Οι ταινίες της εβδομάδας: Η πανίσχυρη ηρωίδα και η μεσήλικη νοικοκυρά

«Captain Marvel» - Σκηνοθεσία: Άννα Μπόντεν και Ράιαν Φλεκ / **1/2
Παίζουν:  Μπρι Λάρσον, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Μπεν Μέντελσον, Τζουντ Λο, Ανέτ Μπένινγκ

Φοράει τη στολή της μεγαλύτερης σούπερ ηρωίδας που διαθέτει η Marvel. Η ιστορία της διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’90: η Κάρολ Ντάνβερς, αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ και πιλότος, θα διανύσει μία εντυπωσιακή διαδρομή για να αναδειχθεί σε μία από τις πιο ισχυρές υπερηρωίδες – πιο εύστοχα - να γίνει «η πιο ισχυρή ηρωίδα της γης». Όταν ένας μαινόμενος διαγαλαξιακός πόλεμος ανάμεσα σε δύο εξωγήινες φυλές καταλήγει στη Γη, η Ντάνβερς και οι σύμμαχοι της βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα… 
Στην εποχή του #metoo το κοινό στούντιο της Marvel και της Disney παρουσιάζει την πρώτη του υπερηρωική περιπέτεια με πρωταγωνίστρια γυναίκα, την βραβευμένη με Όσκαρ Μπρι Λάρσον («Το δωμάτιο») η οποία υποδύεται την εμβληματική Captain Marvel, νούμερο 1 σούπερ ηρωίδα του «μαρβελικού» κόσμου. Στη σκηνοθεσία η Άννα Μόντεν (πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης πίσω από ταινία της Marvel) και ο Ράιαν Φλεκ έχουν αναλάβει την ενορχήστρωση της υπερπαραγωγής που συνδέεται με το πολυαναμενόμενο φινάλε των «Avengers» («Εκδικητές: Η τελευταία πράξη»).

Η ιστορία της Μάρβελ έχει πολύ ζουμί πίσω από την φαινομενικά απλή περίληψη της κινηματογραφικής εισαγωγής της στο franchise των «Εκδικητών» («Avengers» απαρέγκλιτα για τους φαν των κόμικς). Και όμως με αυτή την ιστορία όπως και με τα περί φεμινιστικής ενδυνάμωσης λόγω γενικότερου κλίματος στο σινεμά, οι συντελεστές της πρώτης ταινίας που παρουσιάζει στο κοινό την ατρόμητη και αληθινά παντοδύναμη υπερηρωίδα, δεν ασχολούνται και πολύ. Το μπαγκράουντ της περνάει όπως-όπως σε μία συγκεχυμένη εισαγωγή με τις σκηνές του παρελθόντος της ψαλιδισμένες στο μοντάζ, αφήνοντας σε στον λαβύρινθο των εικασιών (τι συνέβαινε με την οικογένειά της, τον τρόπο που μεγάλωσε και την πορεία της στην αμερικανική πολεμική αεροπορία) ενώ σε βάζει με τα μούτρα στον πλανήτη των πολεμοχαρών Κρι και ό,τι κάνει εκεί η Μάρβελ που έχει απώλεια μνήμης. 
Η καλλιτεχνική διεύθυνση μαρτυρά την φροντίδα στα πολύχρωμα κοστούμια και τα σκηνικά όμως η δράση προκύπτει διαρκώς βιαστική – χωρίς να συνιστά τίποτα το ιδιαίτερα εμπνευσμένο ως θέαμα δεδομένου του μεγέθους της δύναμης της υπερηρωίδας αλλά και των δυνατοτήτων που έχουν στα πλαίσια της εικονογραφίας της σειράς οι συντελεστές της – οδηγώντας με υπολογισμένους και ολίγον ανιαρούς ρυθμούς στην αποκάλυψη των υπερφυσικών (υπερ-πυρηνικών μάλλον) δυνάμεων της Μάρβελ. 

Μέσα σε όλα αυτά, ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον (σε νεότερη εκδοχή του εαυτού του με ψηφιακή επεξεργασία) στον ρόλο του Φιούρι που ίδρυσε την Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α πρωτοστατεί στις πιο αστείες σκηνές γιατί μπαίνει στον κόπο να παίξει ενώ η Μπρι Λάρσον είτε γιατί δεν έχει πολλά να κάνει πέρα από το να επιδεικνύει την εκπαίδευσής της στις πολεμικές τέχνες είτε γιατί δεν έχει τη σωστή κατεύθυνση να ερμηνεύσει τον χαρακτήρα της υπερηρωίδα της, αποδεικνύεται κατώτερη των απαιτήσεων κρατώντας μια υποτονική έκφραση από την αρχή ως το τέλος. Έτσι, το Captain Marvel αποτελεί κυρίως μία γέφυρα για την περιπέτεια των Avengers που βγαίνει στις αίθουσες τον επόμενο μήνα με την Μαρβελική σούπερ ηρωίδα να έχει κεντρικό ρόλο και τίποτα ουσιαστικότερο στον κινηματογραφικό χώρο των υπερηρωικών περιπετειών. (2019)

