Τίμος Χαλιαμάλιας: Από τις αποστολές στο νότιο Σουδάν στον μαραθώνιο της Αθήνας

Ταξίδεψε σε Νότιο Σουδάν και Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και εργάστηκε ως νοσηλευτής με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Είδε ολόκληρες οικογένειες, υποσιτισμένα παιδιά να μαστίζονται από την ελονοσία. Ο λόγος για τον Τίμο Χαλιαμάλια, ο οποίος άφησε για λίγο την ποδιά του νοσηλευτή και το λευκό γιλέκο της οργάνωσης για να προετοιμαστεί για τον μαραθώνιο της Αθήνας.

Ο Τίμος σε αυτό τον μαραθώνιο στις 10 Νοεμβρίου τρέχει και συγκεντρώνει χρήματα ώστε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα να στείλουν κι άλλους γιατρούς, νοσηλευτές, μαίες στο πεδίο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όσους έχουν ανάγκη. Με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή το 2012, όταν έτρεξε στον πρώτο του μαραθώνιο, ωστόσο επαγγελματικά συνδέθηκε με την οργάνωση το 2014.

«Θέλω να βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο ανθρώπους που έχουν ανάγκη ώστε να μπορέσουν να βγουν νικητές στον αγώνα της ζωής. Αυτή τη στιγμή θα επιθυμούσα να ήμουν σε περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη. Ωστόσο, η συμμετοχή μου στον μαραθώνιο είναι ένας καλός τρόπος για να συγκεντρωθούν χρήματα υπέρ κάποιων ανθρώπων που βρίσκονται μακριά μας και έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη» λέει στο ethnos.gr. «Για να ολοκληρώσεις μια τέτοια διαδρομή πρέπει να κάνεις προετοιμασία κάποιων μηνών - περίπου τέσσερις με έξι. Πρέπει να τρέχεις αρκετά χιλιόμετρα καθημερινά ώστε να μπορέσεις κάποια στιγμή να διανύσεις τα 42 χιλιόμετρα του μαραθωνίου την ημέρα του αγώνα» προσθέτει.

Κατόπιν γυρνά τον χρόνο πίσω. Φέρνει στο μυαλό του μνήμες. «Έχω δουλέψει στο Νότιο Σουδάν και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όταν βρίσκομαι σε αποστολές είναι το πόσο διαφορετικά βλέπουν οι άνθρωποι κάποια πράγματα που εμείς θεωρούμε δεδομένα, αλλά και το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους» συμπληρώνει.

«Είδα υποσιτισμένα παιδιά που είχαν ελονοσία»

«Σε περιοχές όπως το Νότιο Σουδάν σου προξενεί έντονα συναισθήματα το ότι βλέπεις παιδιά τα οποία φτάνουν στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου, και εμείς πρέπει με μικρές κινήσεις να βοηθήσουμε στην επιβίωσή τους» αναφέρει αρχικά. «Στο Νότιο Σουδάν, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι τα υποσιτισμένα παιδιά που είχαν ελονοσία με μια αγωγή λίγων ημερών θα μπορούσαν να φύγουν από το νοσοκομείο και να επιστρέψουν στις οικογένειές τους» προσθέτει.

Η εικόνα της μικρής Ναντίμα που χαράχτηκε στο μυαλό του

«Μια εικόνα που έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου είναι ενός κοριτσιού, της Ναντίμα. Είχε μείνει μαζί μας στο κέντρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα περίπου τρεις μήνες επειδή είχε ένα έγκαυμα. Η μητέρα της την είχε φέρει στο νοσοκομείο, αλλά είχε αναγκαστεί να φύγει για να φροντίσει τα υπόλοιπα παιδιά της» αναφέρει, συμπληρώνοντας: «Επειδή, όμως, ερχόταν συνέχεια, της είπαμε ότι, δυστυχώς, δεν μπορεί να φύγει. Έπρεπε να μείνει με το παιδί της. Τότε μας ζήτησε το εξής: Όταν η ομάδα μας θα πήγαινε σε κάποια απομονωμένα χωριά, να ακολουθούσε και εκείνη για να δει τα υπόλοιπα παιδιά της – είχαν να την δουν τρεις μήνες» συμπληρώνει.

«Όταν καταφέραμε και να πάει στην οικογένειά της και να επιστρέψει στο παιδί της, που νοσηλευόταν, συγκινηθήκαμε πάρα πολύ» αναφέρει ο κ. Χαλιαμάλιας

«Μάλιστα, έφερε πράγματα τα οποία για εμάς μπορεί να είναι πολύ απλά, αλλά για εκείνους έχουν μεγάλη αξία: υφάσματα, καρπούς και αντικείμενα που είχε δημιουργήσει εκείνη για να ευχαριστήσει το προσωπικό που φρόντισε την κόρη της και της έδωσε την ευκαιρία να γυρίσει στην οικογένειά της. Η νοσηλεία της Ναντίμα τελείωσε λίγες μέρες προτού φύγω από την αποστολή» υπογραμμίζει ο νοσηλευτής.

Στόχος μου να επιστρέψω στις αποστολές

«Ο στόχος μου είναι να συμμετάσχω ξανά σε κάποια αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, καθώς είναι ένα κεφάλαιο που δεν έχει κλείσει. Θα ήθελα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, έπειτα από κάποια χρόνια, να εξακολουθώ να είμαι ενεργό μέλος των αποστολών και να βοηθώ ανθρώπους που έχουν ανάγκη - είτε είναι στην Αφρική, είτε στην Ασία, είτε στην Ελλάδα» λέει ο Τίμος Χαλιαμάλιας.

Η ενασχόληση με το Προσφυγικό

Στη συνέχεια, η κουβέντα πηγαίνει στο Προσφυγικό. «Έχω συμμετάσχει και σε αποστολή στην Ελλάδα, το 2015. Δούλεψα σε πρόγραμμα στην Αθήνα που αφορούσε την κάλυψη αναγκών μετακινούμενων πληθυσμών» τονίζει ο Τίμος Χαλιαμάλιας.

«Οπουδήποτε και αν έχω εργαστεί με πρόσφυγες (για παράδειγμα, όταν βρέθηκα στο Νότιο Σουδάν όπου υπήρχε προσφυγικός καταυλισμός), το σπουδαιότερο είναι το ότι δίνουμε τη δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά και σε δικαιώματα που είναι καίρια γι’ αυτούς. Δηλαδή, για μένα το Α και το Ω είναι το δικαίωμα στη ζωή. Συνεπώς κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας» υποστηρίζει.

«Ιδιαίτερα ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες (είτε είναι παιδιά, είτε είναι γυναίκες, είτε είναι ηλικιωμένοι) διαβιούν σε πολύ άθλιες συνθήκες και η προσπάθεια αποσυμφόρησης των νησιών γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς» καταλήγει.