Βικτόρια Χίσλοπ στο «Έθνος της Κυριακής»: «Νιώθω Ελληνίδα εδώ και αρκετό καιρό»

Με ένα αναπάντεχο τηλεφώνηµα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη έµαθε η διάσηµη Βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ την είδηση ότι έλαβε τιµητικά την ελληνική ιθαγένεια. Η συγγραφέας της ιστορικής νουβέλας «Το Νησί», η οποία έχει αγαπηθεί στη χώρα µας και έχει πουλήσει πάνω από 1 εκατοµµύριο αντίτυπα στην πατρίδα της, ετοιµάζεται να ταξιδέψει για την Κρήτη – και φέρνει στις αποσκευές της τη συνέχεια του «Νησιού», η οποία έχει τίτλο «Μια αυγουστιάτικη νύχτα» και γράφτηκε κατά τη διάρκεια του lockdown στη Μεγάλη Βρετανία. 

Πώς αισθάνεστε που είστε και επισήµως Ελληνίδα;

Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά νιώθω Ελληνίδα εδώ και αρκετό καιρό. Παρ’ όλα αυτά, από τότε που πήρα την υπηκοότητα, κάθε πρωί που ξυπνάω τσιµπάω τον εαυτό µου για να σιγουρευτώ ότι δεν ονειρεύοµαι. ∆εν το έχω ακόµα συνειδητοποιήσει, πιστεύω ότι θα µου φανεί πιο «αληθινό» όταν πάρω το αεροπλάνο και προσγειωθώ στην Κρήτη. Για µένα η ιθαγένεια είναι ένα απίστευτο προνόµιο που µε κάνει να αισθάνοµαι ακόµα περισσότερο δεµένη µε την Ελλάδα. Πάντα µιλούσα για την ελπίδα µου ότι κάποια µέρα θα αποκτούσα την ελληνική ιθαγένεια και κάποιος, κάπου, µάλλον το άκουσε. Γνωρίζω ότι ο ∆ήµος Αγίου Νικολάου είχε υποβάλει αίτηση ιθαγένειας προς εξέταση, αλλά δεν είµαι σίγουρη πώς προχώρησαν τα πράγµατα. Το αποκορύφωµα ήταν όταν το πρωί της περασµένης Πέµπτης χτύπησε το τηλέφωνό µου. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραµµής µού είπε ότι ο πρωθυπουργός ήθελε να µου µιλήσει. Ηταν µια στιγµή που θα εκτιµώ όσο ζω. 

Τι σηµαίνει για εσάς η Ελλάδα;

Σηµαίνει πάρα πολλά για µένα, είναι σχεδόν αδύνατον να το περιγράψω µε λόγια. Ενα είναι βέβαιο: κάθε φορά που έρχοµαι στη χώρα σας έχω ένα πολύ ζωηρό αίσθηµα ότι γυρίζω στο σπίτι µου. ∆εν ξέρω πώς έγινε αυτό, ξέρω όµως ότι η Ελλάδα είναι ένα µέρος που µε εµπνέει.

Πώς βιώσατε την καραντίνα και την πανδηµία;

Η έξαρση της πανδηµίας µε βρήκε στην Αγγλία. Είχα προγραµµατίσει να πετάξω για την Κρήτη στις 15 Μαρτίου, για να επισκεφθώ την Κνωσό µε αρχαιολόγους, ενώ σχεδίαζα να µείνω για το ορθόδοξο Πάσχα, το οποίο δεν είχα χάσει εδώ και χρόνια. Οµως, η ζωή άλλαξε δραµατικά. Παράλληλα, παρακολουθούσα την κατάσταση στην Ελλάδα και τη στιγµή που η χώρα µπήκε στο lockdown σταµάτησα να βγαίνω έξω. Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να ακολουθήσω τις συµβουλές των Ελλήνων. Στο Ηνωµένο Βασίλειο οι πολιτικοί άργησαν πολύ, τουλάχιστον µία εβδοµάδα σε σύγκριση µε την Ελλάδα. Ηξερα ότι η γρήγορη αντίδραση των Ελλήνων ήταν απόλυτα σωστή. Ηµουν στο Λονδίνο στις 15 Μαρτίου και κυριολεκτικά φώναζα στην τηλεόραση ρωτώντας τους πολιτικούς «γιατί δεν κλείνουµε και εµείς;».

Ηταν αυτή η πιο δύσκολη στιγµή µε την οποία ήρθατε αντιµέτωπη;

Το προσωπικό µου δράµα κορυφώθηκε στις 17 Μαρτίου, µε τον ξαφνικό θάνατο της µητέρας µου. ∆εν µπορούσαµε να την επισκεφθούµε για 10 µέρες, επειδή οι άνθρωποι που τη φρόντιζαν φοβόντουσαν ότι κάποιος θα µπορούσε να µεταφέρει τον κορονοϊό στο γηροκοµείο. Ετσι, µε τροµερή λύπη και αίσθηση πανικού πήρα το laptop και τη γάτα µας και έφυγα από το Λονδίνο για το σπίτι µας στην εξοχή. Ηµουν αληθινά φοβισµένη. Η οικογένειά µου µε ακολούθησε, αν και νοµίζω ότι δεν τους φαινόταν τόσο επείγον όσο φαινόταν σε εµένα. Μετά ήρθε το επίσηµο lockdown στην Αγγλία, στις 23 Μαρτίου.

