JLo στο Έθνος: Ο Άλεξ κι εγώ ξέρουμε πώς είναι να μην έχεις τίποτα

Ακόμα κι αν είναι σήµερα η «χρυσή» βασίλισσα της latin pop σκηνής, ένα λαµπερό σύµβολο του σεξ µε τεράστια απήχηση και ταυτόχρονα µια δηµοφιλής χολιγουντιανή ηθοποιός, µια επιτυχηµένη επιχειρηµατίας µε τη δική της αυτοκρατορία στη µόδα, τα καλλυντικά, την κινηµατογραφική και τηλεοπτική παραγωγή αλλά και τη φιλανθρωπία, η Τζένιφερ Λόπεζ παραµένει η «JLo» της καρδιάς µας ή αλλιώς, όπως ακριβώς είχε πρωτοεξοµολογηθεί στο οµώνυµο τραγούδι της, η «Jenny from the block», το κορίτσι από µια φτωχή γειτονιά του Μπρονξ. Καµία άλλη ποπ σταρ δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή της παγκόσµιας σόουµπιζ και ταυτόχρονα να διατηρεί τη γήινη ακτινοβολία µιας γυναίκας της διπλανής πόρτας. Αυτό το µαγικό τρικ το έχει καταφέρει µόνο η Τζένιφερ και αβίαστα επιχειρεί να το επαναλάβει στα 49 της, στη δραµατική κοµεντί µε τίτλο «Μια δεύτερη ευκαιρία», που προβάλλεται από τις 3 Ιανουαρίου στις αίθουσες από την Odeon.

Εδώ η Λόπεζ τιµά ξανά τις ρίζες της, υποδυόµενη µια 40χρονη υποδιευθύντρια καταστήµατος λιανικής πώλησης στο Κουίνς που έχει δουλέψει σκληρά στη ζωή της για να ξεφύγει από τη φτώχεια, έχει δώσει µέχρι και το παιδί της για υιοθεσία στα νιάτα της και τώρα στη µέση ηλικία προσπαθεί να φτάσει τα ανεκπλήρωτα όνειρά της, αρπάζοντας την πρώτη ευκαιρία για να περάσει στην άλλη πλευρά της Νέας Υόρκης, ψηλά στην ιεραρχία των γιάπηδων. Μόνο που το παρελθόν έρχεται για να τη στοιχειώσει αλλά και για να της δώσει µια «Δεύτερη ευκαιρία». «Μεγάλωσα στο Μπρονξ και πέτυχα µε σκληρή δουλειά» σχολιάζει εκ βαθέων η Τζένιφερ Λόπεζ στη συνέντευξη που ακολουθεί. Επίσης, εξοµολογείται το µυστικό του δικού της success story και όλα όσα τη δένουν µε τον τωρινό σύντροφό της Αλεξ Ροντρίγκεζ, τη σχέση της µε τα παιδιά της και την οµορφιά που δεν λέει να χάσει.

Η ταινία πραγµατεύεται, µεταξύ άλλων, το πώς πολλές γυναίκες και πολλοί άνδρες αναγκάζονται να αλλάξουν επαγγελµατικό προσανατολισµό φτάνοντας στην ηλικία των 40 ετών. Πώς αντιλαµβάνεστε αυτήν τη συνθήκη;

Για µένα, ένα από τα πράγµατα στα οποία αναφέρεται η ταινία και µου άρεσε πολύ είναι ότι µπορείς να χρησιµοποιήσεις κάθε µέρα για να πετύχεις κάτι στη ζωή σου. Το µόνο πράγµα που σε κρατάει πίσω είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Πρέπει να φέρεσαι αποφασιστικά. Αγάπησα τον χαρακτήρα της Μάγια, ταυτίστηκα πολύ µαζί της. Είναι µια γυναίκα που προέρχεται από τα περίχωρα της Νέας Υόρκης – και εγώ µεγάλωσα στο Μπρονξ. Είναι ένα κορίτσι από το Κουίνς. ∆εν έχει την κατάλληλη µόρφωση, αλλά έχει ταλέντο, κίνητρο και, πάλι, το µόνο πράγµα που την εµποδίζει να κάνει το επόµενο βήµα είναι ο εαυτός της. Από τη στιγµή που βρίσκει τον δρόµο της, αρχίζει να συνειδητοποιεί τα λάθη που έχει κάνει και τις δυνατότητές της. Τα λάθη της δεν είναι ανεπανόρθωτα και οι δυνατότητες που µπορεί να εκµεταλλευτεί είναι ακόµα µεγαλύτερες, οπότε αρχίζει να σκέφτεται τη ζωή της διαφορετικά, κυνηγώντας τη δική της δεύτερη ευκαιρία.

