Florence and the Machine στο Ηρώδειο: Οι ουρές, το αδιαχώρητο και η ξυπόλυτη εμφάνιση (vid)

Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε η πρώτη sold-out συναυλία των Florence and The Machine στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, με δεκάδες φανς της Φλόρενς Ουέλς (Florence Welch) να την αποθεώνουν σε κάθε της τραγούδι. Η Φλο εμφανίστηκε σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο για την πρώτη από τις τρεις συναυλίες που θα δώσει συνολικά στην Αθήνα και που είναι όλες sold-out. 

Tο πιο αναμενόμενο μουσικό live της χρονιάς ήταν όλα όσα περίμεναν οι θιασώτες της indie κοκκινομάλλας τραγουδίστριας, η οποία έδωσε τον πιο αέρινο εαυτό της πάνω στη σκηνή του Ηρωδείου. Όσοι κατάφεραν να προμηθευτούν εισιτήριο κατέκλυσαν το Ηρώδειο και είδαν την 33χρονη μουσικό στην καλύτερη στιγμή της καριέρας της. 

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες (copyright: NDP photos):

Το set list της συναυλίας:

Ανάμεσα στους θεατές της Florence την πρώτη βραδιά στο Ηρώδειο ήταν η Θέμις Μπαζάκα και η «ξανθιά» Τάμτα με τον χορογράφο Κωνσταντίνο Ρήγο:

Ποια είναι η Florence Welch 

Η 32χρονη Florence Leontine Mary Welch γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νότιο Λονδίνο, σε ένα περιβάλλον από το οποίο κληρονόμησε την αγάπη για τα βιβλία και την τέχνη, την υψηλή αισθητική και την ανάγκη για έκφραση. Πέρασε μία έντονη εφηβεία, με εμπειρίες που την καθόρισαν και τελικά την οδήγησαν στον κόσμο της τέχνης και της μουσικής ειδικότερα, σαν ένα είδος εσωτερικού διαλόγου. Από τις σκωτσέζικες ρίζες του πατέρα της πήρε το ταμπεραμέντο αλλά και την εμπειρία στα live, αφού τραγουδούσε σε οικογενειακές γιορτές, γάμους ακόμα και σε κηδείες. Ήταν ευαίσθητη και εσωστρεφής και από μικρή ηλικία ήθελε να ασχοληθεί με τις τέχνες.

Το 2007 γεννήθηκαν οι Florence & The Machine, αρχικά σαν φάρσα. Μέσα σε αυτή την μπάντα, η ίδια βρίσκεται σε μία διαρκή διερεύνηση των εσωτερικών της αντιφάσεων, τις οποίες συμφιλιώνει μέσα από τη θεϊκή μουσική της. Αγάπη και Θάνατος, Χρόνος και Πόνος, Παράδεισος και Κόλαση είναι κεντρικά μοτίβα στο έργο της, τα οποία συνθέτουν έναν κόσμο οδυνηρό αλλά και ρομαντικό, έναν κόσμο παραδοχής και κάθαρσης.

Το 2009 κάνει το δυναμικό μουσικό της ντεμπούτο με το Lungs, το οποίο χαρακτηρίστηκε σαν το πιο ώριμο μουσικά και συναισθηματικά γοητευτικό άλμπουμ εκείνης της χρονιάς στη Μεγάλη Βρετανία. Η ίδια αναγνωρίστηκε στη μουσική κοινότητα ως η πιο ιδιόμορφη και δημοφιλής καλλιτέχνις του καιρού μας, με καταλυτική παρουσία στη σύγχρονη μουσική σκηνή. Η επιστροφή της έρχεται τρία χρόνια αργότερα, με το πιο σκοτεινό Ceremonials. «Στιχουργικά μοιάζει να ακούς κάποια απολύτως συγκλονισμένη ύπαρξη, σαν να πνίγεται κάποιος. Όμως κάτω από αυτό το επιβλητικό σύμπαν ήχου ένιωσα να διαστέλλομαι και να γίνομαι ένα με τον ήχο. Αλλά μετά, όλα κατέρρευσαν».

«Όλοι πεινάμε για κάτι, υπάρχουν κενά και ρωγμές στην ψυχή μας, που θέλουμε να τις γεμίσουμε»

Το τρίτο της άλμπουμ κυκλοφορεί το 2015 με τον τίτλο How Big, How Blue, How Beautiful με έντονες επιρροές από τη folk, τα blues και τα gospel. Τραγούδια για την απογοήτευση, την ανάγκη και την επιθυμία, τα οποία, όσο τα ερμήνευε ζωντανά, έφεραν την κάθαρση που αποζητούσε, τη δίδαξαν, όπως λέει η ίδια, ότι «τα πάντα όσα χρειαζόταν, βρίσκονταν μέσα της». Πρόκειται για ένα άλμπουμ, που προσδίδει στην εσωτερική σύγκρουσή της πνευματικό βάθος και συνειδητότητα. Τώρα πια η Florence μπορεί ατρόμητη να εκδηλώνει τα πιο μύχια συναισθήματά της.

Έναν χρόνο πριν, το 2018, το «High As Hope» έρχεται ως το επιστέγασμα της προσωπικής της ωρίμανσης. Η Florence εμπλέκεται σε κάθε στάδιο της παραγωγής. Νιώθει πλέον πιο σίγουρη και πιο αισιόδοξη, οι στίχοι της μετουσιώνονται σε τραγούδια, οι μελωδίες ξεπηδούν διαρκείς, αβίαστες και ολοκληρωμένες. Αντικρίζει την κάθε μέρα της με αισιοδοξία και ελπίδα: «Όλοι πεινάμε για κάτι, υπάρχουν κενά και ρωγμές στην ψυχή μας, που θέλουμε να τις γεμίσουμε, "να βουλώσουμε τρύπες" με αγάπη και μίσος, εξαρτήσεις και εμμονές. Η ευτυχία, όμως, δεν σχετίζεται με τα μεγάλα και το δραματικά, μπορεί να βρεθεί στις πιο συνηθισμένες στιγμές, στη ρουτίνα, σε εκείνα τα καθημερινά πράγματα, που συνήθως δεν εξυμνούμε στα τραγούδια».

Στους τίτλους τέλους του δεύτερου επεισοδίου της όγδοης και τελευταίας σεζόν του «Game of Thrones», οι Florence and the Machine παρουσίασαν τη δική τους διασκευή στο τραγούδι «Jenny of Oldstones». Η Φλόρενς Γουέλς ηχογράφησε το συγκεκριμένο κομμάτι, όταν της το ζήτησαν οι ίδιοι οι δημιουργοί της σειράς και θαυμαστές της, Ντέιβιντ Μπενιοφ και Ντ. Μπ. Γουεις. 

«Όταν άκουσα το τραγούδι για πρώτη φορά, μου θύμισε κέλτικο νανούρισμα. Η κέλτικη μουσική υπήρχε πάντα στο αίμα μου, οπότε αισθανόμουν ότι κάτι έπρεπε να κάνω με αυτή. Η μαγεία και τελετουργία στο Game of Thrones, για να μην αναφέρω τα εκπληκτικά κοστούμια, μου άρεσε πάντα. Νιώθω ευγνώμων που ήμουν μέρος της τελευταίας σεζόν», δήλωσε η Γουέλς.