Διαγωνισμός Eurovision: Οι Βρετανοί κλαίνε για το μηδέν και σκέπτονται… Πολ ΜακΚάρτνεϊ και Έρικ Κλάπτον για του χρόνου

Προσπαθώντας να θυμηθούν, οι Βρετανοί, πότε νίκησαν στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, το μυαλό τους κουράζεται· έχουν πολλές επιτυχίες, αλλά… Η τελευταία πρωτιά είναι πια ένα επίτευγμα τόσο μακρινό, όσο η νίκη του Ερρίκου του V στη μάχη του Agincourt... Το Σάββατο το βράδυ, στο Ρότερνταμ, το τραγούδι «Embers», που το απέδωσε επί σκηνής ο James Newman δεν πήρε ούτε έναν βαθμό! Από το μηδέν άρχισε και στο μηδέν κατέληξε! Ο τίτλος που θα του ταίριαζε θα ήταν ίσως «Κόλαση»… Να ήταν ένα μήνυμα από τους κριτές 39 χωρών στη Μεγάλη Βρετανία; Ο κόσμος όμως;

Ακόμη και το Brexit - σχολιάζουν οι Βρετανοί - αλλά και η αξιοθαύμαστη επιτυχία του προγράμματος εμβολίων στη χώρα δεν μπορούν να ισοσταθμίσουν μια τέτοια αποτυχία. Κι όταν αυτή η χώρα, το Ηνωμένο Βασίλειο,  διαθέτει ανθρώπους - ιδιοφυΐες στο μουσικό στερέωμα, ε, τότε οφείλεις να κλάψεις και μάλιστα γοερά. Εκτός από τις ΗΠΑ, στο Μεγάλο Νησί παράγεται η καλύτερη ποπ, αλλά και ροκ μουσική στον πλανήτη. Πώς λοιπόν το έθνος που έχει κερδίσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision πέντε φορές και έχει τερματίσει 2ο 15 φορές, τώρα υπέστη την ταπείνωση των «μηδέν» πόντων;

Φταίει το BBC… 

Το BBC συμφώνησε με την δισκογραφική εταιρεία BMG στο να επιλεγεί ένας καλλιτέχνης «με ευρεία διεθνή απήχηση, εξασφαλίζοντας ότι θα εκφράζει το πνεύμα και τις αξίες του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision». Βρετανός μουσικός, υποστηρίζει ότι αυτή η (μυστική) διαδικασία επιλογής αποσκοπεί στο να πείσει τους ιδιαίτερα προσεκτικούς τραγουδιστές να αποδεχθούν την πρό(σ)κληση σε έναν διαγωνισμό που θεωρείται από πολλούς δίκοπο μαχαίρι. Σε κάποιες χώρες, να θυμίσουμε,  ο διαδικασία επιλογής γίνεται μέσω τηλεοπτικού διαγωνισμού.

Οι βρετανικές επιτυχίες στον Διαγωνισμό έχουν πια ξεθωριάσει. Η μνήμη από τη Sandie Shaw το 1967, με το τραγούδι «Puppet on a String» είναι πια… ασπρόμαυρη, όπως οι τηλεοράσεις του 1967, που έπρεπε να τις χτυπήσεις δυνατά για να σταματήσει η εικόνα να «τρεμοπαίζει». 

Το τραγούδι της  Sandie Shaw  ήταν σχεδόν ξεπερασμένο τρία χρόνια αργότερα όταν  η Λούλου τραγούδησε το «Boom Bang a Bang», ένα ωραίο κομμάτι που βρέθηκε στην πρώτη θέση το 1969 μαζί με άλλες τρεις χώρες. Ο Κλιφ Ρίτσαρντ ήταν το μεγάλο φαβορί για την πρωτιά το 1968, αλλά έχασε από το «La, La, La» του Ισπανού Massiel. 

