Αλεξ Στέρνικ: «Ευτυχία είναι η ανακάλυψη του σκοπού της ζωής»

Διάβασα το βιογραφικό σου και ένα σημείο με έκανε να αναρωτηθώ. Τι εννοείς με την ακόλουθη πρόταση: «Ο Άλεξ είναι ένας Coach του Χιούμορ και πειραματίζεται με Μη Γραμμικές Παρεμβάσεις και Προσεγγίσεις που εστιάζουν κυρίως στη δόμηση της ικανότητας αυτοαποδοχής». Τι είναι οι μη γραμμικές παρεμβάσεις και πώς βοηθάς έναν άνθρωπο να αποδεχτεί τον εαυτό του μέσω αυτών; 

Οι μη γραμμικές παρεμβάσεις και προσεγγίσεις σημαίνουν με απλά λόγια ότι κάνουμε το αντίθετο απ’ ό,τι θα έκανε ένας συνηθισμένος coach ή ψυχοθεραπευτής. Αν ένας συνηθισμένος ψυχοθεραπευτής χρησιμοποιεί συμβατικές μεθόδους ή προσπαθεί να «διορθώσει» τον θεραπευόμενό του ή του προσφέρει λύσεις, εδώ τα πράγματα συμβαίνουν με αντίθετο τρόπο: συμφωνούμε μαζί του και ενωνόμαστε με εκείνον και βασισμένοι σ’ αυτό εφαρμόζουμε παρεμβάσεις όπως η Τέχνη του Κλόουν (είναι όλες μη γραμμικές, καθώς απαιτούν να πάρουμε αποστάσεις από το σύστημα πεποιθήσεων). Το μη γραμμικό σημαίνει επίσης ότι πάμε πέρα από τα συνηθισμένα· απαιτεί θάρρος για να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας. Τώρα, η αυτοαποδοχή θα έρθει όταν γίνουμε φίλοι με τις «ατέλειες», τα ευάλωτα σημεία και τις αποτυχίες μας, όταν αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι (και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μαθαίνοντας πώς να παίρνουμε απόσταση από τις αφηγήσεις μας και να γίνουμε παρατηρητές). Συμφιλιώνομαι μ’ εμένα και με συναντώ πια ως αδύναμο, ευάλωτο και εύθραυστο εαυτό. Ύστερα, αυτά τα ευάλωτα σημεία μας σταδιακά θα υποχωρήσουν. 

Ο κόσμος είναι ένα Θέατρο του Παραλόγου, δεν είναι λογικός, άρα γιατί θα πρέπει να παλεύεις για μια ζωή βασισμένη στη λογική;

Παραδέχομαι ότι θα ένιωθα περίεργα να κάνω ανοησίες μπροστά σε μια ομάδα αγνώστων. Πώς καλλιεργείς ένα ασφαλές περιβάλλον ώστε οι άνθρωποι να νιώθουν ελεύθεροι να εκφράζονται; 

Αρχικά, χρησιμοποιώ πολλές ασκήσεις προθέρμανσης, γενικές ασκήσεις βασισμένες στην Τέχνη της Ασυναρτησίας. Χρησιμοποιούνται παρεμβάσεις που ενέχουν το στοιχείο του ζεν για να βοηθήσουν το άτομο να δημιουργήσει απόσταση. Το άτομο αναπτύσσει θάρρος ώστε να ανέβει στη σκηνή ως εύθραυστος και ευάλωτος και να γελοιοποιήσει τον εαυτό του. Καθώς ενεργοποιείται το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, το άτομο νιώθει ασφάλεια μέσα στην ομάδα. Αν δεν το κάνουμε αυτό, δεν μπορούμε να εργαστούμε πάνω στο Παράδοξο, στον Αυτοσαρκασμό κλπ. Έχουμε μάθει να προστατεύουμε εκείνα τα κομμάτια του εαυτού μας που θεωρούμε αδύνατα ή ευάλωτα. Όμως, σε τελική ανάλυση, η αποκάλυψη αυτών των κομματιών μας μας κάνει δυνατότερους, έτσι δεν είναι; Θέλω να σπάσω εδώ μια αντίληψη που μας έχουν επιβάλει η κοινωνία, οι γονείς, ο κυβερνήσεις, ο στρατός: «Να είσαι δυνατός». Εδώ επιτρέπουμε ο ένας στον άλλο να είμαστε αδύναμοι, αλλά να το απολαμβάνουμε.

