Κόκκινο Ποτάμι - Δήμητρα Σιγάλα: «Είμαι ο φύλακας άγγελος της Ιφιγένειας»

Η Δήμητρα Σιγάλα, που εισβάλλει στην επιτυχημένη σειρά του Open «Το Κόκκινο Ποτάμι» υποδυόμενη τη θεία της Ιφιγένειας, μας εξηγεί πώς την επέλεξε ο Μανούσος Μανουσάκης για τον συγκεκριμένο ρόλο, ενώ αναφέρεται στη θεατρική συνεργασία της με τη Μιμή Ντενίση και στη δημόσια εικόνα της.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με το «Κόκκινο Ποτάμι»;

H συνεργασία αυτή ήρθε πολύ ξαφνικά, όταν ο Μανούσος Μανουσάκης -με τον οποίο είμαστε φίλοι- σκέφτηκε εμένα για τον ρόλο της θείας της Ιφιγένειας. Ήθελε μια γυναίκα που να έχει πολύ μικρή διαφορά με την Ιφιγένεια, για να υπάρχει και άλλη σχέση μεταξύ των δύο γυναικών.

Σας γοήτευσε πρώτα το «Κόκκινο Ποτάμι» ως συνολική δουλειά και στη συνέχεια ο ρόλος της θείας Ελένης ή το αντίστροφο;

Με γοήτευσε ως συνολική δουλειά, γιατί δεν έχει ξαναγίνει κάτι ανάλογο. Ολες αυτές τις ιστορικές στιγμές δεν τις έχουμε ζήσει ποτέ μέσω της μικρής οθόνης και ειδικά με ένα τόσο καλογραμμένο σενάριο όπως είναι αυτό στο «Κόκκινο Ποτάμι». Αλλά και ο ρόλος είναι ιδιαίτερος. Και μόνο που μου είπε ο Μανούσος ότι «αμέσως εσένα σκέφτηκα για τον ρόλο», δεν θα μπορούσα να το αρνηθώ.

Συστήστε μας λίγο καλύτερα την Ελένη…

Η Ελένη είναι μια γυναίκα Πόντια, αστή, που για την εποχή της, το 1910, ήταν μια πολύ πρωτοποριακή γυναίκα, πολύ ανοιχτόμυαλη και φυσικά κοσμοπολίτισσα. Μένει στο Παρίσι και από εκεί παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις και βοηθάει με κάθε τρόπο την οικογένειά της.

Τι είναι αυτό που σας έχει γοητεύσει περισσότερο στον συγκεκριμένο ρόλο;

Ο δυναμισμός αυτής της γυναίκας για εκείνη την εποχή. Γιατί οι γυναίκες τότε στην Κωνσταντινούπολη ήταν υπό τον άνδρα. Αυτή είναι μόνη της, είναι ανεξάρτητη, έχει έναν δυναμισμό που τον μεταλαμπαδεύει και στην ανιψιά της, δηλαδή αυτή είναι πάντα το στήριγμά της.

Πώς εξηγείτε τη μεγάλη αγάπη του κόσμου για τη συγκεκριμένη σειρά;

Ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- έχει ανάγκη να γνωρίζει κομμάτια της ιστορίας του και η σφαγή των Ποντίων είναι ένα μελανό σημείο στην ιστορία μας που δεν έχει παρουσιαστεί όσο θα έπρεπε. Επομένως, συγκινεί γιατί πάρα πολύ κόσμος έχει ρίζες από εκεί και θέλει να γνωρίζει την ιστορία του. Και οτιδήποτε έχει να κάνει με το παρελθόν και με τις ρίζες μας μάς συγκινεί.

