεγάλο ρόλο του, δεν είχε ακόμη ανέλθει στο επίπεδο του σταρ, γι’ αυτό και ταιριάζει γάντι στην περσόνα του ηδονιστή Ρίπλεϊ, λαμπερά όμορφος μέσα στoν παραπλανητικό του ερωτισμό. Το φιλμ του Ρενέ Κλεμάν (θυμίζουμε ότι ο Άντονι Μινγκέλα έδωσε τη δική του εκδοχή το 1999 με πρωταγωνιστές τους Ματ Ντέιμον και Τζουντ Λο) αποδίδει τέλεια την ατμόσφαιρα του κινδύνου αντιπαραβάλλοντας το δαιμόνιο παιχνίδι του Ρίπλεϊ με τις ηλιόλουστες, παράξενα ''ζωντανές'' εικόνες της Ιταλίας. Η μουσική επένδυση του Νίνο Ρότα παρέχει τις πινελιές τρόμου που χρειάζονται αφήνοντας τον θεατή να αναρωτιέται για το επόμενο βήμα του δόλιου ήρωα. Η Ρόμι Σνάιντερ κάνει μια ολιγόλεπτη εμφάνιση στην ταινία. (1960)

Ληστεία αλά Iταλικά / The Italian Job/ *** ½ / Σκηνοθεσία: Πίτερ Κόλινσον/ Παίζουν: Μάικλ Κέιν, Νόελ Κάουαρντ, Μπένι Χιλ, Τόνι Μπέκλεϊ

Έχοντας μόλις αποφυλακιστεί, ο ληστής Τσάρλι Κρόκερ αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ένα φιλόδοξο σχέδιο συγκεντρώνοντας μία ομάδα 16 ατόμων που πρέπει να χρησιμοποιήσει τεχνολογικές γνώσεις και μικρά, ευέλικτα αυτοκίνητα προκειμένου να παγιδεύσει στους δρόμους του Τορίνο μία υψηλού προφίλ χρηματαποστολή της Fiat και να κλέψει χρυσό αξίας 5 εκατομμυρίων δολαρίων…Απενοχοποιημένη, διασκεδαστική, καλτ κωμική περιπέτεια του βρετανικού σινεμά των ’60s. Οι ιδιαιτερότητες της την καθιστούν ‘’φευγάτη’’ μεταφορά για την Αγγλία στο κατώφλι της δεκαετίας του ’70 (η αναπαράσταση των κοινωνικών ανισοτήτων της αγγλικής κοινωνίας με φονικό, camp χιούμορ, η αδυσώπητη αντιπαράθεση της βρετανικής φλεγματικής κουλτούρας με το θερμόαιμο ιταλικό φολκλόρ, ο Μάικλ Κέιν υπέροχα ακτινοβόλος στη νιότη του στο διπλό ταμπλό του αλήτη αλλά και του αριστοκράτη, ο Μπένι Χιλ, απερίγραπτος…), ενώ οι σκηνές της διαφυγής των σπινταρισμένων μπλε, άσπρων και κόκκινων mini cooper δια των πιο απίθανων διαδρομών προσφέρουν καθαρή κινηματογραφική απόλαυση που απογειώνεται μαζί με το μουσικό κρεσέντο του Κουίνσι Τζόουνς «This is the self-preservation society»! Για να μην πούμε για το διάσημο «cliffhanger» του φινάλε…To 2003 o Φ. Γκάρι Γκρέι κατέθεσε την νέα, επίσης επιτυχημένη, αμερικανο-ευρωπαϊκή εκδοχή του φιλμ. (1969)

Το Κλουβί Με Τις Τρελές / La Cage Aux Folles/ ****/ Σκηνοθεσία: Εντουάρ Μολιναρό/ Παίζουν: Ούγκο Τονιάτσι, Μισέλ Σερό, Κλερ Μοριέ, Μπένι Λουκ, Λουίζα Μανέρι, Ρεμί Λοράν

Ο Ρενάτο, ιδιοκτήτης ενός καμπαρέ στο Σεν Τροπέ με drag shows, έχει μακροχρόνια σχέση με τον Αλμπίν ή αλλιώς Ζαζά, τον κορυφαίο περφόρμερ του. Όμως, η καθημερινότητά τους διαταράσσεται και η σχέση τους δοκιμάζεται όταν για χάρη του νεαρού γιου του Ρενάτου που έχει αποφασίσει να παντρευτεί την κόρη ενός γνωστού συντηρητικού πολιτικού, αναγκάζονται να παραστήσουν τους στρέιτ στο δείπνο γνωριμίας με τα πεθερικά…Εκπληκτικού τάιμινγκ, σκηνογραφικής πυκνότητας και ερμηνευτικής μαεστρίας κωμωδία-μαχαιριά στην καρδιά του μεγαλοαστικού συντηρητισμού με ειδικό φορτίο σημασίας στα χρονικά του queer σινεμά. Βασισμένη στο θεατρικό του Ζαν Πουαρέ, διεκδίκησε Όσκαρ σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου και κοστουμιών. Αμίμητο δίδυμο οι Ούγκο Τονιάτσι και Μισέλ Σερό στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ακολουθήθηκε μεταξύ άλλων από δύο σίκουελ και την αμερικανική βερσιόν του Μάικ Νίκολς (1996, Φτερά και Πούπουλα). (1978)