Ο Κλιφ δεν κέρδισε ποτέ το βραβείο, που ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του λόγω - όπως λεγόταν τότε- προσωπικής παρέμβασης του στρατηγού Φράνκο για το τελικό αποτέλεσμα. Ο Διαγωνισμός της Eurovision άρχισε να γίνεται λιγότερο αθώος και σιγά σιγά να φορά το πολιτικό του εσώρουχο κάτω από τις παγιέτες και τα πλουμιστά φτερά

Το 1970, «έπεσαν να πεθάνουν» στο Ηνωμένο Βασίλειο, όταν η Mary Hopkin ηττήθηκε από ένα άλλο κελτικό τραγούδι, το «All Kinds of Everything» της Ντάνα από την Ιρλανδία. 

Επί μακρά περίοδο η Βρετανία είχε τη συνταγή της επιτυχίας: Οι συμμετοχές των «The Brotherhood of Man» με το «Save Your Kisses for Me» το 1976 και των «Bucks Fizz» με το «Making Your Mind Up» το 1981 (κάτι ελαφρά τραγουδάκια που κολλούσαν σαν τσίχλα στο μυαλό) έφεραν πρωτιές! Τελευταία νίκη για τους Βρετανούς, στη Eurovision ήταν το 1997, με τους Katrina and The Waves και το τραγούδι «Love Shine A Light». Το συγκρότημα ήταν πολύ καλό για τις τότε απαιτήσεις του Διαγωνισμού και σίγουρα πολύ καλύτερο από τις σημερινές εναλλακτικές λύσεις.

Αυτή η ταπείνωση δεν μπορεί να συνεχιστεί, λένε οι Βρετανοί και διερωτώνται: «Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε την 24χρονη ξηρασία;». Κάποιοι υποστηρίζουν χαριτολογώντας: «Να κερδίσουμε την εύνοια των κριτών, δίνοντας όλα τα εμβόλια της AstraZeneca δωρεάν στην Ευρωπαϊκή Ένωση»... 

Κάποιοι άλλοι έχουν καλύτερη ιδέα: «Πετάξτε στα σκουπίδια ό,τι μας στοίχειωσε το 2021 και την επόμενη χρονιά βάλτε τον Έλτον Τζον στο πιάνο, τον Μπέρνι Τόπιν στους στίχους, την Αντέλ και τη Λιόνα Λιούς στα φωνητικά, τον Έρικ Κλάπτον στην κιθάρα, τον σερ Πωλ ΜακΚάρτνεϊ στο μπάσο, τις «Little Mix» στις δεύτερες φωνές και – γιατί όχι - τον Φιλ Κόλινς στα ντραμς. Θα γίνει κόλαση και με τον σερ Κλιφ Ρίτσαρντ - έναν Πήτερ Παν ετών 81 ετών - επί σκηνής και ίσως να φθάσουμε στην κορυφή»... Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε… Άλλωστε οι Βρετανοί - μην το ξεχνάμε - είχαν στείλει τη Μπόνι Τάιλερ στο Διαγωνισμό του 2013, στο Μάλμε της Σουηδίας και είχαν... είχαν πάει καλά: 15οι!

Ακόμα και αν επιστρατεύσουν τα «Ιερά τους τέρατα» όμως, οι Βρετανοί, ενδέχεται να μην κερδίσουν την Eurovision, αλλά τουλάχιστον θα έχουν παρουσιάσει τον πλούτο των ταλέντων τους. Λίγο είναι; Οπότε περιμένουμε με αγωνία τον διαγωνισμό του 2022 στην Ιταλία. Μέχρι τότε θα έχουν στεγνώσει τα δάκρυα για τα μηδενικά του συμπαθούς James Newman.

Όλες οι ειδήσεις

Πανελλήνιες: Γρίφος η συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου για τους 110.000 υποψήφιους

Πρώτη δήλωση Λουκασένκο: Κακοί άνθρωποι προσπαθούν να «πνίξουν» τη Λευκορωσία

Ενοίκια: Ποιοι απαλλάσσονται από τα μισθώματα Μαΐου, Ιουνίου-Αναλυτικά όλοι οι ΚΑΔ