Πώς θα εξελιχθεί η σχέση της Ελένης, της ηρωίδας που υποδύεστε, με την Ιφιγένεια;

Είμαι ο φύλακας άγγελός της, είμαι το στήριγμά της, είμαι η προστάτιδά της, είμαι ο συμβουλάτοράς της και χάρη σε εμένα προχωρά και κάνει τα σωστά βήματα. Γιατί πολλές φορές απελπίζεται, θέλει να τα παρατήσει, θέλει να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη την ώρα που η κατάσταση είναι τεταμένη και περίπλοκη, αλλά την κρατάω στο Παρίσι. Επίσης, λόγω του ότι είμαστε κοντά ηλικιακά, μου εκμυστηρεύεται όλα της τα μυστικά.

Η Ελένη τι θέση παίρνει για το ειδύλλιο της Ιφιγένειας με τον Μίλτο;

Θα στηρίξω το ειδύλλιο με κάθε δυνατό τρόπο. Αυτό μόνο μπορώ να σας πω…

Το «Κόκκινο Ποτάμι» έχει έντονο το νοσταλγικό στοιχείο. Εσείς νοσταλγείτε το παρελθόν σας;

Μου αρέσει να αναπολώ καλές στιγμές του παρελθόντος.

Αποκαλύπτετε ποτέ σε κάποιον τις εξελίξεις από τα σίριαλ στα οποία συμμετέχετε;

Οχι, σε κανέναν, γιατί μου αρέσει να βλέπω έπειτα από κάθε επεισόδιο πώς αντιδράει ο κόσμος και οι δικοί μου άνθρωποι σε σχέση με τον κάθε ρόλο που κάνω – γιατί έχουν όλοι οι ρόλοι μια ιδιαιτερότητα. Με ενδιαφέρει να βλέπω την αυθόρμητη αντίδρασή τους, δεν μου αρέσει να χαλάω τις εκπλήξεις που επιφυλάσσουν τα σενάρια.

Η οικογένεια και οι φίλοι σας έχουν αγωνία να μάθουν τι θα γίνει;

Ναι, έχουν, αλλά εγώ δεν τους αποκαλύπτω το παραμικρό.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πλέον ζούμε πάλι μια καλή εποχή της τηλεόρασης;

Μπορώ να πω ότι είναι μια αναγέννηση της ελληνικής μυθοπλασίας. Και είμαι υπερβολικά χαρούμενη γι’ αυτό, γιατί δίνεται η ευκαιρία σε Ελληνες δημιουργούς να δείξουν το ταλέντο τους -που το ’χουν άφθονο- και επιτέλους να αναγεννηθεί η ελληνική τηλεόραση μέσα από τις στάχτες της.

Θεατρικά βρίσκεστε στον «Ελληνικό Κόσμο» στην παράσταση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Με είδε η κυρία Ντενίση στο προηγούμενο έργο που έπαιζα, στο «Σπασμένο γυαλί» του Αρθουρ Μίλερ, της άρεσα και με επέλεξε για έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο, που στο τέλος εξελίσσεται αρκετά δραματικά.

Φέτος συμμετέχετε σε δύο σειρές και παράλληλα κάνετε θέατρο. Δεν είναι εξοντωτικό για έναν ηθοποιό αυτό;

Είναι. Πρώτη φορά το κάνω και δεν θα το ξανακάνω, αλλά ήταν όλες οι προτάσεις τόσο μοναδικές που θα ήταν αμαρτία να τις αρνιόμουν. Και είπα ότι θα ταλαιπωρηθώ μεν, αλλά θα το ζήσω δε.

Τη ζωή σας την προστατεύετε από τον φακό των παπαράτσι;

Ναι, δεν μου αρέσουν η έκθεση και η προβολή. Είμαι γενικά κλειστή και εσωστρεφής και επομένως δεν είμαι ο άνθρωπος που του αρέσει να εκτίθεται έτσι ανεξέλεγκτα. Δεν το αντέχω ως χαρακτήρας.

Δεν σας ενδιαφέρει η δημοσιότητα;

Αν γινόταν η δουλειά μου χωρίς καθόλου δημοσιότητα, θα ήμουν χαρούμενη – αλλά δεν γίνεται.