«Παύση» - Σκηνοθεσία: Τώνια Μισιαλή / ***
Παίζουν: Στέλλα Φυρογένη, Αντρέας Βασιλείου, Στέλλα Αβραάμ

Παγιδευμένη σε έναν καταπιεστικό γάμο χωρίς αγάπη, παντρεμένη με έναν σύζυγο πολύ μεγαλύτερό της τον οποίο δέχτηκε για να ξεφύγει από την πατρική καταπίεση και με τον οποίο δεν έχει καν τη στοιχειώδη επικοινωνία, η Ελπίδα, μεσήλικη νοικοκυρά, ήδη γιαγιά με ένα εγγόνι που όμως βλέπει μόνο μέσω skype, ξεφεύγει ελάχιστα από τη μοναξιά της, πόσο μάλλον από τις σαρωτικές αλλαγές που επιφέρει στο σώμα της η εμμηνόπαυση. Μόνη της διαφυγή η επαφή με τη συνομήλικη γειτόνισσά της, το μικρό της αυτοκίνητο και ένας φανταστικός κόσμος εκδικητικής βίας στον οποίο καταφεύγει συχνά. Το μεγάλο μήκους ντεμπούτο της Κύπριας σκηνοθέτιδας Τώνιας Μισιαλή μοιάζει να συμπληρώνει το ελληνικό κοινωνικό δράμα «Η δουλειά της» Νίκου Λαμπό (προβάλλεται στις αίθουσες) καθώς και οι δύο ταινίες φωτίζουν τον συναισθηματικό κόσμο καταπιεσμένων γυναικών που επιζητούν την απελευθέρωση από το προσωπικό αδιέξοδό τους.

Το ερώτημα κατά πόσο οι εν λόγω γυναικείοι χαρακτήρες υπάρχουν γύρω μας σήμερα, απαντάται, θεωρούμε, από τα πολλά – ποικιλοτρόπως σοκαριστικά – γεγονότα της επικαιρότητας. Από την πλευρά της, η Μισιαλή καδράρει έξοχα την παραδομένη στην φθορά ηρωίδα της στους τοίχους του σπιτιού της αφήνοντας κάθε έκφραση της πρωταγωνίστριας Στέλλας Φυρογένη να αποδώσει τον πόνο της γυναίκας που γερνάει μόνη χωρίς ορίζοντα ελπίδας. Ακριβές σινεμά παρατήρησης σε ύφος κοινωνικού ρεαλισμού που μπλέκει εύστοχα την πραγματικότητα με τη φαντασία έχοντας ως βασικού ατού μια έξοχη ηθοποιό αδύνατο να ξεχαστεί ως φιγούρα (ακριβώς όπως και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στη «Δουλειά της»). Αν το σενάριο απέφευγε τις ευκολίες (τον μονοδιάστατο ανδρικό χαρακτήρα, το ελαφρώς ξεκάρφωτο ειδύλλιο με τον νεαρό μπογιατζή) και τις εύπεπτες ανατροπές, θα μιλάγαμε για ένα καθ’ όλα αληθοφανές γυναικείο πορτρέτο. Η ταινία έχει λάβει μεταξύ άλλων το βραβείο FIPRESCI καλύτερης ελληνικής ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. (2018)

«Ένα όμορφο αγόρι» («Beautiful Boy») - Σκηνοθεσία: Φέλιξ Φον Κρόνιγκεν / **
Παίζουν: Στιβ Καρέλ, Τιμοτέ Σαλαμέ, Εϊμι Ράιαν 