Η ταινία δείχνει την αντίθεση που υπάρχει ανάµεσα στο µοντέλο της παραδοσιακής εκπαίδευσης και σε εκείνο του «σχολείου της ίδιας της ζωής». Εσείς εκπροσωπείτε το δεύτερο και αποτελείτε έµπνευση για την κοινότητα των Λατινοαµερικανών. Πόσο σηµαντικό είναι για εσάς να αποτελείτε πρότυπο επιτυχίας για τους άλλους;

Είναι πολύ σηµαντικό. Πρέπει να έχουµε κατά νου ότι δεν υπάρχει µόνο ένας δρόµος για την επιτυχία. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά µονοπάτια. Γι’ αυτό µου αρέσει αυτή η ταινία: γιατί µου θυµίζει ότι µεγάλωσα στο Μπρονξ και δεν πήρα ποτέ ιδιαίτερη µόρφωση. ∆εν πήγα στο κολέγιο. Ακόµα κι αν χόρευα, δεν είχα τρόπο να µπω στη σόουµπιζ. Ούτε είχα γνωριµίες ούτε είχα πάει ποτέ στο Χόλιγουντ. Απλώς δεν υπήρχε καµία πόρτα έτοιµη να ανοίξει για µένα, αντίθετα έπρεπε να βρω τον δρόµο µου. Και αυτό είναι κάτι που µπορεί να συµβεί. Αρκεί να δουλέψεις πολύ σκληρά. Η προϋπόθεση είναι να έχεις ταλέντο και να στρωθείς στη δουλειά. Θεωρώ ότι το µυστικό της επιτυχίας µου είναι ότι δουλεύω περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Δεν σταµατώ.

Διαισθάνεστε εύκολα τι θέλουν οι άλλοι από εσάς;

Ναι, είναι κι αυτό ένα ταλέντο. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι µε ταλέντο. Δεν πιστεύω όµως ότι υπάρχουν αρκετοί πρόθυµοι να δουλέψουν όσο σκληρά χρειάζεται.

Είπατε ποτέ ψέµατα προκειµένου να εξασφαλίσετε µια δουλειά;

Σίγουρα έχει γίνει κι αυτό (σ.σ.: γελάει). Δεν µπορώ να σας πω πότε το έκανα ακριβώς, αλλά έχει συµβεί.

Πόσο µεγάλο ρόλο έπαιξε η σχολική εκπαίδευση στη ζωή σας;

Δεν ήµουν ποτέ κακή µαθήτρια. Ηµουν καλή µαθήτρια. Απλώς δεν είχα ποτέ τις ευκαιρίες που ενδεχοµένως είχαν άλλοι στην ηλικία µου – και επίσης είχα διαφορετικά όνειρα. Δεν ονειρεύτηκα ποτέ να πάω στο Χάρβαρντ ή σε καµία άλλη µεγάλη σχολή. ∆εν ήταν στις επιθυµίες µου. Ηξερα πάντα ότι ήθελα να γίνω καλλιτέχνης.

Παρ’ όλα αυτά, στην καθηµερινότητά σας δεν µπορεί να µη σχετίζεστε µε ανθρώπους που έχουν φοιτήσει σε διάσηµα κολέγια...

Η αλήθεια είναι πως ναι. Για την ακρίβεια, όλοι όσοι δουλεύουν για τον Αλεξ (Ροντρίγκεζ) και για εµένα στις επιχειρήσεις µας έχουν φοιτήσει σε πανεπιστήµια όπως το Stanford, το Duke… Σας αρέσει να τους δίνετε εντολές; ∆εν το έχω σκεφτεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Προσεγγίζω τη δουλειά µε οµαδικό πνεύµα.

Θα θέλατε τα παιδιά σας να πάνε στο κολέγιο;

Ναι, αν το θέλουν. Βεβαίως και θέλω να πάνε στο κολέγιο, αλλά από τη στιγµή που δεν έχω πάει, δεν ξέρω πώς είναι για να τα συµβουλεύσω. Είµαι ανοιχτή στο να γίνουν αυτό που θέλουν. Αν το θελήσουν, χαίροµαι που είµαι σε θέση να τα στείλω σε µία καλή σχολή.

