Γερμανία: Το ένοχο μυστικό του καγκελάριου Αντενάουερ που τον κράτησε ακμαίο μέχρι τα γεράματα

Σύμφωνα με μελέτες και έρευνες του ιστορικού Daniel Koerfer, ο «πατέρας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας», Konrad Adenauer (Κόνραντ Αντενάουερ), ήταν εθισμένος στο φάρμακο Pervitin, που είχαν αποκτήσει οι Ναζί κατά την εισβολή τους στην Πολωνία.

Ο Αντενάουερ παραμένει στην Ιστορία ως ο πατέρας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας· ανέλαβε την εξουσία μετά την τραγωδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1949 και παρέμεινε έως το 1963. Ο ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών ήταν ένας από τους γηραιότερους αρχηγούς κράτους στον κόσμο: εξελέγη σε ηλικία 73 χρονών και ήταν 87 όταν αποσύρθηκε. Ωστόσο, ο «γέρος», όπως τον αποκαλούσαν στη Γερμανία και στην Ευρώπη, δεν έδειξε ποτέ τα σημάδια της ηλικίας του. Κατά την άσκηση της εξουσίας του ήταν πάντα εξαιρετικά ενεργητικός και ακμαίος, ικανός να αντέξει το βάρος της εργασίας με ευκολία και ζωντάνια, ενώ ήταν πάντα παρών στα (τότε) ιδιαίτερα κουραστικά ταξίδια, στις διαρκείς συνεδριάσεις ή κατά τις συνομιλίες στο γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Ελάχιστες ώρες ύπνου ήταν αρκετές για τον Αντενάουερ, ώστε να παρουσιαστεί φρέσκος και αναζοωγονημένος στην Καγκελαρία. Πώς ήταν δυνατόν;

Σύμφωνα με τον ιστορικό του Βερολίνου Daniel Koerfer και συγγραφέα του βιβλίου «Kampf ums Kanzleramt» (Ο αγώνας για την Καγκελαρία) το μυστικό της ζωτικότητας του Αντενάουερ είχε ένα συγκεκριμένο όνομα: Pervitin. Τι ήταν το  Pervitin;  Μεθαμφεταμίνη, που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1934 από τον φαρμακοποιό Theodor Temmler, και ήταν το φάρμακο στο οποίο είχε εθιστεί ο Γερμανός ηγέτης. Ως απόδειξη της αποκάλυψης του μυστικού, ο Koerfer αναφέρει το ημερολόγιο του γιου του Αντενάουερ, Πάουλ, στο οποίο γράφει, με ημερομηνία 2 Νοεμβρίου 1964: «Ο μπαμπάς είναι ακόμα μαχητικός και ζωτικός, πήρε ένα δισκίο Pervitin και τώρα πρέπει να πάρει 15 υπνωτικά χάπια για να μπορέσει να κοιμηθεί. Πώς μπορεί να συνεχίσει έτσι;». 

Ο επικίνδυνος εθισμός του καγκελάριου

Το 1964, ο πρώην καγκελάριος ήταν 88 χρονών και είχε αποχωρήσει από την ηγεσία της κυβέρνησης ένα χρόνο νωρίτερα. Σύμφωνα με τον ιστορικό, το ημερολόγιο του Πάουλ Αντενάουερ δείχνει ξεκάθαρα ότι το Pervitin είχε γίνει επικίνδυνος εθισμός για τον καγκελάριο.

Για να γίνει αυτή η υπόθεση αντιληπτή, αξίζει να σημειώσουμε τι ρόλο είχε διαδραματίσει το φάρμακο Pervitin στη γερμανική κοινωνία από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '30, όταν και έγινε μαζικής παραγωγής ναρκωτικό. Χάρη σε μια αποτελεσματική διαφημιστική καμπάνια το μαγικό χάπι είχε γίνει μοντέρνο… συμπλήρωμα της διατροφής των Γερμανών: «Εξάλειψε την κόπωση, καταπολέμησε της κατάθλιψη, προκαλούσε ευφορία, και με λίγα λόγια ξεπερνούσε το  πνεύμα των καιρών της νέας ναζιστικής εποχής». Τα Pervitin κυκλοφόρησαν ελεύθερα στην αγορά, ακόμη και με τη μορφή σοκολάτας. Πολλοί ήταν οι καταναλωτές: επαγγελματίες, στρατιώτες, μαθητές, καλλιτέχνες, υπάλληλοι γραφείου και, ακόμη και νοικοκυρές!

Αλλά πάνω απ’ όλα, το Pervitin έγινε γνωστό  ως «Το φάρμακο της Βέρμαχτ», του τακτικού στρατού του Γ’ Ράιχ. Όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία το 1939, στρατιωτικοί γιατροί που γνώριζαν το προϊόν και τις ιδιότητές του, πρότειναν να το χρησιμοποιήσουν μαζικά για να βελτιώσουν την απόδοση των στρατιωτών: «Είναι μια ουσία κορυφαίας στρατιωτικής αξίας», δήλωσε ο Otto Ranke, επικεφαλής ψυχολόγος του στρατού. Οι στρατηγοί δεν έφεραν αντίρρηση: για τους θρυλικούς στρατάρχες von Kleist (φον Κλάιστ), τον Guderian (Γκουντέριαν), τον Rommel (Ρόμελ), η διανομή του Pervitin στο στράτευμα μαζί με το καθημερινό φαγητό, ήταν απαραίτητη πριν από κάθε επίθεση. Έτσι, τον Μάιο του 1940, το πάθος των γερμανικών δυνάμεων έγινε καθοριστικός παράγοντας στις επιθέσεις εναντίον της Γαλλίας, μέσω Βελγίου και κατά της Ολλανδίας: Οι Ναζί στρατιώτες διέσχισαν τις Αρδέννες σε 72 ώρες, χωρίς ανάπαυση και σε μόλις 4 ημέρες η Γαλλική αντίσταση  εκμηδενίστηκε. Φυσικά, συνετέλεσε σ’ αυτό η εφοδιαστική και η υλικοτεχνική υπεροχή, αλλά και οι ικανότητες των που πολλές φορές άγγιζαν το απίθανο. «Ο blitzkrieg (αστραπιαίος πόλεμος) πέτυχε με τις αμφεταμίνες», καταλήγει ο στρατιωτικός γιατρός και ιστορικός Peter Steinkamp.

Κάποια στιγμή όμως ήρθε η ώρα που το φάρμακο δεν λειτουργούσε. Ο εθισμός έγινε ασθένεια και το Pervitin δεν ήταν ικανό να κρατήσει όρθιο το στράτευμα στις στέπες της Ρωσίας ή στην έρημο της Βόρειας Αφρικής.

Σύμφωνα με τον Koerfer, είναι πιθανό ότι ο Αντενάουερ ήρθε σε επαφή με την αμφεταμίνη ήδη από τη δεκαετία του ‘30, όταν το προϊόν βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Όμως, ο ιστορικός καταλήγει στο συμπέρασμα: «Ακόμη και αν οι πολιτικές επιτυχίες του Αντενάουερ υποβοηθήθηκαν  από το «ναρκωτικό της Βέρμαχτ, τίποτα δεν μπορεί να επισκιάσει την ιστορική αξία του καγκελαρίου και το γεγονός ότι έφερε τη Γερμανία ξανά στο δρόμο της δημοκρατίας, της ελεύθερης αγοράς και της Ευρώπης».

ΠΗΓΗ: Corriere della Sera