Netflix: Πέντε εκπομπές φαγητού & μαγειρικής που αξίζει να δείτε

Τρέμε, Food Network! Tο Netflix ήρθε ξαφνικά με το Jiro Dreams of Sushi, το 2012, να αμφισβητήσει τη μονοκρατορία του αμερικανικού θεματικού συνδρομητικού καναλιού. Έστρωσε το τραπέζι του ρίχνοντας πολλά λεφτά στο πρόγραμμα για το φαγητό, αναζητώντας καινούργιες ιδέες, δίνοντας μεγαλύτερη ελευθερία στους δημιουργούς και, τελικά, παρουσιάζοντας εκπομπές που μάλλον δεν θα είχαν θέση στο ανταγωνιστικό Food Network.

Οι εκπομπές που διαλέγουμε αντανακλούν τη φιλοσοφία του Netflix στην εποχή του ινσταγκραμικού food porn και της στενότερης σύνδεσης του φαγητού με τον πολιτισμό, πέρα, φυσικά, από την αυτονόητη ανάγκη του να διατηρήσει και να αυξήσει τους συνδρομητές του.

1. Somebody Feed Phil

Ο Phil Rosenthal είναι ο σεναριογράφος του sitcom Everybody Loves Raymond, που κάποτε βλέπαμε μετά μανίας, αλλά και ο γλυκούλης ταξιδιώτης που γουρλώνει τα μάτια από απόλαυση κάθε φορά που δοκιμάζει φαγητό στο Somebody Feed Phil.Το πρόσωπο του Rosenthal φεγγοβολάει πάντα από χαρά όταν τρώει: στην Κοπεγχάγη, ας πούμε, μένει αποσβολωμένος (και μπουκωμένος) είτε δοκιμάζει φαλάφελ σε καντίνα στην αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα Κριστιάνια είτε τρώει από τα χέρια σεφ που έχουν θητεύσει στο Noma.

Το Somebody Feed Phil είναι feelgood λίγο πριν το όριο της αμηχανίας (μα πώς γίνεται να του αρέσουν όλα;), δεν δίνει καμία σημασία σε πολιτισμικές διαστάσεις και σε άλλες τέτοιες φλυαρίες, αλλά του το συγχωρείς βλέποντας τον Rosenthal στο τέλος του κάθε επεισοδίου να καλεί τους γονείς του στο Skype, για να κάνουν μια ανασκόπηση του ταξιδιού του.

2. Ugly Delicious

Έπρεπε δηλαδή να το πει ο David Chang, ότι το τηγανητό κοτόπουλο του KFC είναι ίσως το καλύτερο που διατίθεται σε μαζική εμπορική παραγωγή, για να το παραδεχτούμε επιτέλους; Στο Ugly Delicious, ο ιδρυτής της αυτοκρατορίας Momofuku απενοχοποιεί όσους απολαμβάνουν μια πίτσα εξίσου σε ένα κομψό ιταλικό εστιατόριο όσο κι όταν την παραγγέλνουν στο σπίτι από μια αλυσίδα, γιατί, όπως λέει στην κάμερα, «αυτό που μισώ είναι να μου λένε ότι δεν πρέπει να μου αρέσει κάτι».

Τα οκτώ επεισόδια, το καθένα αφιερωμένο στην πίτσα, τα tacos, το τηγανητό ρύζι και άλλα φαγητά, είναι γεμάτα κοινωνικές παρατηρήσεις και διαπιστώσεις για τον τρόπο που τα καταναλώνουμε, έχουν μια πλειάδα cameo εμφανίσεων (από τον Aziz Ansari μέχρι τον Jimmy Kimmel) και γραφιστικά που θα θυμίσουν το περιοδικό Lucky Peach που έβγαζε κάποτε ο Chang.

3. Chef’s Table: Pastry

Είναι δεδομένο πια πως, όταν μιλάμε για Netflix και φαγητό, μας έρχεται αμέσως στο μυαλό το Chef’s Table. Έπειτα από δεκαετίες τηλεοπτικού προγράμματος για το φαγητό, αυτή η σειρά είναι η πρώτη που παρουσίασε τους σεφ ως auteurs και βυθίστηκε στην ξεχωριστή ψυχοσύνθεσή τους. Ο έκτος κύκλος είναι διαθέσιμος εδώ και έναν μήνα, με πορτρέτα των Mashama Bailey, Dario Cecchini, Asma Khan (τι αριστούργημα είναι αυτό το μπιριάνι της!) και Sean Brock.

