Περιμένοντας την τρίτη… άνοιξη

Εξετάζοντας την πορεία που διαγράφουν οι σημερινοί χατζί (τζιχαντιστές), διαπιστώνουμε τη βαρβαρότητά τους. Αυτή είναι, όμως, η εξωτερική όψη των πραγμάτων. Ο αραβικός κόσμος, από την Ισπανία έως το Ιράκ, υπήρξε ο θεματοφύλακας σε υλικό και πνευματικό επίπεδο του πλέον προηγμένου πολιτισμού του πλανήτη, του ελληνικού. Η κληρονομιά μας δεν θα μπορούσε να διαδοθεί χωρίς τη συνδρομή των Αράβων επιστημόνων.

Πολύ αργότερα οι Φράγκοι άντλησαν τις γνώσεις τους από τα αραβικά βιβλία, τις αφομοίωσαν, τις μιμήθηκαν και τις εξέλιξαν. Πόσες λέξεις μαρτυρούν κάτι τέτοιο: ζενίθ, ναδίρ, αζιμούθιο, άλγεβρα, αλγόριθμοι κ.ά. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Όσον αφορά τη βιομηχανία, οι Ευρωπαίοι πήραν τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι Άραβες για την παραγωγή χαρτιού, την υφαντουργία κ.ο.κ.

Μήπως υπάρχει σε αυτό το δεδομένο μια σχέση αιτίου αιτιατού; Σίγουρα οι σταυροφορίες έδωσαν το σύνθημα για την εφόρμηση της δυτικής Ευρώπης και σήμαναν τον επικήδειο της κυριαρχίας των Αράβων ακόμα και στα ίδια τους τα εδάφη - συν το ότι έλειπε ένα σταθερό σύστημα θεσμών. Στην Ανατολή, αυτοί οι ιεροί πόλεμοι θα έχουν ως απόληξη αιώνες κατάπτωσης και σκοταδισμού.

Ακόμα και τώρα ο αραβικός κόσμος, άλλοτε γοητευμένος και άλλοτε τρομοκρατημένος από τη Δύση, δεν έχει ξεπεράσει τις σταυροφορίες. Γι' αυτό παρακολουθούμε στα μουσουλμανικά κράτη μια συνήθως βίαιη εναλλαγή μεταξύ των φάσεων ενός αναγκαστικού εξευρωπαϊσμού (Αραβική Άνοιξη) και μια ακραία εσωστρέφεια που διέπεται από μια επικίνδυνη ξενοφοβία η οποία οδηγεί στα σύγχρονα φαινόμενα τύπου ISIS. Δεν γνωρίζουν προς τα πού να βαδίσουν: να απορρίψουν τη Δύση διατηρώντας την ταυτότητά τους ή να διακινδυνεύσουν τον εκσυγχρονισμό τους; Μην ξεχνάμε πως την παραμονή της 3ης χιλιετηρίδας μ.Χ. οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες του αραβικού κόσμου συνεχώς αναφέρονται στον Σαλαντίν, στην πτώση της Ιερουσαλήμ και στην κατάκτησή της. Το Ισραήλ παραβάλλεται με ένα νέο κράτος σταυροφόρων. Από τις τρεις μεραρχίες του παλαιστινιακού στρατού, η μια φέρει το όνομα Χιτίν και η άλλη Εν Ζαλούτ (τόποι όπου οι Άραβες θριάμβευσαν επί των δυτικών) κ.ο.κ.

Εν κατακλείδι, σε έναν ισλαμικό κόσμο στον οποίο οι Δυτικοί επιτίθενται συνεχώς (Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία σταυροφορίες κ.ά.) δεν μπορούμε να εμποδίσουμε την αναβίωση ενός συναισθήματος κατατρεγμού, που όμως τείνει να γίνει εμμονή, με αποτέλεσμα τα γνωστά θλιβερά φαινόμενα. Κάθε τρομοκρατική ενέργεια δεν αποτελεί παρά πράξη αντεκδίκησης, Και δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε πως το χάσμα των δύο κόσμων χρονολογείται από την εποχή των σταυροφοριών, που ακόμα και σήμερα οι Άραβες τις θεωρούν βιασμό.

Άρθρο του Νίκου Μπαρτζελιώτη