Αντώνης Συκάρης: Αυτός είναι ο λόγος που είχε στόχο ζωής να κατακτήσει την «κορυφή των Ελλήνων» στα Ιμαλάια

Στις 8 Σεπτεμβρίου 2019 ο Αντώνης Συκάρης ξεκινούσε την ανάβαση στην κορυφή Νταουλαγκίρι των Ιμαλαΐων (8.167 μέτρα). Η κατάκτηση της ήταν ένας στόχος ζωής για τον ίδιο. Ηθελε να αποτίσει φόρο τιμής σε δύο φίλους του που χάθηκαν εκεί το 1998 προσπαθώντας να ανέβουν στο Νταουλαγκίρι ή αλλιώς «Λευκό Βουνό». Λόγω της απώλειας των δύο Ελλήνων είχε ονομαστεί «κορυφή των Ελλήνων». Δυστυχώς το κακό τρίτωσε. Κράτησε για πάντα και τον Αντώνη Συκάρη...

Πρόκειται για τον Νίκο Παπανδρέου που έχασε τη ζωή του στις 3 Μαΐου 1998 και το Μπάμπη Τσουπρά που μετά από μία σφοδρή καταιγίδα έχασε τη ζωή του στις 2 Οκτωβρίου του ίδιου έτους (1998).

Όπως είχε πει ο Αντώνης Συκάρης στο ethnos.gr, όταν χάθηκε ο Νίκος Παπανδρέου, ήταν αρχηγός αποστολής...

Από τότε μέχρι και τις 11 Απριλίου 2022 στο μυαλό του κορυφαίου Έλληνα ορειβάτη υπήρχε μόνο το "Λευκό Βουνό". Και τα κατάφερε στην τέταρτη συνολικά προσπάθεια που έκανε στην πλούσια ορειβατική του καριέρα.

Οι προηγούμενες προσπάθειες...

Εκτός από το 1998 που έφτασε μέχρι τα 6.600 μέτρα και η αποστολή σταμάτησε λόγω της απώλειας του Παπανδρέου, επιχείρησε στις 8 Σεπτεμβρίου 2019 που όμως έφτασε μέχρι τα 7.750 μέτρα. Η τρίτη προσπάθεια έγινε το 2021 όπου έφτασε μέχρι τα 5.800 μέτρα και σταμάτησε.

Τα κατάφερε να ανέβει

Την Δευτέρα 11 Απριλίου 2022 έκανε πραγματικότητα το όνειρο του. Πάτησε την κορυφή αλλά δυστυχώς έχασε τη ζωή του στην προσπάθεια κατάβασης προκαλώντας σοκ και θλίψη στο πανελλήνιο αλλά και στην παγκόσμια ορειβατική κοινότητα.

«Φορτισμένη συναισθηματικά αποστολή»

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2019 έλεγε με πάθος ο Αντώνης Συκάρης στο ethnos.gr: «Είναι μία φορτισμένη συναισθηματικά αποστολή, με στόχο την κορυφή αλλά και την απόδοση φόρου τιμής σε δύο αείμνηστους σχοινοσυντρόφους μου. Οι άτυχοι σπουδαίοι Έλληνες μπορεί να χάθηκαν το 1998 αλλά, για όσους αιώνες τα Ιμαλάια θα εξακολουθήσουν να καλύπτονται από τα χιόνια, τα σώματα τους θα παραμένουν άθικτα, όπως ήταν στην πιο γενναία τους στιγμή». 

«Χρέος μου να πετύχω αυτό που ήθελαν ο Νίκος και ο Μπάμπης»

«Το Μάιο του 1998 που “χάθηκε” ο Νίκος Παπανδρέου ήμουν αρχηγός αποστολής. Ηταν κάτι συγκλονιστικό για όλους. Σταματήσαμε την αποστολή. O Mπάμπης Τσουπράς είχε πει τότε “Νίκο θα γυρίσουμε”. Και γυρίσαμε πέντε μήνες αργότερα χάθηκε και ο Μπάμπτη. Μία δυνατή καταιγίδα πήρε μαζί της τον Μπάμπη. Ετσι η κορυφή ονομάστηκε τιμητικά από τους ντόπιους η “κορυφή των Ελλήνων” Στην Ελλάδα δεν τολμούσε κανείς να μιλήσει για το Νταουλαγκίρι. Θεωρώ χρέος μου να γυρίσω και να πετύχω αυτό που ήθελαν ο Νίκος και ο Μπάμπης. Θέλω να πετύχω ότι δεν έχει καταφέρει ποτέ κανείς Ελληνας ορειβάτης».