Δώρος Δημοσθένους: Το λαϊκό στίγμα στην ερμηνεία το έχει δώσει ο Καζαντζίδης

Τον Δώρο Δημοσθένους τον έχουμε ακούσει σε τραγούδια του έντεχνου. Σε διαχρονικές επιτυχίες από μιούζικαλ. Σε παλιά ροκ εντ ρολ. Στα ωραιότερα αγγλόφωνα των 50ς και των 60ς. Σε ωραίες αναβιώσεις του παλιού ελαφρού. Κι όμως συνήθως στα μουσικά του προγράμματα υπήρχαν και 1-2 παλιά λαϊκά ή λαϊκότροπα τραγούδια που έβρισκαν πάντα τον τρόπο να είναι «γκεστ-σταρ» σ’ ένα άλλο ρεπερτόριο.

«Τα ζηλιάρικά σου μάτια» π.χ. του Μάρκου Βαμβακάρη ή «Η ταμπακιέρα» των Μίμη Τραϊφόρου και Ιωσήφ Ριτσιάρδη είναι διαχρονικά τραγούδια που ο Δημοσθένους τα ερμήνευσε με τον τρόπο του και στο τελευταίο του άλμπουμ «Compere». Και τώρα ας ανατρέψουμε τις αναλογίες. Πώς θα ήταν ένα αμιγές λαϊκό ρεπερτόριο, με επιλογές από τα σπουδαιότερα και πιο αγαπημένα λαϊκά και ρεμπέτικα ερμηνευμένα με τον… «δωρικό» του τρόπο;

Κι αυτό ακριβώς κάνει στον «Σταυρό του Νότου», το ερχόμενο Σάββατο (18/5) επιλέγοντας να πει τραγούδια «από Διονυσίου, Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Παγιουμτζή όσον αφορά τους μεγάλους ερμηνευτές. Από συνθέτες σχεδόν όλους τους μεγάλους ρεμπέτες και λαϊκούς (Μάρκο, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Ζαμπέτα, Άκη Πάνου) και όλους τους μεταγενέστερους. Και συμπεριέλαβα και τραγούδια διαμάντια που δεν είναι πολύ γνωστά ωστόσο». Εμβόλιμα λέει όμως και τραγούδια του Μίκη ή του Χατζιδάκι και άλλων δημιουργών που καταχωρίστηκαν στο «έντεχνο» αλλά οι δημιουργίες τους έχουν λαϊκή ψυχή. Άλλωστε στόχος αυτού του προγράμματος είναι όλο το κοινό να γίνει μια συντροφιά που θα τραγουδά μαζί τα λαϊκά ή λαϊκότροπα που μας μεγάλωσαν. Και γύρω από αυτά στρέφεται φυσικά και η κουβέντα μας με τον Δώρο Δημοσθένους. 

Εφόσον δεν προέρχεσαι από τον χώρο του λαϊκού τραγουδιού, με ποιο τρόπο προσέγγισες αυτά τα τραγούδια;

Κατ’ αρχάς δεν ξέρω τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στον τρόπο που τραγουδάει κάποιος, αν είναι έντεχνος ή λαϊκός και τι συλλαμβάνει ο κόσμος ως «λαϊκή ερμηνεία». Σίγουρα, το λαϊκό στίγμα στην ερμηνεία το έχει δώσει ο μεγάλος Καζαντζίδης. Θεωρώ ότι οι περισσότεροι μετέπειτα λαϊκοί σ’ αυτή την ερμηνεία πάτησαν. Στα δικά μου αυτιά όμως ταιριάζει πιο πολύ ο Μπιθικώτσης. Παρόλα αυτά δεν ταυτίζομαι με κάποια ερμηνεία όταν μελετώ ένα τραγούδι. Σίγουρα υπάρχει κάποια επιρροή, όμως το προσεγγίζω με την επίδραση που ασκεί σε μένα η μελωδία και κυρίως ο στίχος. Κάνοντας αυτή τη διεργασία, προσπαθώ να βρω τη φωνή μου και τις αποχρώσεις που μου δίνει όποιο συναίσθημα βγάζει ο στίχος και όλο αυτό το εξωτερικεύω με τη δική μου φωνή.