Όμως ο τέταρτος κύκλος, που είναι αφιερωμένος στους pastry chefs, ξεχωρίζει ως μία ωδή στα γλυκά αλλά και ως μια μελέτη για το πείσμα των ανθρώπων που επιχειρούν να επαναπροσδιορίσουν την τέχνη του επιδόρπιου. Σε ένα επεισόδιο αναφέρεται ότι «η κατάρα του pastry chef είναι ότι αναγκάζεται πάντα να ακολουθεί κάποιον άλλον». Εμείς σπάμε την κατάρα και προτείνουμε να ξεκινήσεις το Chef’s Table απ’ αυτόν τον κύκλο.

4. Salt Fat Acid Heat

Η Samin Nosrat είναι η αξιαγάπητη συγγραφέας και μαγείρισσα που το 2017 έγραψε ένα βιβλίο για τη δική της φιλοσοφία του μαγειρέματος, που είναι η σωστή χρήση του αλατιού, του λίπους, της οξύτητας και της θερμότητας. Το βιβλίο της μάζεψε κάμποσα βραβεία και διακρίσεις και μεταφέρθηκε στην οθόνη με παραγωγό τον Alex Gibney, έναν σπουδαίο δημιουργό ντοκιμαντέρ που έχει βραβευτεί με Όσκαρ για το Προς τη Σκοτεινή Πλευρά της Δημοκρατίας και με Emmy για το Going Clear: Scientology and the Prison of Belief. Αυτά τα σπουδαία credits όμως δεν είναι τα μόνα που κάνουν το Salt Fat Acid Heat μοναδικό.

Η Samin Nosrat, που μας εκπαιδεύει στα μυστικά των τεσσάρων αυτών βασικών στοιχείων, ξεχειλίζει η ίδια από ζεστασιά και εξυπνάδα. Βγάζει μπροστά την ιρανική καταγωγή της, προβάλλει γυναίκες στο Μεξικό, στην Ιταλία και στην Ιαπωνία που κάνουν μαγικά στην κουζίνα του σπιτιού τους και δημιουργεί ένα νέο υβρίδιο ταξιδιωτικής και «εκπαιδευτικής» εκπομπής για το φαγητό, το οποίο αποτελεί έναν μικρό θρίαμβο για τη σοφία της σπιτικής μαγειρικής αλλά και για το diversity στην τηλεόραση.

5. Flavorful Origins

Όταν ξεκινήσεις να βλέπεις αυτό το ντοκιμαντέρ, με τα υλικά να κινηματογραφούνται σαν να έχουν δική τους προσωπικότητα και τα πιάτα με επίμονα close-ups, θα αναρωτηθείς πού πέφτει η Τσαοσάν και μήπως θα ’πρεπε να είναι το επόμενο ταξίδι σου. Το Flavorful Origins, το πρώτο κινέζικο ντοκιμαντέρ στο οποίο μπήκε ως παραγωγός το Netflix, είναι ο ορισμός του food porn.

Στα είκοσι επεισόδιά του, των περίπου δεκαπέντε λεπτών το καθένα, περιγράφονται με αφήγηση σαν χάδι στ’ αυτιά τοπικές σπεσιαλιτέ αυτής της μητροπολιτικής περιοχής στη Νότια Κίνα, οι οποίες συνήθως σερβίρονται σε πάγκους στους δρόμους ή σε οικογενειακά εστιατόρια, καθώς και η στενή σχέση των ανθρώπων με το φαγητό τους. Έτσι, ενημερωτικά, επειδή ξέρουμε πως θα μπεις να το ψάξεις, η πτήση κοστίζει γύρω στα 700 ευρώ και διαρκεί καμιά εικοσαριά ώρες...

Από τον Νίκο Βουλαλά

Πηγή: eatme Μαΐου. Το eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής