Βιολέτα Ίκαρη: «Όταν ξεκίνησα το τραγούδι, ένιωθα σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων»

Αναμφισβήτητα, η Βιολέτα Ίκαρη είναι μια από τις πιο καταξιωμένες ερμηνεύτριες της γενιάς της. Όσο όμορφη είναι εξωτερικά τόσο ωραία είναι και η φωνή της. Τα σκοτάδια που μπορεί να έχει βιώσει και την έχουν διαμορφώσει, τα έχει μετατρέψει σε πηγή φωτός. Από το οικογενειακό της περιβάλλον, μόνο ο παππούς της λέγεται ότι είχε ωραία φωνή και τραγούδουσε στις βεγγέρες της εποχής του, όταν ήταν νέος, αλλά εκείνη δεν είχε την τιμή να τον ακούσει ώστε να επηρεαστεί.

Το βάπτισμά της στο τραγούδι ξεκίνησε από το «Ρουσάκι», έπειτα από την προτροπή ενός παιδικού της φίλου - μουσικού που δούλευε εκεί. «Ήταν ένα ταβερνάκι στην Ικαρία που τότε ήταν το μόνο με ζωντανή μουσική στο νησί και το είχε ο Γιάννης Ρούσος, ένας εξαιρετικός βιολιστής, ο ίδιος με εισήγαγε και στο Ικαριώτικο πανηγύρι. Αν εξαιρέσουμε το φυσιολογικό άγχος που είχα στο ξεκίνημά μου ως άπειρη, ένιωθα σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, διαδικασία μαγική, σχεδόν φανταστική. Το να πατάει η φωνή σε νότες, μου φαινόταν σαν να χορεύω σε μια σκάλα χωρίς φως. Αυτή η αίσθηση της ελευθερίας σε συνδυασμό με την δημόσια έκφραση μέσω του στίχου και του ήχου ακόμα με κρατάει μαγεμένη» λέει, χαρακτηριστικά, η ίδια στο ethnos.gr.

Πρόσφατα, η Βιολέτα κυκλοφόρησε τη δεύτερη προσωπική δισκογραφική της δουλειά από τη Walnut Entertainment. Το «Πορτοκάλι» είναι ένας ολοκληρωμένος κύκλος τραγουδιών με αρχή, μέση και τέλος. Σαν μία ταινία με έντεκα σπονδυλωτές ιστορίες. Στα νέα τραγούδια ανακαλύπτουμε χρώματα, αρώματα, γεύσεις και υφές φρέσκιες, δροσερές, μα ταυτόχρονα οικείες και γνώριμες. «Ένα από τα ζητούμενα, χτίζοντας αυτό το άλμπουμ, ήταν να υπάρχει ομοιογένεια στον δίσκο. Το σημαντικότερο στοιχείο που ενώνει τα κομμάτια μεταξύ τους είναι ο Νίκος Ξύδης -ο δημιουργός όλου του άλμπουμ- όπου υπογράφει και την ηχοληψία και την παραγωγή αλλά εμφανίζεται και ως μουσικός, οπότε όλα αυτά συνέβαλαν στο να υπάρχει κοινή αισθητική μεταξύ των τραγουδιών. Θεματολογικά όμως, ενώ υπήρχε πλούσιο υλικό, δε θέλαμε να υπάρχει εμμονή, παρόλα αυτά, όταν καταλήξαμε στα τραγούδια, διαπιστώσαμε από την επιλογή μας πως αυτό που μας απασχολεί και μας δονεί περισσότερο αυτό το διάστημα είναι η απώλεια. Έτσι, λοιπόν, ο δίσκος αυτός είναι ένα έργο, ένας νους -ο κοινός νους που έχω με τον Ξύδη- που αναφέρεται σε διάφορα θέματα που απασχολούν εμάς και τον κόσμο, όπου κάποια τραγούδια αφήνουν ένα αίσθημα γλυκιάς μελαγχολίας, κι αλλά αφήνουν αίσθημα θυμού γι΄αυτά που χάσαμε, αλλά πάντα υπάρχει κι ένα κλείσιμο του ματιού ότι τελικά το σημαντικότερο όλων είναι να είμαστε μαζί όλοι, μια αγκαλιά και μια γροθιά με το σύνθημα: "Αγαπώ άρα υπάρχω" να περνάει διακριτικά σαν αίσθηση μέσα από όλα τα τραγούδια του δίσκου» υπογραμμίζει.

