Στέλιος Βαμβακάρης: Η Δήμητρα Γαλάνη μιλά στο ethnos.gr για τον θάνατό του

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε στην ελληνική μουσική οικογένεια η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του Στέλιου Βαμβακάρη, του γιου του μεγάλου Μάρκου, του «Πατριάρχη» του ρεμπέτικου. Η απώλειά του τους βρήκε όλους απροετοίμαστους καθώς κανείς δεν περίμενε ότι θα φύγει έτσι ξαφνικά. Μέχρι πριν λίγες μέρες εξάλλου έστηνε νέα καλλιτεχνικά σχέδια…

Εμβρόντητη έμεινε στο άκουσμα της είδησης η Δήμητρα Γαλάνη η οποία έμελλε να είναι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που συνεργάστηκε μαζί του στη σκηνή. Οι δυο τους, μαζί με τον Μιχάλη Μυτακίδη, είχαν μια μοναδική σύμπραξη στο εξαιρετικό αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη που παρουσίασε ο Σταύρος Ξαρχάκος τον χειμώνα, στο «Gazarte».

«Δεν μπορώ να το πιστέψω» δήλωσε στο ethnos.gr η ερμηνεύτρια αποκαλύπτοντας αμέσως μετά πως οι δυο τους είχαν επικοινωνήσει προ ημερών και πως ο ίδιος ήταν πολύ καλά: «Με πήρε τηλέφωνο πριν από λίγες ημέρες, μού είπε πως ήθελε να συναντηθούμε για να με δει και να συζητήσουμε για κάποιο καλλιτεχνικό σχέδιο που είχε στο μυαλό του. Είναι απίστευτο που έφυγε τόσο ξαφνικά». Η Δήμητρα Γαλάνη υπογράμμισε επίσης πως «ο Στέλιος Βαμβακάρης ήταν ένας υπέροχος, καλοσυνάτος άνθρωπος αλλά και ένας εξαιρετικός μουσικός με γνώση, ταλέντο και μεγάλη αγάπη γι΄ αυτό που έκανε».

Πράγματι ο Στέλιος Βαμβακάρης είχε αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στη μουσική. Για την ακρίβεια η μουσική ήταν η ζωή του από τότε που ως νεογέννητο άκουσε, αντί για νανουρίσματα, τους ήχους του μπουζουκιού και του μπαγλαμά του πατέρα του. Αυτοί οι ήχοι δεν σταμάτησαν να τον συντροφεύουν ποτέ. Ο ίδιος εξάλλου δεν έκρυβε τη λατρεία του για την μουσική: «H ζωή μου είναι το τραγούδι, η μουσική και η αγάπη που έχω για το μπουζούκι» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Στην μακρόχρονη, διαρκή και χαμηλών τόνων καλλιτεχνική διαδρομή του ο Στέλιος Βαμβακάρης κατάφερε να συνδυάσει την ανεκτίμητη μουσική κληρονομιά που άφησε πίσω του φεύγοντας ο πατέρας του με τις δικές του δημιουργίες αναζητώντας, παράλληλα τις κοινές ρίζες των αμερικανικών μπλουζ και του μπουζουκιού

«Τον Μάρκο τον κουβαλάω μέσα μου…»: αυτή τη φράση συνήθιζε να χρησιμοποιεί όταν τον ρωτούσες για τον «πατριάρχη» του ρεμπέτικου τον οποίο λάτρευε αλλά και θαύμαζε απεριόριστα για την τεράστια προσφορά του στο ρεμπέτικο που αποτέλεσε τον πρόδρομο του λαικού τραγουδιού:

«O Μάρκος έβαλε το μπουζούκι στα βάσανα και τις αγωνίες των ανθρώπων, εκφράζει το λαό μέσα από το όργανο. Τα τραγούδια που έκανε είναι κατευθείαν επιστολή και αποστολή μες την ψυχή για να χορέψεις και να εκφραστείς. Κάθε πενιά, κάθε τραγούδι είναι και μια σταγόνα ψυχή, μια σταγόνα αίμα είναι τροφοδοσία για την ψυχή, είναι σαν φάρμακα, σαν την πενικιλίνη, είναι το Θείο Δώρο. Η μουσική είναι τέχνη, είναι το ταξίδι για να λυτρωθείς».

Το δισκογραφικό του ντεμπούτο έγινε με δυο τραγούδια, σε μουσική δική του και στίχους του Μάρκου. Ήταν η «Άτακτη» και «Τα όμορφα τα γαλανά σου μάτια» που ηχογραφήθηκαν το 1963 αλλά κυκλοφόρησαν τελικά το 1966 σε δίσκο 45 στροφών. Επρόκειτο για οικογενειακή υπόθεση μιας και την διεύθυνση της ορχήστρας είχε αναλάβει ο Μάρκος ενώ μπουζούκι έπαιζαν ο Στέλιος με τον αδελφό του Δομένικο. 

Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε δισκογραφικά με την Καίτη Γκρέυ, τον Βαγγέλη Περπινιάδη, τον Νίκο Ξυλούρη, τον Παύλο Σιδηρόπουλο κ.α.

Πολυάριθμες ήταν οι συναντήσεις του με τον Γιώργο Νταλάρα, επίσης μέγας εραστής του ρεμπέτικου, με τον οποίο ηχογράφησε πολλά τραγούδια και έστησε δεκάδες μουσικά αφιερώματα που παρουσιάστηκαν τόσο στην Αθήνα όσο και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σύρο.

«Γιατί ρε Στελλάκη έτσι!! Γιατί τα παράτησες στη μέση; Πρώτη φορά με ξαφνιάζεις έτσι άσχημα!
Στο καλό αγόρι μου, στο καλό φίλε μου, μου σπάραξες την καρδιά» έγραψε ο ερμηνευτής στην σελίδα του στο Facebook.συνοδεύοντας την δημοσίευσή του με μια κοινή τους φωτογραφία από τα παλιά.

Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε και η σύμπραξή του, πριν λίγα χρόνια, το 2015, με τον Σωκράτη Μάλαμα. Οι δυο τους ένωσαν τις μουσικές δυνάμεις τους στο άλμπουμ «Επισκέπτης» τα τραγούδια του οποίου παρουσίασαν ζωντανά στον «Σταυρό του Νότου».

Η τελευταία του δουλειά έμελλε να είναι η αριστουργηματική μουσική παράσταση «Βαμβακάρης κατά Ξαρχάκο», η οποία μάγεψε όσους είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν και μετά από αρκετές παρατάσεις έριξε αυλαία στα τέλη Απριλίου.