Ο Εμφύλιος, τα ελαφρολαϊκά και δυο κοπέλες-δόλωμα, στη Δράμα

Προκάλεσε έντονες συζητήσεις, ζωηρές αντιπαραθέσεις, γέμισε ασφυκτικά την κινηματογραφική αίθουσα «Ολύμπια» και έβαλε για άλλη μια χρονιά την Δράμα στον κινηματογραφικό χάρτη μεγάλων διοργανώσεων για τις ταινίες μικρού μήκους. Οδεύοντας με σταθερά βήματα προς την λήξη του το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους που φέτος κλείνει τα 42 του χρόνια -και τα 25 ως διεθνές-, αναθερμαίνει την συζήτηση για μια ακόμη κινηματογραφική αίθουσα. 

Από κοντά και το αίτημα της μεταστέγασης του Φεστιβάλ στην Καπναποθήκη Περδίκκα που χτίστηκε πριν από το 1910 από τον καπνέμπορα Πορτοκάλογλου σε σχέδια του Αυστριακού K.J. Von Vilas. Τόσο η μεταφορά εκεί της έδρας του Φεστιβάλ, όσο και η λειτουργία τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, ανακοινώθηκε στην περσινή διοργάνωση και φέτος έγινε γνωστό πως το σχέδιο θα ολοκληρωθεί σε μια πενταετία. 

Το αίτημα επανέφερε δυναμικά ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Αντώνης Παπαδόπουλος, που παρά το πρόβλημα υγείας του, βρίσκεται όλες τις μέρες στη Δράμα και συμμετέχει στις εκδηλώσεις. Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, κατά την τελετή έναρξης το επανέλαβε ενώπιον της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, ενώ αναμένεται με την ευχή αυτή να κλείσει τον χαιρετισμό του το βράδυ της Κυριακής (22/9), στην τελετή λήξης και στην απονομή των βραβείων, στην οποία θα παραστεί ο γενικός γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης. 

Το Φεστιβάλ αυτό γεννήθηκε από το πάθος μιας νεανικής παρέας Δραμινών που δημιούργησαν την Κινηματογραφική Λέσχη Δράμας πριν από τέσσερις δεκαετίες και κάπως έτσι, «μια πόλη εκτός των μεγάλων πολιτιστικών προορισμών, το 1995 μετά την διεθνοποίηση του Φεστιβάλ, έκανε το μεγάλο άλμα προς την εξωστρέφεια», όπως δήλωσε η κυρία Μενδώνη.

Την Παρασκευή (20/9), στα Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια, παρουσιάστηκε το βιβλίο του Αλέξη Πανσέληνου «Ελαφρά ελληνικά Τραγούδια», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον συγγραφέα. Η κρίση έχει τις απαρχές της στο κακό τελείωμα του εμφύλιου πολέμου, στην κακή διαχείριση της νίκης από τους νικητές, ανέφερε ο Αλέξης Πανσέληνος και εξήγησε ότι μες στην αγωνία τους να διαβάλουν την Αριστερά, οι νικητές δεν τιμώρησαν όσους έπρεπε να μπουν στο περιθώριο, οι οποίοι και αποτέλεσαν το νέο πολιτικό καθεστώς μετά τον εμφύλιο. Ευφάνταστος, αλλά και ειρωνικός ο τίτλος «Ελαφρά ελληνικά τραγούδια», αντανακλά την επιθυμία μιας χώρας που βγήκε από τον πόλεμο να ανασυγκροτηθεί και να ξεχάσει, με ελαφρολαϊκά, αρχοντορεμπέτικα, σάμπες και ρούμπες.

Ο Αλέξης Πανσέληνος γράφει για μια Αθήνα πληγωμένη με τα σημάδια των σφαιρών στους τοίχους που προσπαθεί μια που έμεινε ζωντανή, να ανασυγκροτηθεί. Να ζήσει, να χαρεί λίγο, να τραγουδήσει, να διασκεδάσει και να ανοικοδομηθεί εκ βάθρων.

Στις αίθουσες, όπου δημιουργείται το αδιαχώρητο, οι θεατές απολαμβάνουν καλές ελληνικές ταινίες μικρούς και μεγάλου μήκους. Σε όλα τα προγράμματα, μέχρι την Κυριακή, θα προβληθούν 199 ταινίες από 64 χώρες. Στις ελληνικές ταινίες μάλιστα φέτος υπήρξε ρεκόρ συμμετοχής, καθώς κατατέθηκαν 240 φιλμ και 60 θα διεκδικήσουν τα βραβεία της 42^ης διοργάνωσης. Από αυτές οι 6 είναι ντοκιμαντέρ, οι 3 animation και οι 10 σπουδαστικές. Ανάμεσά τους είναι και 21 ταινίες που έχουν γυριστεί από Έλληνες σε ξένη γλώσσα: 14 είναι αγγλόφωνες, 2 γαλλόφωνες, 2 γερμανόφωνες, ενώ υπάρχουν και ταινίες στα ιταλικά, στα αραβικά και στα κουρδικά.

Χθες Πέμπτη (19/9), προβλήθηκε η ταινία «Η Παγίδα» του Βασίλη Γουδέλη με θέμα τον εμφύλιο πόλεμο και μια ιστορία που του αφηγήθηκε ο θείος του-την εμπλούτισε βέβαια με στοιχεία μυθοπλασίας. Στη διάρκεια του πολέμου, το 1948, δύο στρατιώτες γνωρίζουν δύο γοητευτικές κοπέλες, που έχουν σταλεί ως δόλωμα από τους αντάρτες, αλλά δεν το αντιλαμβάνονται. Οι κοπέλες τους παρασύρουν στο βουνό και η γνωριμία τους, μαζί και όσα εκείνες υπόσχονται και εκείνοι περιμένουν, δεν εξελίσσονται ομαλά.

Στην 7^η μικρού μήκους ταινία του, ο Βασίλης Γουδέλης κατάφερε να…ταράξει τα νερά στο Φεστιβάλ της Δράμας, καθώς στην σημερινή συνομιλία που είχε με το κοινό, συνάντησε αντιδράσεις από μερίδα θεατών, που έλεγαν πως η Αριστερά δεν φερόταν έτσι και δεν μετέρχονταν τέτοιων μεθόδων με κοπέλες-δολώματα, ενώ μία κυρία φώναζε πως ο σκηνοθέτης «χρησιμοποιεί» τις γυναίκες ως αντικείμενα πόθου. «Η Παγίδα» βασίζεται στο σενάριο του -πατέρα του-, σκηνοθέτη και καθηγητή κινηματογραφίας, Τάσου Γουδέλη, το οποίο έχει βραβευτεί από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδας. Ο Βασίλης Γουδέλης ανέφερε ότι τον ενδιαφέρει ως θέμα η ιστορία, την οποία και έχει σπουδάσει στη Φιλοσοφική Αθηνών και ότι ειδικά ο εμφύλιος πόλεμος τον απασχολεί ιδιαίτερα. Στόχος του ήταν να δείξει την παγίδευση των ατόμων σε ιδεοληψίες που «γέννησε» ο εμφύλιος.