Ακολούθησαν σκηνές πανικού στα σούπερ µάρκετ, ελλείψεις σε βασικά προϊόντα -ακόµα και σε χαρτί τουαλέτας- και δυσκολίες στη συµβίωση επί 24ώρου βάσεως. Τα µαγαζιά δεν είχαν τρόφιµα. ∆εν υπήρχαν ψωµί, φρούτα, γαλακτοκοµικά, ζυµαρικά, κονσέρβες και χαρτί τουαλέτας επειδή ο κόσµος ήταν σε κατάσταση πανικού. Οι δρόµοι ήταν άδειοι, αλλά ήµασταν ασφαλείς και είχαµε µερικά πακέτα ρύζι και κατεψυγµένο αρακά. Σταδιακά, τα µαγαζιά τροφοδοτήθηκαν, αλλά η δίαιτά µας ήταν απλή για λίγο.

Εκείνη την περίοδο υπήρξαν αρκετά οικογενειακά δράµατα, όπως συµβαίνει σε κάθε οικογένεια τα µέλη της οποίας αναγκάζονται ξαφνικά να συµβιώσουν για µια µακρά περίοδο. Νοµίζω ότι κάθε οικογένεια θα µπορούσε να γράψει το δικό της βιβλίο ή σενάριο για το πώς βίωσε την κατάσταση, αλλά όλοι µάθαµε πολλά πράγµατα για τον εαυτό µας και τους άλλους. Υπήρξαν στιγµές πραγµατικής ευτυχίας, όπως επίσης λύπης και άγχους. Νοµίζω ότι ήταν το ίδιο για όλους.

Πώς αντιµετώπισαν οι Βρετανοί τον τρόπο µε τον οποίο χειρίστηκε η Ελλάδα την κρίση;

Οι Βρετανοί πολίτες θαυµάζουν την Ελλάδα για τον τρόπο που χειρίστηκε την πανδηµία και ελπίζουν ότι η καλή προσπάθεια θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι, που η χώρα περιµένει ανάσες από τον τουρισµό. Οµως, οι περισσότεροι Αγγλοι θα κάνουν διακοπές στην πατρίδα τους επειδή φοβούνται να ταξιδέψουν, ενώ πολλοί είναι και όσοι έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας της πανδηµίας. Η Ελλάδα ήταν καταπληκτική στη διαχείριση της κρίσης. Είναι αξιοσηµείωτο ότι το Ηνωµένο Βασίλειο «κατάφερε» να χάσει 50.000 ανθρώπους και αυτήν τη στιγµή η Ελλάδα έχει χάσει 200. Αυτό έχει να κάνει µε την αποφασιστικότητα στη λήψη των αποφάσεων. Οι αποφάσεις ελήφθησαν τη σωστή στιγµή. Νοµίζω ότι υπάρχει πολύ µεγάλος σεβασµός για την Ελλάδα, ο οποίος µεγάλωσε τους τελευταίους µήνες. Και ελπίζω ότι, αν ξανασυµβεί κάτι παρόµοιο, οι υπόλοιπες χώρες θα κάνουν ό,τι έκανε και η Ελλάδα. Θα σωθούν ζωές.

Ο Μπόρις Τζόνσον µάς οδήγησε στο Brexit, αλλά µας οδήγησε και στην παρούσα κατάσταση. ∆εν άκουσε τους επιστήµονες, όπως θα έπρεπε να είχε κάνει, δεν πήρε στα σοβαρά την ασθένεια και δεν ακολούθησε κανέναν από τους κανόνες που θέσπισε για τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό ακριβώς κατέληξε στο νοσοκοµείο και µπήκε σε αναπνευστήρα. Υπάρχει µια µεγάλη ιστορία πίσω από την αποτυχία του Τζόνσον να ηγηθεί σωστά της χώρας, αλλά είναι υπεύθυνος για την τροµερή κατάσταση στην οποία έχουµε οδηγηθεί. Σταµάτησα να τον βλέπω στην τηλεόραση επειδή ήµουν πολύ θυµωµένη. Τα παιδιά µου, µάλιστα, µου απαγόρευσαν να λέω το όνοµά του στο σπίτι. ∆εν µου εµπνέει εµπιστοσύνη – και δεν είµαι η µόνη.

Τι στερηθήκατε περισσότερο κατά την καραντίνα;

Το γεγονός ότι δεν µπορούσα να επισκεφθώ την Ελλάδα και τους φίλους µου εκεί, να βρεθώ στα αγαπηµένα µου µέρη, αν και αξιοποιήσαµε την τεχνολογία και κάναµε βιντεοκλήσεις. Νοµίζω ότι ήταν το µεγαλύτερο διάστηµα απουσίας µου από την Ελλάδα τα τελευταία πολλά χρόνια.

Εκείνη την περίοδο, χωρίς να έχω άλλους περισπασµούς, έγραψα τη συνέχεια του «Νησιού». Το να γράψω για ένα µέρος στο οποίο οι άνθρωποι ζουν αποµονωµένοι λόγω µιας ανίατης ασθένειας µου φάνηκε εξωφρενικά ταιριαστό.

Σας… ενέπνευσε η πανδηµία για το νέο βιβλίο σας;

Δεν νοµίζω ότι θα γράψω για τον κορονοϊό, αλλά σίγουρα υπάρχουν στοιχεία στη νέα νουβέλα -η οποία είναι η συνέχεια του «Νησιού» και ονοµάζεται «Μια αυγουστιάτικη νύχτα»-, σηµεία στα οποία οι χαρακτήρες αισθάνονται φυλακισµένοι λόγω των καταστάσεων. Η δική µας κατάσταση µε βοήθησε όσο έγραφα, αφού τους τελευταίους µήνες όλοι βιώσαµε µια αίσθηση φυλάκισης. Το να αισθάνεσαι ότι η χώρα σου, η πόλη σου, το σπίτι σου είναι κλειστά αποτέλεσε µια νέα και ενοχλητική εµπειρία.