Η Ρωσία στον κορονοϊό: Συγκρίσεις και αίτια

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζουν και αναπόφευκτα θα ξεπεράσουν σύντομα στη μαύρη στατιστική του κορονοϊού το «ψυχολογικό όριο» των 60.000 νεκρών, που είναι ο μέγιστος καταγεγραμμένος στη βιβλιογραφία αριθμός αμερικανικών απωλειών στον πόλεμο του Βιετνάμ, την πιο πρόσφατη μεγάλη διεθνή ήττα της Ουάσιγκτον. Τα ερωτήματα προκύπτουν εύλογα: τι είδους υπόδειγμα ελευθερίας, δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αυτό, όταν οι πολίτες του είναι σε τέτοιο βαθμό ανυπεράσπιστοι ως προς το στοιχειώδες και πρωταρχικό δικαίωμα της ζωής;

Την ίδια στιγμή, οι «ιστορικοί ανταγωνιστές» των ΗΠΑ, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν κατονομαστεί από την αμερικανική εξωτερική πολιτική ως εχθροί και άμεσες απειλές για την Ουάσιγκτον, τόσο η Κίνα, όσο και η Ρωσία, κληρονόμοι ενός εν πολλοίς ξεπερασμένου «κομμουνιστικού παρελθόντος», επιδεικνύουν όχι μόνο εξαιρετικά γρήγορα και επιστημονικά θεμελιωμένα αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση του ιού, αλλά χτίζουν ήδη τις μελλοντικές συμμαχικές τους σχέσεις σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, διεκδικώντας προφανώς μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης και σημαντικότερο ρόλο σε αυτόν.

Αν και ενοχοποιείται για την εμφάνιση του ιού και συνεχίζει να δίνει μάχες με νέα εισαγόμενα κύματά του, η Κίνα κατάφερε να κρατήσει τον αριθμό των θυμάτων της κάτω από τις 5.000, αν και έχει πολλαπλάσιο πληθυσμό από τις ΗΠΑ και προφανώς πολύ χειρότερες υγειονομικές συνθήκες και συνήθειες στις επαρχίες της. Αναθεώρησε μάλιστα αυξητικά τον αριθμό των νεκρών, κάτι που διαρρέεται ότι θα συμβεί στον επίσης τραγικά αποτυχόντα στενό σύμμαχο των ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία, και δεν έχουν ακόμη τολμήσει οι ΗΠΑ, οι οποίες ωστόσο έχουν ομολογήσει ότι είχαν καταγραφεί κρούσματα «περίεργης πνευμονίας» από το περασμένο φθινόπωρο, αλλά είχαν από συνήθεια αποδοθεί στην κοινή γρίπη.

Η Ρωσία με τη σειρά της, αν και ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα στην απόλυτη αυστηρότητα της εφαρμογής των μέτρων καραντίνας και τις χαραμάδες χαλάρωσης, που έχει επιτρέψει σε περιφέρειές της, εξελίσσεται σε υπόδειγμα διαχείρισης της κρίσης συγκριτικά με όλες τις μεγάλες χώρες του πλανήτη, ελπίζοντας ότι θα φτάσει στο «οροπέδιο» της εξισορρόπησης των κρουσμάτων και θα ξεκινήσει την κάθοδό της στις αρχές Μαΐου με λιγότερους από 1.000 νεκρούς (σήμερα αγγίζουν τους 700). Μεγέθη που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το ποια ηγεσία υπερασπίστηκε αποτελεσματικά και στο μέγιστο τα δικαιώματα των πολιτών της. Το εκπληκτικό της σύγκρισης αυτής είναι ότι παρομοίως και εντυπωσιακά χαμηλοί δείκτες θνησιμότητας καταγράφονται στις περισσότερες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης και της ανατολικής, άλλοτε «σοσιαλιστικής», Ευρώπης.

Είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιο «κομμουνιστικό κοκαλάκι της νυχτερίδας» που προστατεύει από τον ιό; Κατά καιρούς έχουν καταγραφεί σε δημοσιεύματα μερικές από τις πιθανές αιτίες του φαινομένου: η «σοβιετική» επιδημιολογική σχολή, που έχει εκπαιδεύσει χιλιάδες γιατρούς και σώζει ακόμη και σήμερα με τα πρωτόκολλά της, ο εκτεταμένος ιστορικά εμβολιασμός των πληθυσμών με εμβόλια για την ελονοσία και τη φυματίωση, τα εκτεταμένα συστήματα υγείας, που παρά την καπιταλιστική παλινόρθωση διατήρησαν κάτι από τη «σοσιαλιστική» ψυχή τους, η πειθαρχία των πολιτών, που έχουν εκπαιδευτεί να υπακούν στις κυβερνήσεις τους.

Ζώντας στη Μόσχα, που δυσκολεύεται πολύ να κρατήσει τους πολίτες της στα σπίτια τους, πολύ αμφιβάλλω για το τελευταίο. Αντιθέτως, θα πρόσθετα ότι οι «ηττημένοι» του Ψυχρού Πολέμου πήραν το μάθημά τους, έχουν εξελιχθεί σε υποδείγματα πραγματισμού, με κορυφαίους διεθνείς παίκτες τούς Πούτιν και Σι, όταν η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Δύση αγωνίζεται να διατηρήσει την μεταψυχροπολεμική ενότητά της δικαιολογώντας κάθε ντελίριο βίας (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.ο.κ.), κάθε νεο-μακαρθισμό, όπως αυτός που έβγαλε τα «κομμουνιστικά» και ντύθηκε τα «σινο/ρωσοφοβικά». Ως γνωστόν, έχει ο καιρός γυρίσματα...