Google doodle: Εορτασμός προς τιμήν της Μερσέντες Σόσα

Η Αϊδέε Μερσέντες Σόσα, γνωστότερη ως La Negra, ήταν τραγουδίστρια από την Αργεντινή, που απέκτησε φήμη όχι μόνο στη Λατινική Αμερική, αλλά και διεθνώς. Έγινε, επίσης, γνωστή ως «η φωνή των ανθρώπων χωρίς φωνή».

Η καριέρα της διήρκεσε 4 δεκαετίες και υπήρξε πρέσβειρα της UNICEF και πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.

Το 1972 κυκλοφορεί ο πιο «πολιτικός» δίσκος της ‘’Hasta la victoria’’ (Μέχρι τη νίκη). Σταδιακά, η φωνή της Σόσα γίνεται σύμβολο του αγώνα για τη δημοκρατία και τον σοσιαλισμό. Όχι τυχαία, τα τραγούδια της θεωρήθηκαν απειλή για το αιμοσταγές καθεστώς του Χόρχε Βιντέλα, ο οποίος το 1976 είχε ανατρέψει στρατιωτικά τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Αργεντινής.

Το 1979 συνελήφθη από τη στρατιωτική χούντα του Βιντέλα και απελευθερώθηκε μόνο έπειτα από διεθνή παρέμβαση. Αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι και στη Μαδρίτη, καθώς η μουσική της απαγορεύτηκε στην ίδια της την πατρίδα.

Το 1982 επέστρεψε στην Αργεντινή και από τη δεκαετία του ‘90 πραγματοποίησε συναυλίες στο εξωτερικό. Έχει συνεργαστεί και με Έλληνες ερμηνευτές όπως η Μαρία Φαραντούρη, η Νανά Μούσχουρη και ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Η google, λοιπόν, τής αφιερώνει το doodle της 31ης Ιανουαρίου – και όχι χωρίς λόγο.

Η Σόσα υπέφερε από αναπνευστικά προβλήματα και νοσηλεύτηκε στο Μπουένος Άιρες τον Σεπτέμβριο του 2009. Απεβίωσε στις 4 Οκτωβρίου του 2009, από ασθένεια των νεφρών και άφησε έναν γιο από τον πρώτο της γάμο. Όταν πέθανε, η σορός της εξετέθη σε λαϊκό προσκύνημα στο κτήριο του εθνικού κογκρέσου και κηρύχθηκε από την κυβέρνηση της Αργεντινής τριήμερο εθνικό πένθος. Χιλιάδες ανθρώπων είχαν σχηματίσει ουρές προκειμένου να προσκυνήσουν τη σορό της.

Θα παραμείνει αθάνατη στις μνήμες όχι μόνο για τα τραγούδια που ερμήνευσε, όχι μόνο για τη φωνή της, αλλά για το ότι ήταν πάντοτε η φωνή των κατατρεγμένων όπου Γης, η φωνή των ανθρώπων που ενώ έχουν φωνή δεν μπορούν να (εισ)ακουστούν.

Στη μεγάλη επιτυχία της “Gracias a la vida”, είχε πει:

«Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα πολλά / μου έδωσε το γέλιο και μου έδωσε το κλάμα / ώστε να ξεχωρίζω τη χαρά από τη λύπη / τα δύο υλικά απ’ τα οποία είναι φτιαγμένα τα τραγούδια μου / και το δικό σας τραγούδι που είναι επίσης δικό μου / και το τραγούδι των πάντων που είναι το δικό μου τραγούδι».

Και γι΄ αυτό θα είναι για πάντα «η φωνή των ανθρώπων χωρίς φωνή».

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram