Η νέα Μεγάλη Υφεση

Μετά την υγειονομική κρίση, το πρόβλημα του πώς θα αντιμετωπίσουμε την επαναφορά της οικονομίας σε επίπεδα κανονικότητας μοιάζει θεόρατο. Απαιτεί γρήγορες και συντονισμένες κινήσεις. Κυρίως πολιτικές, κυβερνητικές αλλά και επιχειρηματικές.

Και δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις... Μπορεί η ύφεση να είναι 10%, ή 8%, ή 12%. Το δημόσιο χρέος θα εκτιναχθεί, η ανεργία θα ανέβει σε επίπεδα προ πενταετίας. Η ελληνική οικονομία, ως εξαρτώμενη κυρίως από τον τουρισμό, που θίγεται ιδιαίτερα στην κρίση του κορονοϊού, θα πληρώσει βαρύ τίμημα. Αυτό είναι το κόστος μιας «μονοθεματικής» ουσιαστικά οικονομίας...

Η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει κυρίως να απεμπλέξει την οικονομική δραστηριότητα από γραφειοκρατικά βάρη, έχοντας «προίκα» και τα ψηφιακά άλματα του κράτους κατά τον «αποκλεισμό του κορονοϊού». Να προχωρήσει όσες μεταρρυθμίσεις έπρεπε να γίνουν επί μνημονίων, αλλά δεν έγιναν. Για παράδειγμα, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης γενικά, αλλά ειδικότερα στις διαφορές που αφορούν επενδύσεις, οικονομικά θέματα κ.λπ. Φυσικά, πρώτα από όλα να ρίξει στην αγορά, γρήγορα και άμεσα, χρηματοδοτήσεις, δανειοδοτήσεις προς όσες επιχειρήσεις έχουν ανάγκη… Αλλιώς τα «λουκέτα» επί μνημονίων θα μοιάζουν πολύ λίγα… Και γι’ αυτό χρειάζεται άμεση πρόσβαση του κράτους σε φτηνό χρήμα.

Ομως η Ευρώπη εμφανίζεται για δεύτερη φορά σε σύντομο χρόνο κατώτερη των περιστάσεων. Μία με το Μεταναστευτικό και τώρα με την κρίση του κορονοϊού, δείχνει ότι δεν μπορεί να αποκτήσει κοινούς προβληματισμούς, κοινές πολιτικές σε καίρια ζητήματα. Στην ουσία με την πολιτική της πριμοδοτεί διαφόρους Σαλβίνι, Ορμπαν και Λεπέν που θα κάνουν περίπατο μαζεύοντας υψηλά ποσοστά και διογκώνοντας ένα κύμα διάλυσης της Ενωσης και επιστροφής στα εθνικά κράτη.

Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς ενεργό ρόλο σε μια δημοσιονομική πολιτική εκτός μνημονίων είναι ήδη μια προβληματική και πεθαμένη Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν δεν το βλέπουν αυτό ορισμένοι ηγέτες, τότε δεν βλέπουν πέρα από τα σύνορα της χώρας τους ή πέρα από το πολιτικό κόστος που ενδεχομένως νομίζουν ότι θα αναλάβουν. Αλλά έτσι ξεχωρίζουν οι ηγέτες από τους περαστικούς διαχειριστές..