Οι ANOHNI & The Johnsons έρχονται στο Ηρώδειο - «Ηρθε η ώρα να νιώσουμε τι πραγματικά συμβαίνει»

Για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, η ANOHNI παρουσιάζει μια σειρά από συναυλίες με τους Johnsons, ερμηνεύοντας τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ της, «My Back Was A Bridge For You To Cross» καθώς και τραγούδια από όλη την μουσική πορεία της. Μαζί της εννέα μουσικοί μεταξύ των οποίων οι, Julia Kent (τσέλο), Maxim Moston (βιολί), Doug Wieselman (πολυοργανίστας), Gael Rakotondrabe (πιάνο), Leo Abrahams (κιθαρίστας) και Jimmy Hogarth (κιθαρίστας/παραγωγός). Ανταποκρινόμενη σε μια περίοδο αναταραχής, η ANOHNI θέτει την εξής πρόκληση: «Ηρθε η ώρα να νιώσουμε τι πραγματικά συμβαίνει».

Γεννημένη στο Ηνωμένο Βασίλειο και μεγαλωμένη στο Άμστερνταμ και την Καλιφόρνια, η ANOHNI μετακόμισε στη Νέα Υόρκη στα τέλη της εφηβείας της, όπου σχημάτισε το συγκρότημά της, The Johnsons το 1998 και χάραξε μια μοναδική πορεία ως καλλιτέχνις με έμφαση σε ανιμιστικά και οικο-φεμινιστικά θέματα. Το μουσικό ταξίδι της ANOHNI κινείται μεταξύ πολλών ειδών – από electronic experimental μέχρι avant-classical, dance και soul. Καθιερώθηκε στη διεθνή μουσική σκηνή με το άλμπουμ I Am a Bird Now (2005), που κέρδισε το βρετανικό βραβείο Mercury. Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ «The Crying Light» (2009), «Swanlights» (2010) και τις live ηχογραφήσεις «Cut the World» (2012) και «Turning» (2014).

Το 2016, κυκλοφόρησε το έντονα πολιτικό electronic άλμπουμ «Hopelessness», σε παραγωγή των Hudson Mohawke και Daniel Lopatin, που ξεχώρισε ως ένα από τα δέκα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς σύμφωνα με τους New York Times. Την ίδια χρονιά, ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού για την περιβαλλοντολογική ελεγεία «Manta Ray», που ακούστηκε στην ταινία Racing Extinction (σκην. Louie Psihoyos, 2015).

Με το έκτο στούντιο άλμπουμ της, με τίτλο «My Back Was A Bridge For You To Cross» (2023), η ANOHNI εστιάζει και πάλι στις κοινωνικές κατασκευές, την πνευματικότητα και τη σχέση μας με τη «βιόσφαιρα». Ο δίσκος διακρίθηκε ως «άλμπουμ της χρονιάς» από το New Yorker.

Σε μια δύσκολη συνθήκη σαν τη σημερινή, η καλλιτέχνις αναδεικνύει τη σημασία του θάρρους, της ανθεκτικότητας, της ταπεινότητας και της ειλικρίνειας σε ένα περίπλοκο και μερικές φορές οδυνηρό τοπίο. «Για μένα, δεν υπάρχει ουράνια ανάπαυλα. Η δημιουργία είναι μια φασματική και θηλυκή συνέχεια και όλοι είμαστε αναπόσπαστο μέρος της Φύσης».