Ο Τζιμ Μόρισον και τα «Κίτρινα Γιλέκα»

Τα «Σαν Σήμερα» αυτού του πλανήτη γράφουν ότι στις «8 Δεκεμβρίου γεννήθηκε ο Τζιμ Μόρισον, αμερικανός τραγουδιστής, ο ηγέτης των Doors». Έτσι, για άλλη μια χρονιά, «γιορτάζουμε» τα γενέθλια μιας μεγάλης απουσίας.

Αντίστοιχα, οι βιογραφίες όλου του κόσμου σημειώνουν ότι ήρθε σε αυτόν τον κόσμο στη Μελβούρνη της Φλόριντα ως Τζέιμς «Τζιμ» Ντάγκλας Μόρισον για να γίνει τραγουδιστής, τραγουδοποιός, συγγραφέας και ποιητής, να κερνάει συναίσθημα. Καψούρα, χαρά ή «μαυρίλα», «σκοτεινιά», ακόμα και μέσα στον έρωτα. Ποτέ δεν έκανε εκπτώσεις στα αισθήματα, αυτά που ένιωθε τα έβγαζε στο μικρόφωνο, σε παρτιτούρες, τα άφηνε έκθετα επάνω στη σκηνή.

Όλα αυτά δεν έγιναν, απλώς, ιστορία – την ιστορία του την έγραψε μόνος του. Ως τραγουδιστής και στιχουργός της μπάντας των Doors, μέσα από αρκετά βιβλία ποίησης. Μέσα από τη ζωή του που φιλτραρίστηκε από live εμφανίσεις, από κορμιά γκρούπις, από έρωτες, από εξαρτήσεις, από «χασίματα». Οι νότες που έβγαλε από μέσα του για κάποιους συντηρητήκλες της εποχής ήταν για εξορκισμό, ενώ για άλλους ήταν θυμίαμα για τα μέσα τους, οι δικοί τους ύμνοι, ο δικός τους θεός. Αγάπη από τους οπαδούς του, μέχρι θανάτου.

Του δικού του, όμως… Ο Τζιμ Μόρισον πέθανε στο Παρίσι, στις 3 Ιουλίου του 1971, σε ηλικία 27 ετών, βρέθηκε νεκρός από ανακοπή καρδιάς -στην μπανιέρα του- από τη σύντροφό του. Στο σώμα του δεν βρέθηκαν τραυματισμοί που να υποδεικνύουν είτε αυτοτραυματισμό-αυτοκτονία είτε εγκληματική ενέργεια, οπότε δεν πραγματοποιήθηκε αυτοψία από ιατροδικαστή. Σύμφωνα με τη σύντροφό του -όπως διηγήθηκε όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, ο Τζιμ πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης, την οποία είχε εισπνεύσει θεωρώντας πως είναι κοκαΐνη. Ο μυστικός ενταφιασμός του έγινε άλλη μια αφορμή για να ακουστούν ατελείωτες φήμες για το τι συνέβη, να ακουστούν πολλοί μύθοι για τον Μύθο.

Μύθος ακόμα και στον τάφο του, όπου υπάρχει η ελληνική επιγραφή «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ». «Άρα, σατανιστής», είπαν πολλοί, συμπληρώνοντας την τερατολογία που συνόδευε και συνοδεύει τον Μόρισον σε ζωή και θάνατο. «Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού», βέβαια, σημαίνει «πράττω σύμφωνα με αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό, δίχως να με νοιάζει για το τι θα πουν οι άλλοι». Μια στάση ζωής που υιοθέτησαν και επιδοκίμασαν οι Στωικοί φιλόσοφοι. Επίσης, δεν γράφτηκε επάνω στο μνήμα του από λάτρεις του… «εξαποδώ», αλλά από την οικογένειά του.

«Λεπτομέρειες», θα πει κάποιος, όπως λεπτομέρεια ουσίας και αυτό που είχε πει ο ίδιος ο Τζιμ. Ή, καλύτερα, ο «Βασιλιάς των Σαυρών», σύμφωνα με το παρατσούκλι του: «Είμαι ο Βασιλιάς των Σαυρών, μπορώ να κάνω το οτιδήποτε», όπως λένε οι στίχοι ενός ποιήματός του από τα πολλά που έγραψε με τους Doors, μέσα σε έξι στούντιο δίσκους, μέχρι και το 1971. Και έτσι, τόσα χρόνια μετά, μας έμειναν μεγάλη κληρονομιά οι νότες και οι ερμηνείες του - άλλωστε ο ίδιος είχε πει «η μουσική είναι ο μόνος φίλος σου, μέχρι το τέλος».

Σήμερα, λοιπόν, θα είχε γενέθλια. Θα ήταν 76 ετών, ηλικιακά παππούς, με ή χωρίς εγγόνια, όμως στο μυαλό μας δεν θα υπήρχαν ρυτίδες στο πρόσωπό του, αλλά εκείνη η αγέρωχα μπλαζέ εικόνα του, τα αξεπέραστα καρέ του τα οποία συνόδευαν έναν από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της Ροκ.

Το πιο πιθανό είναι ότι θα άνοιγε την τηλεόραση στο σαλόνι του στο Παρίσι για να δει τα «Κίτρινα Γιλέκα» να παίρνουν τους δρόμους για άλλο ένα Σάββατο, παλεύοντας κόντρα στην εξουσία, ενάντια στο κατεστημένο. Όπως έκανε και εκείνος, δηλαδή, αλλά με άλλο τρόπο.
Όμως, σιγά μην έσβηνε κεράκια σε τούρτα...