Στο νέο σας δίσκο δώσατε τον τίτλο «Πορτοκάλι». Να φανταστώ πως είναι ένα από τα αγαπημένα σας φρούτα;

Στο άλμπουμ υπάρχει ομώνυμο τραγούδι, αλλά το επιλέξαμε ως τίτλο για συμβολικούς λόγους. Τα τραγούδια του δίσκου είναι στην πλειοψηφία τους βιωματικά και συμφωνήσαμε με τον Ξύδη ότι το πορτοκάλι είναι ένα μέσο που μας ταξιδεύει σε μνήμες μέσα από τη μυρωδιά και τη γεύση του.Το άρωμά του έχει κάτι από χωριό και εξοχή και ταυτόχρονα κάτι από χειμώνα. Η γεύση του είναι ξινή και γλυκιά, η φλούδα του πικρή, έχει δηλαδή όλες τις γεύσεις που μας έχει δώσει η ζωή, όλες τις γεύσεις που έχει λάβει η ψυχή μας.

Ποιες πέντε λέξεις θα χρησιμοποιούσατε για να περιγράψετε το άλμπουμ σας, σε κάποιον που δεν τον έχει ακούσει καθόλου;

Λαϊκότητα, ηλεκτρισμός, παράδοση, ρομαντισμός και μνήμη.

Πώς θα περιγράφατε τον Νίκο Ξύδη ως συνθέτη και στιχουργό σ’ αυτά τα τραγούδια;

Αιχμηρό, ευαίσθητο, απόλυτα ειλικρινή και συγκινητικό.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι από το δίσκο που ξεχωρίζετε;

Ξέρω ό,τι δύσκολα θα με πιστέψετε, αλλά όλα τα τραγούδια τα αγαπάω το ίδιο. Ίσως κατά την ηχογράφηση να με ζόρισε συναισθηματικά λίγο παραπάνω το «Για τ' όνειρο που χάθηκε». Μου θύμισε, πρόσφατα, ο Νίκος Ξύδης ότι μου ζητούσε ν' αποστασιοποιηθώ συναισθηματικά από το τραγούδι για να καταφέρω να το πω.

Μόλις ενηλικιωθήκατε, φύγατε από την Ικαρία και ήρθατε στην Αθήνα. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική στην πρωτεύουσα;

Όταν ήρθα στην Αθήνα ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής και βυζαντινής μουσικής, ενώ παράλληλα, χτυπώντας πόρτες, έβρισκα δουλειές σε διάφορα κουτούκια όπου τραγούδαγα ανά διαστήματα, αλλά ενσωματώθηκα και σε κάποιες ροκ μπάντες μετά από οντισιόν. Η μία δουλειά έφερνε την άλλη και ο ένας δρόμος μ' έβγαζε στον επόμενο.

Τι σας δίνει μια ανάσα καθαρού αέρα στην καθημερινότητά σας; Από που αντλείτε οξυγόνο;

Αντλώ οξυγόνο από τους δικούς μου ανθρώπους, από την τέχνη μου και από την επαφή μου με τη φύση, όταν αυτά συνδυάζονται νιώθω απόλυτα ευτυχής. Η ιδανική συνθήκη για μένα είναι να βρίσκομαι στο σπίτι του παππού μου, που είναι μέσα στο πράσινο, με καλή παρέα, κρασάκι, κιθαρίτσα και τραγούδι.

Θυμάστε ποιο είναι το πιο περίεργο μήνυμα που έχετε λάθει στα social media και πώς αντιδράσατε διαβάζοντας ή βλέποντάς το;

Ένα από τα περίεργα μηνύματα που έχω λάβει στην σελίδα μου στο facebook ήταν η ερώτηση: «Αν ασχολούμαι με το τραγούδι». Και φυσικά σκέφτηκα: «Τι λάθος έχω κάνει για να με ρωτάνε κάτι τέτοιο στην επαγγελματική μου σελίδα;» (Γέλια)

Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς στο εγγύς μέλλον;

Εκτός από την παρουσίαση του δίσκου «Πορτοκάλι», που έγινε την Τετάρτη 2 Μαρτίου, στη μουσική σκηνή «Σφίγγα», θα παίξουμε και για δύο Παρασκευές στον ίδιο χώρο, 11 και 18 Μαρτίου, live τραγούδια δικά μας αλλά και διασκευές τραγουδιών που έχουμε αγαπήσει, πλαισιωμένοι από μία παρέα εξαιρετικών μουσικών: Τον Ρήγα Βοργιά στο ηλεκτρικό μπάσο, τον Αποστόλη Μπουρνιά στα κρουστοτύμπανα, τον Αλέξανδρο Ιακώβου στο βιολί και φυσικά κιθάρες και λαούτο θα παίξει ο Νίκος Ξύδης.