Φένια Αποστόλου: Ο «Φιλοκτήτης» στην Επίδαυρο και τα τρασφοβικά σχόλια που δέχτηκε

Ιστορία έγραψε η Φένια Αποστόλου, καθώς είναι η πρώτη τρανς ηθοποιός που συμμετείχε σε παράσταση στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Συγκεκριμένα, συμμετείχε στον «Φιλοκτήτη» του Χρήστου Οικονόμου, ενσαρκώνοντας έναν cis γυναικείο ρόλο. Η ίδια, μιλώντας στην εκπομπή «Καλοκαίρι #yes», αναφέρθηκε στην εμπειρία που βίωσε, αλλά και τα αρνητικά σχόλια που δέχτηκε. 

«Είναι κάτι που γίνεται πρώτη φορά, είναι αιρετικό για την ελληνική κοινωνία, είναι λογικό ν' ακουστεί. Δεν μπορεί κάποιος να ξέρει όλο το βιογραφικό και την πορεία μου. Καλλιτεχνικά είναι 100% δικαιολογημένο ότι βρέθηκα εκεί. Αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής γι’ αυτό. Είχα άγχος όπως έχω κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή. Είχα προετοιμαστεί όμως πολύ καλά. Από την αγωνία μου, όταν ξεκινήσαμε πρόβες και κάναμε πρώτη ανάγνωση, είχα μάθει ήδη όλα μου τα λόγια απ’ έξω. Ήθελα να είμαι όσο πιο πολύ έτοιμη. Είμαι εργασιομανής και τελειομανής. Έχω ξαναπαίξει στην παλιά μου ζωή στο Αρχαίο Θέατρο Άργους. Ένιωθα ότι είχα πολύ μεγάλη ευθύνη και απέναντι στην κοινότητα» δήλωσε αρχικά. 

Παράλληλα, μίλησε για τα αρνητικά σχόλια που δέχτηκε, αλλά και για το δημοσίευμα που αναφερόταν στον ρόλο της σεξεργάτριας που είχε υποδυθεί σε παλιότερη ταινία. «Υπήρξαν κάποια σχόλια αρνητικά, που εντάξει στα social o καθένας εκφράζεται όπως ξέρει και όπως θέλει, υπάρχει πλήρη ελευθερία σε αυτό. Πρόσφατα βγήκε ένα δημοσίευμα σαν κανιβαλισμός στο πρόσωπό μου, χωρίς να είναι καμιά τρομερή ανακάλυψη για μένα γιατί μόνη μου έχω μιλήσει γι΄αυτό. Έχει να κάνει με μια απάντηση σε ερώτηση που μου είχαν κάνει σε συνέντευξη για τον ρόλο που είχα υποδυθεί σε μια ταινία όπου ήμουν μια σεξεργάτρια και με ρώταγαν για τα κοινά που έχω με τον ρόλο μου» είπε.

«Με τον χορό μπορούσα να εκφράσω τη γυναικεία μου ψυχή»

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Φένια Αποστόλου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και το πώς ξεκίνησε να ασχολείται με τον χορό. «Είχα μια έμφυτη ανάγκη για έκφραση, δημιουργία και να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στη γυναικεία μου ψυχή. Μεγάλωσα σε επαρχία, στην Κεφαλλονιά. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να εκφραστώ και δεν ήξερα πως μπορούσα να γίνω αυτό που έγινα μετά. Ο χορός για μένα ήταν μια διέξοδος. Μπορούσα να εκφράσω τη γυναικεία μου ψυχή μακριά από στερεότυπα και δήθεν αντρικές ασχολίες που σιχαινόμουν. Έκανα πάντα όλα τα κοριτσίστικα. Έτρωγα συνέχεια μπλοκ και από εμένα την ίδια και από τον περίγυρο. Το ότι κεντούσα, δε μπορούσα να το κάνω ανοιχτά. Η οικογένειά μου στην αρχή το έπαιρνε λίγο σαν πλάκα αλλά δεν είχα πρόβλημα με την οικογένειά μου. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να εκφραστώ ανοιχτά ως γυναίκα, έγινε αφού είχα κάνει ήδη μια αρκετά μεγάλη πορεία στην Τέχνη και αφού είχα παίξει και αρκετούς γυναικείους ρόλους».