Όταν η αλληλεγγύη γίνεται σπίτι: Οι κάτοικοι της Κίρκης Έβρου ξανάδωσαν στέγη σε πυρόπληκτο συγχωριανό τους

Τον Αύγουστο του 2023 η Κίρκη, ένα μικρό χωριό του Έβρου, βρέθηκε αντιμέτωπη με τον πύρινο εφιάλτη. Οι φλόγες κατέκαψαν σπίτια, κτήματα και κτηνοτροφικές μονάδες, αφήνοντας δεκάδες οικογένειες χωρίς στέγη. Ωστόσο, οι κάτοικοι της Κίρκης απέδειξαν τι σημαίνει στην πράξη η αλληλεγγύη αφού η δύναμή της κατάφερε να «σηκώσει» ξανά, από τις στάχτες, ένα ολόκληρο σπίτι.

Ο κτηνοτρόφος Χριστόφορος Παναγιωτίδης ήταν ο πρώτος που είδε αυτή τη δύναμη στην πράξη, βλέποντας το σπίτι που έχασε στην καταστροφική φωτιά του 2023, να ξαναχτίζεται. Ο κ. Παναγιωτίδης μετανάστευσε στο χωριό πριν από 30 χρόνια από τον Καύκασο. Είχε ριζώσει στην Κίρκη μέχρι η φωτιά να του στερήσει το σπίτι του. Οι συγχωριανοί του, όμως, δεν τον άφησαν μόνο.

Με πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου Κίρκης ξεκίνησε ένας αγώνας που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Έγιναν εράνοι, δημιουργήθηκαν μπλουζάκια για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση, ενώ κάθε διαθέσιμος πόρος επιστρατεύτηκε ώστε να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό για τις επισκευές. Η πρόεδρος του συλλόγου, Βασιλική Παντελίδου, το περιέγραψε με μία φράση. «Η αλληλεγγύη χτίζει σπίτια, η αδιαφορία φέρνει στάχτες», είπε.

«Η αλληλεγγύη δεν είναι μια λέξη»

«Ο πολιτιστικός σύλλογος μπήκε μπροστά από την πρώτη στιγμή, προσπαθώντας να αφυπνίσει όλη την τοπική κοινωνία. Έπρεπε να βρούμε τρόπους να στηρίξουμε τους πυρόπληκτους μέχρι να κινηθούν οι επίσημοι μηχανισμοί. Με το μπλουζάκι, που έγινε σύμβολο, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε τα πρώτα χρήματα, τα οποία μοιράστηκαν στους κατοίκους τον Φεβρουάριο του 2025», είπε η κ. Παντελίδου και πρόσθεσε πως, «ακολούθησε μια ευρύτερη κινητοποίηση. Επαγγελματίες, πολίτες, άνθρωποι από όλη την Ελλάδα συνέβαλαν, όπως και επιχειρηματίες της Αλεξανδρούπολης. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο πρώτο σπίτι που είναι έτοιμο να κατοικηθεί ξανά. Αυτό δείχνει ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μια λέξη, είναι πράξη». Η κα Παντελίδου επεσήμανε επίσης ότι η προσπάθεια συνεχίζεται αφού, όπως τόνισε, «στόχος μας είναι να ανοίξουν ξανά οι πόρτες των δέκα πρώτων σπιτιών που χάθηκαν. Το παράδειγμα του κ. Χριστόφορου αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη ανθρωπιά».

«Θα μπορέσω να ζήσω πάλι»

Εμφανώς συγκινημένος, ο κ. Παναγιωτίδης περιέγραψε τι σημαίνει για εκείνον η επιστροφή στο σπίτι του. «Βάλαμε κεραμίδια πάλι. Πολλά ευχαριστώ σε όποιον βοήθησε να βρούμε ξανά ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Θα μπορέσω να ζήσω πάλι, να κάνω όνειρα. Να έρθουν τα παιδιά μου στο σπίτι. Πάρα πολλά ευχαριστώ σε όσους βοήθησαν», είπε.