Ποιο είναι, κατά την άποψή σου, το μεγαλύτερο εμπόδιο που στερεί από τους ανθρώπους τη δυνατότητα να γίνουν ευτυχισμένοι;

Θα έλεγα το ότι ζουν μια ζωή γεμάτη συμβιβασμούς, κάνουν τα πάντα με βαριά καρδιά και δεν διαθέτουν αυτοαποδοχή. Και φυσικά, όπως έλεγε και ο Βίκτορ Φρανκλ, η ζωή σε υπαρξιακό κενό, χωρίς σκοπό και νόημα. Αν δεν βρούμε τον σκοπό μας, πώς περιμένουμε να είμαστε ευτυχισμένοι; Μαθαίνουμε να κάνουμε πράγματα για να ευχαριστήσουμε την κοινωνία, τον σύντροφό μας, τον εργοδότη μας, αλλά παραμελούμε εμάς.

Θα αλλάξεις μόνο όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου και αναπτύξεις συμπόνια προς εσένα

Το χιούμορ είναι μια παγκόσμια γλώσσα; Διαβάζω στο βιογραφικό σου ότι έχεις προσπαθήσει να συνεργαστείς με Ισραηλινούς και Άραβες ώστε να συνδεθείτε μέσα από το χιούμορ, αλλά το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής δεν έχει αναφερθεί.

Γνωρίζω ότι τα εργαστήρια γέλιου είναι αρκετά διαδεδομένα σε Ισραηλινούς και Άραβες, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής: δεν είναι αρκετά για να δημιουργήσουν μια εσωτερική αλλαγή. Μόνο όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου και αναπτύξεις συμπόνια προς εσένα και τον εαυτό σου, θα το καταφέρεις· και ακριβώς αυτό κάνουμε εδώ. Δούλεψε με τον εαυτό σου, πήγαινε όλο και πιο βαθιά και αργά ή γρήγορα το σύστημα πεποιθήσεών σου θα αλλάξει και θα σταματήσεις με φυσικό τρόπο να βλάπτεις εσένα. 

Κλείνουμε αυτή την ευχάριστη συνέντευξη με μια ερώτηση που αφορά τους αναγνώστες μας. Τι θα τους συμβούλευες να κάνουν στην καθημερινή τους ζωή ώστε να νιώθουν πιο ευτυχισμένοι;

Θα έλεγα να βρουν οποιονδήποτε τρόπο που θα τους βοηθήσει να ζήσουν τη ζωή τους χωρίς συμβιβασμούς, με ανοιχτή καρδιά. Ποτέ μη ζεις μια ζωή όπου συνεχώς ευχαριστείς κάποιον άλλο, αφού θα καταλήξεις δυστυχισμένος και μίζερος. Να θυμάσαι ότι ο κόσμος είναι ένα Θέατρο του Παραλόγου, δεν είναι λογικός – άρα γιατί θα πρέπει να παλεύεις για μια ζωή βασισμένη στη λογική; Η ίδια η πραγματικότητα είναι γεμάτη αντιφάσεις και ασυνέπειες. Αν το αποδεχτείς αυτό, φέρνεις στη ζωή σου περισσότερη συγχρονικότητα. Πάντα να ζεις σύμφωνα με τον δικό σου μοναδικό σκοπό και νόημα. Και πάντα να είσαι υπομονετικός… Η υπομονή είναι απαραίτητη.

[Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Open Life, που κυκλοφόρησε με το Έθνος της Κυριακής, 23 Φεβρουαρίου]