Γιάννης Μαρκόπουλος: Τα «Μαλαματένια Λόγια» της ζωής του

Είναι ένας από τους τελευταίους της γενιάς των μεγάλων Ελλήνων συνθετών, ο δημιουργός που έφτιαξε τη δική του σχολή εισάγοντας στη μουσική το γοητευτικό «πάντρεμα» του κλασικού και του παραδοσιακού ήχου με τον σύχγρονο, ο καλλιτέχνης που «συνομίλησε» με σπουδαίους ποιητές και μάς χάρισε υπέροχα διαχρονικά τραγούδια όπως «Τα Λόγια και Χρόνια», τα «Μαλαματένια Λόγια» και τόσα άλλα. Είναι ο Γιάννης Μαρκόπουλος ο οποίος θα γιορτάσει τα 80ά του γενέθλια με μια μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στις 28 Ιουνίου, στο Ηρώδειο, με την ερμηνευτική συμμετοχή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και του Γιάννη Χαρούλη.

Τα περισσότερα από τα 80 αυτά χρόνια ζωής ο Γιάννης Μαρκόπουλος τα έχει αφιερώσει στη μουσική. Η διαδρομή του εξάλλου μετρά ήδη έξι δεκαετίες! Μια διαδρομή που ξεκίνησε στην γενέτειρά του, την Κρήτη για να φθάσει στα μεγαλύτερα θέατρα και τις πιο φημισμένες συναυλιακές αίθουσες του κόσμου. Ήταν όμως γεννημένος με το χάρισμα της μουσικής και αυτό διαφάνηκε από πολύ νωρίς. Ο ίδιος εξάλλου έχει αποκαλύψει πως την υπέροχη μελωδία από τα «Παραπονεμένα Λόγια» την έφτιαξε σε ηλικία μόλις 12 ετών!

Κάνει τα πρώτα του μουσικά βήματα στους κόλπους της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Ιεράπετρας. Παράλληλα φοιτά στο ωδείο της πόλης και μαθαίνει να παίζει βιολί και κλαρίνο. Φαινομενικά ασύμβατος συνδυασμός… Για τον μουσικά ευφυέστατο μικρό Γιάννη όμως δεν υπήρχαν σύνορα στη μουσική. Υπήρχαν μόνο ανεξερεύνητες μουσικές θάλασσες στις οποίες επιθυμούσε διακαώς να βουτήξει. Η μουσική τον μαγνήτιζε, τον συγκινούσε, τον συγκλόνιζε. Κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πώς την πρώτη φορά που άκουσε στο ραδιόφωνο το Κονσέρτο σε Λα Ματζόρε του Μότσαρτ, παιγμένο με το βιολί του Τζάσα Χάιφετζ, λιποθύμησε από την συγκίνηση!

Ήταν λοιπόν δεδομένο ότι θα ακολουθήσει το δρόμο της μουσικής κι ας είχαν άλλα σχέδια για εκείνον οι δικοί του που τον ήθελαν δικηγόρο. Παρότι πέρασε στην Πάντειο, κάποια στιγμή αποφασίζει να εγκαταλείψει τα φοιτητικά έδρανα και να αφοσιωθεί, ψυχή τε και σώματι στη μουσική.

Και όπως πολύ σύντομα αποδείχτηκε έκανε τη σωστή επιλογή καθώς μέσα στα επόμενα χρόνια τροφοδότησε την ελληνική μουσική με σπουδαία έργα: ορχηστρική μουσική, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, μουσική δωματίου και φυσικά τραγούδια τα οποία ερμηνεύτηκαν από κορυφαίους ερμηνευτές μεταξύ των οποίων οι Νίκος Ξυλούρης, Βίκυ Μοσχολιού, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μαρία Δημητριάδη.

Από τον «Ήλιο τον πρώτο», τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» και τη «Λειτουργία του Ορφέα» μέχρι την «Ιθαγένεια», τη «Θητεία» και το «Χρονικό» κι από το διονυσιακό «Ζάβαρα- κάτρα – νέμια» και την διεθνή επιτυχία «Who pays the Ferryman» μέχρι τα «Χίλια Μύρια Κύματα», τα «Μαλαματένια λόγια», το «Πέρα από τη Θάλασσα» και το «Μιλώ για τα παιδιά μου» τα έργα του Μαρκόπουλου παραμένουν διαχρονικά εδώ και πολλές δεκαετίες, διατηρούν το ιδιαίτερα ξεχωριστό μουσικό ύφος τους και μεταλαμπαδεύονται στις επόμενες γενιές μέσα από τις ερμηνείες των πιο αξιόλογων εκπροσώπων των νεότερων γενεών με τις οποίες ο συνθέτης δεν έπαψε ποτέ να επικοινωνεί και να «συνομιλεί» καλλιτεχνικά.

Και κάπου μέσα σ’ όλα αυτά βρίσκεται ο στοχαστικός λόγος του, μεστός και εμπεριστατωμένος, να διαχωρίζει, κατά καιρούς την ουσία από το περιττό, την πραγματικότητα από την πλάνη και να υπενθυμίζει ποιες είναι οι αξίες για τις οποίες αξίζει να παλέψει κανείς, και μάλιστα με πάθος, σ’ αυτή τη ζωή. Όπως η προτροπή που εξέφρασε μέσα από μια παλαιότερη συνέντευξή του στο «ΈΘΝΟΣ»: «Ας αλλάξουμε λοιπόν. Τώρα ήρθε η ώρα να  εμπνευστούμε από τις ζωντανές πηγές αυτής της κόχης της γης που είναι γεμάτη δύναμη με τους αληθινούς της δημιουργούς.  Οι τρεις λέξεις του Ποιητή που τις χρησιμοποιώ συχνά σαν μουσικό συλλαλητήριο είναι :"Ορκίζου σε στη στάχτη αυτή  ΛΟΓΟ, ΕΡΓΟ, ΝΟΗΜΑ." Να υπάρχει λόγος, αλλά να οδηγεί και σε έργο και το έργο να έχει νόημα”.