Πόση τόλμη χρειάζεται ενώ έχεις ταυτιστεί με άλλα είδη να επιλέγεις τώρα αυτό το υλικό;

Την τόλμη, μου τη δίνει οτιδήποτε νιώθω ότι με αφορά. Φυσικά παίζει ρόλο και η αισθητική του καθενός, πως ακούει το αποτέλεσμα με τη φωνή του κι αν μπορεί να το κάνει. Εγώ θεωρώ ότι μπορώ να το κάνω.

Υπάρχει κάτι καινούριο που ανακάλυψες για τον εαυτό σου καθώς τα τραγουδούσες;

Αυτό που ανακάλυψα κι αυτό που με βοήθησε πολύ ήταν το ότι έκανα μια επιλογή από τραγούδια όπου ο στίχος είχε κάτι που μπορούσε να με συγκινήσει γιατί κάπως το ένιωθα ή το έχω ζήσει. Ουσιαστικά έκανα ένα ξεσκαρτάρισμα και κατέληξα μόνον σε όποια τραγούδια ένιωθα, καθώς με άκουγα, ότι όταν τα λέω εννοώ αυτό που λέω και το ακούω στη φωνή μου.

Πρόλαβες να ακούσεις και να δεις κάποιους από αυτούς τους δημιουργούς;

Τους ρεμπέτες δεν τους έζησα φυσικά πλην κάποιων μεγάλων σε ηλικία που είχα την τύχη να τους δω μικρός, για παράδειγμα σε κάποιες ταβέρνες. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι τους άκουγα σαν να ήταν σοφοί, με τον ίδιο σεβασμό όπως όταν συναντάς κάποιο μοναχό από το Άγιο Όρος.

Μελετώντας και ψάχνοντας κι αυτό το υλικό συνεχίζεις να ανακαλύπτεις πράγματα που δεν ήξερες;

Ναι και κάθε φορά που πρωτοανακαλύπτεις ένα τέτοιο τραγούδι που δεν ήξερες, ξεκινάει ένας καινούργιος έρωτας.

Θα έχεις όμως ένα πιο αγαπημένο…

Το «Στου Μπελαμή το ουζερί» του Μπιθικώτση, γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που θυμάμαι από παιδί και πάντα στο ρεφρέν, μου προκαλούσε μια ανεξήγητη αίσθηση ευφορίας, παρόλο που οι στίχοι κάθε άλλο παρά χαρούμενοι είναι.

Ποιο απ’ όσα λες τώρα θα το έβαζες στον γιο σου να το ακούσει;

Κάτι που να με συγκινεί και να φέρνει στη φαντασία μου ό,τι θα μπορούσε να έχει σχέση με τον γιο μου ή κάποιο που θα περιέγραφε πως νιώθω εγώ τώρα; Στην πρώτη περίπτωση θ' απαντούσα το «Αχ καναρίνι μου, καναρινάκι μου» του Απόστολου Καλδάρα και στην δεύτερη «Το καράβι» του Τσιτσάνη.

Και ποιο θα αφιέρωνες σ΄έναν έρωτα;

Την «Πειραιώτισσα» του Παπαϊωάννου που λέει «Απ’ την ώρα στο λιμάνι που σε μπάνισα, την καρδούλα μου, κυρά μου, την αφάνισα»

Συντελεστές

Βασίλης Δρογκάρης: ακορντέον
Νίκος Κατσίκης: μπουζούκι
Βασίλη Μαζάρακη: βιολί
Παντελής Ντζιάλας: κιθάρα
Φώτης Μυλωνάς: μπάσο, φλάουτο, κλαρινέτο, μαντολίν

Τοποθεσία: Σταυρός του Νότου Club, Φραντζή και Θαρύπου, Νέος Κόσμος

Ημερομηνία και Ώρα: Σάββατο 18 Μαΐου στις 22:30