Βασισμένο στα απομνημονεύματα του δημοσιογράφου Ντέιβιντ Σεφ και του γιου του Νικ, δράμα γύρω από τον εθισμό του δεύτερου στην κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη κατά τα νεανικά του χρόνια και τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους και την οικογένειά τους. Το πέρασμα του Βέλγου Φέλιξ Φον Κρόνιγκεν, γνωστού μας από το υποψήφιο για ξενόγλωσσο Όσκαρ πρωτότυπο οικογενειακό δράμα «Ραγισμένα όνειρα», στο αμερικανικό σινεμά υποκύπτει στην τετριμμένη οδό της μελοδραματικής ανάγνωσης ενός σύνθετου προβλήματος (το σενάριο συνυπογράφουν ο Φον Κρόνιγκεν με τον υποψήφιο για Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου Λουκ Ντέιβις του επίσης βασισμένου σε αληθινή ιστορία μελό «Lion») και της πεζής σκηνοθεσίας που υποδεικνύει το συναίσθημα χωρίς να το κάνει πιστευτό. Ο Τιμοτέ Σαλαμέ - εδώ στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση μετά την οσκαρική αναγνώριση του «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου» - κέρδισε μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.  (2018)

«Κάθε χίλια χρόνια» («Vision») - Σκηνοθεσία: Ναόμι Καουάσε/ **
Παίζουν: Ζιλιέτ Μπινός, Μαζατόσι Ναγκάσε

Η Ζαν, τραυματισμένη από μία προσωπική απώλεια, ταξιδεύει σε απομονωμένο δάσος της Ιαπωνίας όπου αναζητά ένα σπάνιο ιαματικό φυτό το οποίο σύμφωνα με τον θρύλο εμφανίζεται μια φορά κάθε 997 χρόνια σε θερμοκρασίες υψηλής καύσης. Εκεί αποφασίζει να μείνει στο σπίτι του ντόπιου δασοφύλακα ενώ η τυφλή ηλικιωμένη συλλέκτρια βοτάνων της περιοχής μοιάζει να γνωρίζει το παρελθόν της. Η Ναόμι Καβάσε («Τυφλή αγάπη») σχολιάζει την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου και τις διαταραχές στον κύκλο της ζωής ως προάγγελο κοσμικής. Ένα αινιγματικό – ανά στιγμές ονειρικό και υπνωτιστικό ταυτόχρονα - μεταφυσικό ποίημα, που αποδεικνύεται λιγότερο φιλοσοφημένο από ότι θέλει να δείχνει με επαναλαμβανόμενες σκηνές κρυπτικών νοημάτων, παρατήρησης του μεγαλείου της φύσης και μία ιστορία που όταν «πατάει» στο πεδίο του ρεαλισμού αποδεικνύεται ελάχιστα πειστική. (2018) 

«Το μυστικό της ασημένιας λίμνης» («Under The Silver Lake») - Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ / **
Παίζουν: Αντριου Γκάρφιλντ, Ράλεϊ Κέο

Ένας βαριεστημένος 30άρης συγγραφέας σαγηνεύεται από την όμορφη μυστηριώδη γειτόνισσά του που όμως θα εξαφανιστεί αναπάντεχα κάνοντάς τον να την αναζητά στην πόλη του Λος Αντζελες. Τούτο το πειραγμένο νουάρ, με πολλά σουρεαλιστικά φαρσικά στοιχεία και σποραδικές πινελιές μεταφυσικού σασπένς και τρόμου – αυτού που έκανε το περίτεχνό του θρίλερ «Σε ακολουθεί» να σε κρατάει καρφωμένο στην οθόνη – τοποθετεί τον Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ στα χνάρια του Ντέιβιντ Λιντς μα και στην παγίδα μιας υπερφορτωμένης με αναφορές ιστορίας που ξεδιπλώνεται νωχελικά και κουράζει γρήγορα. (2018)

Προβάλλονται ακόμη: 

Ένας αυτοβιογραφούμενος στην κάμερα Ίαν ΜακΚέλεν ανατρέχει στη ζωή και την καριέρα του στο συγκινητικό όσο και διεισδυτικό στην τέχνη του ηθοποιού ντοκιμαντέρ «Ίαν ΜακΚέλεν: Ρόλος ζωής» του Τζο Στίβενσον ενώ το Τριανόν προβάλλει την προσωπική μαρτυρία- δημοσιογραφική έρευνα του Αρη Χατζηστεφάνου για την Βενεζουέλα «Make The Economy Scream» και ο Δαναός (τα δύο ερχόμενα Σαββατοκύριακα) το ντοκιμαντέρ «Sopi – Μία ημέρα ακόμη» του Χρήστου Πυθαρά. Τις 10 πρεμιέρες στις αίθουσες συμπληρώνουν η περιπέτεια εποχής «Ο τυχοδιώκτης του Παρισιού» του Ζαν-Φρανσουά Ρισέτ με τον Βενσάν Κασέλ και το ενδιαφέρον ιταλικό γκανγκστερικό δράμα – μεγάλου μήκους ντεμπούτο των αδελφών Νταμιάνο και Φάμπιο Ινοζέντσο «Αδέλφια εξ αίματος».