Kurt Cobain: 25 χρόνια από τον θάνατο του παιδιού της grunge

Κερτ Κομπέιν (20 Φεβρουαρίου 1967 – 5 Απριλίου 1994). Αμερικανός μουσικός, γνωστός ως ο ηγέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης τού ροκ συγκροτήματος Nirvana. Σχημάτισε το συγκρότημα το 1987 και τα επόμενα 2 χρόνια συνδέθηκε με την ανερχόμενη σκηνή του grunge στο Σιάτλ. Θεωρείται πρωτοπόρος και κορυφαίος στην ιστορία του grunge και η μουσική του επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει μέχρι σήμερα την παγκόσμια ροκ μουσική σκηνή.

Είναι ένα απόσπασμα από τα αμέτρητα λήμματα που έχουν γραφτεί για εκείνον στις μουσικές και όχι μόνο εγκυκλοπαίδειες της Γης. Μόνο που αυτός ο τύπος, ο Κερτ, ήταν από άλλον πλανήτη.   

Προτού εμφανιστεί στη σκηνή, οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι το ροκ την είχε πέσει νωρίς για ύπνο και πως δύσκολα θα υπήρχε ένας νέος, καταραμένος ήρωας. Κι όχι μόνο υπήρξε, αλλά πρόλαβε, πριν από τον θάνατό του, να εμπνεύσει πιτσιρικάδες για να φτιάξουν το δικό τους συγκρότημα, αλλά και να αφήσει ο ίδιος τη δική του, ανοικτή διαθήκη στη μουσική.

Κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ζωής του, πέρα από τις νότες, ο Κομπέιν πάλευε με τη χρόνια βρογχίτιδα και με έντονους σωματικούς πόνους από μια χρόνια στομαχική ασθένεια που δεν διαγνώστηκε ποτέ. Αυτή η κατάσταση με το στομάχι του τον εξουθένωνε συναισθηματικά και πέρασε χρόνια προσπαθώντας να βρει την αιτία της. Ωστόσο, κανένας από τους γιατρούς που συμβουλεύτηκε δεν βρήκε την ακριβή αιτία.

Η πρώτη του εμπειρία με τα ναρκωτικά ήταν όταν το 1980, σε ηλικία 13 ετών, πήρε μαριχουάνα. Η πρώτη εμπειρία του Κομπέιν με την ηρωίνη ήταν το 1986, όταν του χορηγήθηκε από έμπορο ναρκωτικών στην Τακόμα, της Ουάσιγκτον. O Κομπέιν έπαιρνε ηρωίνη σποραδικά για κάποια χρόνια, αλλά μέχρι το 1990 είχε γίνει μια πλήρως ανεπτυγμένη εξάρτηση. Ο Κομπέιν υποστήριξε πως ήταν «αποφασισμένος να αποκτήσει μια συνήθεια» ως έναν τρόπο να ανακουφίσει τον εαυτό του από την κατάσταση του στομάχου του. Όπως αφηγείται ο Κομπέιν «ξεκίνησα με συνεχόμενες μέρες που έπαιρνα ηρωίνη και δεν ένιωθα κανέναν πόνο».

Έκανε την πρώτη του προσπάθεια να αποτοξινωθεί στις αρχές του 1992, λίγο μετά αφού έμαθε πως αυτός και η σύντροφός του, Κόρτνεϊ Λαβ θα γίνονταν γονείς. Πριν από μία συναυλία στο New Music Seminar στη Νέα Υόρκη, τον Ιούλιο του 1993, πήρε υπερβολική δόση ηρωίνης. Αντί να καλέσει ασθενοφόρο, η Λαβ έκανε στον Κομπέιν μια ένεση Narcan, που είχε αποκτήσει παράνομα, για να τον συνεφέρει. Ο Κομπέιν εκείνο το βράδυ έπαιξε με τους Nirvana, χωρίς να δώσει στο κοινό κανένα σημάδι πως κάτι πέραν του κανονικού είχε συμβεί.

Έπειτα από μια συναυλία στο Μόναχο της Γερμανίας, την 1η Μαρτίου 1994, διαγνώστηκε πως έπασχε από βρογχίτιδα και οξεία λαρυγγίτιδα. Πέταξε στη Ρώμη και η σύζυγός του, στις 3 Μαρτίου. Το επόμενο πρωί η Λαβ ξύπνησε και τον βρήκε αναίσθητο εξαιτίας του συνδυασμού μεγάλων ποσοτήτων σαμπάνιας και Rohypnol (η Λαβ είχε μια ιατρική συνταγή για Rohypnol, που είχε πάρει μόλις έφτασε στη Ρώμη). Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και έπειτα από πέντε μέρες τού δόθηκε εξιτήριο και επέστρεψε στο Σιάτλ.

