Η Αλ Κάιντα της γειτονιάς µου

«Πρόσεξε όταν θα έρθει ο ταχυδρόμος», είπε η θεία Ελισάβετ στο πρωινό της τηλεφώνηµα, «µη δεχτείς να πάρεις κανέναν φάκελο». «Γιατί να µην πάρω κανέναν φάκελο;» ρώτησα εγώ. «Κι αν µου στείλει κανένας χρήµατα, να τα χάσω;». «Περιµένεις να σου στείλει κανένας χρήµατα;» ρώτησε η θεία Ελισάβετ, η οποία πού και πού έχει µερικές εκλάµψεις. «Oχι» παραδέχτηκα. «Σου έχει στείλει ποτέ κανείς χρήµατα µε το ταχυδροµείο;». «Ναι» είπα αναστενάζοντας. «Μια φορά ο παππούς µου µου είχε στείλει 100 δραχµές». «Ο παππούς σου πέθανε πριν από σαράντα χρόνια» είπε η θεία Ελισάβετ µε σπάνια διαύγεια, «γι’ αυτό µην πάρεις κανέναν φάκελο και κυρίως κανένα δέµα. Εστειλαν επικίνδυνα δέµατα στους Κλίντον και τους Οµπάµα και δεν αποκλείεται να έστειλαν και σε µας». «Ποιος τα έστειλε;» ρώτησα. «Οι τροµοκράτες» είπε η θεία Ελισάβετ. «Αλλά µη µε ρωτάς περισσότερα, διότι µπορεί να παρακολουθούν το τηλέφωνό µου». Ούτε πρόεδρος χώρας διετέλεσα, ούτε προκάλεσα ποτέ τους τροµοκράτες. Αποφάσισα λοιπόν να πιω τον καφέ µου χωρίς καµία ανησυχία. Αλλά σε λίγο άκουσα ένα χρατς-χρουτς στην πόρτα του διαµερίσµατος. «Εχει πλάκα να ήρθε η Αλ Κάιντα» σκέφτηκα. Πήγα νυχοπατώντας µέχρι την πόρτα και είδα ένα διπλωµένο χαρτί να ξεπροβάλλει από τη χαραµάδα. Τηλεφώνησα στη θεία Ελισάβετ. «Θεία», είπα, «µου έφεραν ένα χαρτί, που δεν είναι σε φάκελο. Μπορώ να το ανοίξω;». «Εσύ ποιος είσαι;» ρώτησε η θεία. «Ο ανιψιός σου» απάντησα. «Εγώ δεν έχω ανιψιό, είµαι κοριτσάκι» είπε η θεία, που προφανώς είχε εγκαταλείψει για σήµερα τη ζώνη της διαύγειας. Το χαρτί παραµένει έκτοτε εκεί όπου το άφησαν οι τροµοκράτες. Ο διαχειριστής τηλεφωνεί και επιµένει ότι µου άφησε την απόδειξη για τα κοινόχρηστα, αλλά εγώ είµαι πεπεισµένος ότι πρόκειται για την Αλ Κάιντα .