Και εσείς και ο Αλεξ Ροντρίγκεζ προ - σφέρετε πολλά στη λατινοαµερικανική κοινότητα. Γιατί είναι σηµαντική για εσάς αυτή η προσφορά;

Είµαστε και οι δύο Λατινοαµερικανοί και αυτοδηµιούργητοι. Και εκείνος έπρεπε να δουλέψει πολύ σκληρά – ένα κοινό χαρακτηριστικό που µας ένωσε. Ηταν πάντα ο µπεϊζµπολίστας που δούλευε περισσότερο από όλους τους άλλους. Αυτό τον ξεχώριζε – το ίδιο και εµένα. Είχαµε την ίδια επαγγελµατική δεοντολογία. Εκτιµάµε αυτά που έχουµε πετύχει και ξέρουµε πώς είναι να προέρχεσαι από πολύ χαµηλά, να µην έχεις τίποτα. Προσπαθούµε πάντα να βοηθάµε τους άλλους και να µαθαίνουµε στα παιδιά µας που µεγαλώνουν διαφορετικά, µε περισσότερα προνόµια από εµάς, ότι πρέπει να δουλεύουν και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους. Είναι σηµαντικό µέρος της ζωής.

Τις γνώσεις που έχετε αποκτήσει από το σχολείο της ζωής µπορείτε να τις διδάξετε στα παιδιά σας;

Να µιµηθούν αυτά που µου έµαθε η ζωή; Δεν νοµίζω ότι γίνεται. Αυτό είναι κάτι που θα το κατακτήσουν ζώντας τη δική τους ζωή. Το βλέπω και στα παιδιά µου. Λέω στην Εµε «πρέπει να είσαι δυνατή, µωρό µου» και µου απαντάει «µάθε µε!». Οµως δεν µπορώ να κάνω κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνω ότι µεγαλώνει διαφορετικά απ’ ό,τι µεγάλωσα εγώ. Αλλά αντιλαµβάνεται τα πράγµατα διαφορετικά απ’ ό,τι εγώ, συναισθηµατικά και πνευµατικά. Τα παιδιά δεν σκέφτονται µε τον παραδοσιακό τρόπο, το µυαλό τους είναι πιο ανοιχτό. Και αυτό είναι υπέροχο. Αν έχεις µεγαλώσει αλλιώς και έχει συνειδητοποιήσει ότι κάποια πράγµατα πρέπει να αλλάξουν, το περνάς αυτό και στα παιδιά σου. Όταν τους µαθαίνεις πώς να φέρονται διαφορετικά και το εφαρµόζουν, αυτό είναι το παν. Μπορεί να µην έχω τη δυνατότητα να βάλω στο κεφάλι της κόρης µου τη δική µου γνώση, µπορώ όµως να της παρέχω το πλεονέκτηµα των όσων έµαθα για να µην κάνει τα δικά µου λάθη.

Και ποιο είναι το µυστικό για να δείχνετε τόσο όµορφη στο σώµα σας;

Και αυτό χρειάζεται δουλειά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Απλά δεν «σκοτώνο - µαι» πια όπως όταν ήµουν 20 χρόνων. Στα 20 µου γυµναζόµουν πριν πάω στο πλατό. Σηκωνόµουν στις 5 π.µ. για να πάω στο γυµναστήριο και µετά για χορό. Δεν τα κάνω όλα αυτά πια. Άλλαξα µε την πάροδο του χρόνου, όπως άλλαξα και σε σχέση µε το πώς αισθάνοµαι το σώµα µου. Είµαι σε αρµονία µε την υγεία του σώµατός µου και του µυαλού µου. «Ακούω» τον εαυτό µου και τις ανάγκες του. Είµαι ηθοποιός και έχω πλήρη αντίληψη του τι κάνω διαρκώς, γιατί επί 20 χρόνια είµαι µπροστά από µια κάµερα και ξέρω ότι όλα τα βλέµµατα είναι στραµµένα πάνω µου. Έχω βρει έναν αρµονικό τρόπο συνύπαρξης µε όσα συµβαίνουν γύρω µου και µεταβάλλοµαι µε το πέρασµα του χρόνου. Τώρα γυµνάζοµαι τρεις φορές την εβδοµάδα και χορεύω λίγο, αλλά µέχρι εκεί. Και συνεχίζω. Θέλω να βελτιώνοµαι. Αυτό είναι πολύ σηµαντικό για εµένα. Δεν θέλω να µείνω στάσιµη και µετά να µε πάρει η κάτω βόλτα. Θέλω να βελτιώνοµαι και αυτό επιτυγχάνεται µε διαφορετικούς τρόπους. Αυτή είναι η φιλοσοφία µου.