Στις 18 Μαρτίου, η Λαβ τηλεφώνησε στην Αστυνομία για να τους πληροφορήσει πως ο Κομπέιν είχε κλειδωθεί σε ένα δωμάτιο μαζί με ένα όπλο. Η Αστυνομία έφτασε και κατάσχεσε αρκετά όπλα και ένα μπουκαλάκι χάπια από τον Κομπέιν, ο οποίος επέμενε πως είχε κλειδωθεί στο δωμάτιο για να κρυφτεί από τη Λαβ. Όταν ρωτήθηκε από την Αστυνομία, η Λαβ είπε ότι ο Κομπέιν δεν είχε αναφέρει ποτέ πως ήθελε να αυτοκτονήσει και ότι εκείνη δεν τον είχε δει ποτέ με όπλο.

Η Λαβ κανόνισε ένα «συμβούλιο» για την αντιμετώπιση του εθισμού του Κομπέιν στα ναρκωτικά που έλαβε χώρα στις 25 Μαρτίου. Τα δέκα άτομα που συμμετείχαν ήταν φίλοι του μουσικοί, εντεταλμένοι της δισκογραφικής εταιρείας με την οποία συνεργαζόταν και ένας από τους καλύτερούς του φίλους, ο Dylan Carlson. Μέχρι το τέλος της μέρας, ο Κομπέιν είχε συμφωνήσει να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης και πήγε στο Exodus Recovery Center στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια, στις 30 Μαρτίου. Την επόμενη νύχτα, βγήκε έξω να κάνει ένα τσιγάρο, μετά σκαρφάλωσε πάνω από τον φράκτη και έφυγε από την εγκατάσταση. Πήρε ένα ταξί για το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες από όπου πέταξε πίσω στο Σιάτλ. Κατά τις 2 και 3 Απριλίου εθεάθη σε διάφορες τοποθεσίες του Σιάτλ, αλλά οι περισσότεροι φίλοι του και η οικογένειά του δεν είχαν ιδέα για το πού βρισκόταν. Στις 3 Απριλίου, η Λαβ επικοινώνησε με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τομ Γκραντ και τον προσέλαβε για να βρει τον Κομπέιν. Στις 7 Απριλίου, το συγκρότημα ανακοίνωσε πως δεν θα συμμετείχε στο μουσικό φεστιβάλ Lollapalooza εκείνη τη χρονιά.

Στις 8 Απριλίου 1994, το σώμα του Κομπέιν ανακαλύφθηκε στο σπίτι του στη λίμνη Ουάσιγκτον, από έναν ηλεκτρολόγο που είχε πάει εκεί για να εγκαταστήσει ένα σύστημα ασφαλείας. Ο ηλεκτρολόγος ανέφερε πως δεν είδε κανένα σημάδι τραυματισμού και αρχικά νόμιζε πως ο Κομπέιν κοιμόταν, μέχρι τη στιγμή που είδε το όπλο που ήταν στραμμένο προς το πρόσωπό του. Ένα σημείωμα βρέθηκε που έλεγε: «Δεν έχω νιώσει τη διέγερση που μου προκαλούσε το να ακούω και να δημιουργώ μουσική, μαζί με το πραγματικό γράψιμο εδώ και πάρα πολλά χρόνια».

Το σώμα του βρισκόταν εκεί για μέρες και βρέθηκαν σ` αυτό συγκεντρωμένα μεγάλα ποσοστά ηρωίνης και ίχνη από ηρεμιστικά. Η ιατροδικαστική έκθεση εκτιμά πως πέθανε στις 5 Απριλίου 1994. Αυτό πιστεύουν, πια, και οι φαν του σε όλον τον κόσμο, ενώ οι περισσότεροι θεωρούν πως αυτός ο ροκάς έφυγε για τον πλανήτη του, γύρισε πίσω, εκεί όπου ανήκε.

Μετά τον θάνατό του η μουσική δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια – και, συγκεκριμένα, η grunge. Ο ήρωάς της, ο συνάμα εκπρόσωπος της Γενιάς-Χ που όρισε τη δεκαετία του ‘90 λείπει εδώ και 25 χρόνια, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον ξεχάσει, για αυτό που ήταν: βαθιά μέσα του, ένα παιδί…