Ναι, μπορούμε!

«Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα!»

Ν. Καζαντζάκης, 1955

Κάθε λαός έχει ένδοξες και ατιμωτικές στιγμές στο διάβα της Ιστορίας.

Όλοι ανεξαιρέτως, έχουν υπάρξει θύμα και θύτης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Όλοι έχουν αδικηθεί και αδικήσει. Όλοι έχουν προσφέρει στην εξέλιξη του Πολιτισμού και της Επιστήμης. Ιδέες που γεννήθηκαν στα στενά πλαίσια ενός λαού, εξελίχθηκαν, βελτιώθηκαν, τροποποιήθηκαν, από άλλους λαούς.

Σε έναν κόσμο, ο οποίος έχει ξεφύγει από τη στενή έννοια της εθνικής ταυτότητας και οι σώφρονες αγκαλιάζουν την πολύ-πολιτισμικότητα και αντιλαμβάνονται τη σημασία της οικουμενικότητας του Ανθρώπινου Γένους, εμφανίζονται κατά τόπους κυβερνώντες, οι οποίοι προσπαθούν να αντιστρέψουν το εν λόγω κλίμα.

Προφανώς, όταν υπάρχει ανάπτυξη και ευμάρεια, ενισχύεται η τάση απεξάρτησης από τις παραδόσεις, τη νοοτροπία, τα πιστεύω εκάστης εθνικότητας, ενώ αντιθέτως, συγκυρίες όπως η τρέχουσα πανδημία, οδηγεί μερίδα συνανθρώπων μας στην εσωστρέφεια και την προσκόλληση στις πάγιες αξίες της φυλής.

Έχοντας διανύσει μια δεκαετία όπου τόσο η οικονομική κατάσταση στο εσωτερικό, αλλά και η απαξίωση της χώρας μας παγκοσμίως, κλόνισε τα μάλα την αυτοπεποίθησή μας, επανέρχεται η αισιοδοξία, μέσα από την υποδειγματική αντιμετώπιση της πανδημίας.

Τονώνοντας την εθνική μας διάθεση και αφήνοντας πίσω την ρετσινιά του ουραγού, του αφερέγγυου, του ανίκανου, πλέον κοιτάμε μπροστά. Είμαστε ίσοι στα μάτια του Κόσμου.

Συνεχίζουμε την οικοδόμηση των σχέσεων μας με τα έθνη του κόσμου, συνδράμοντας στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας, την μόνη οδό!