Πάρτι στην Αγία Παρασκευή: Η ανοησία της αγέλης

Το πρωί της Τετάρτης μίλησα με πολλούς γνωστούς μου από την Αγία Παρασκευή, για να μου πουν τι συνέβη εκεί το προηγούμενο βράδυ. Η πρώτη έκπληξη ήρθε για μένα όταν όλοι μου είπαν πως μια τέτοια μάζωξη στην πλατεία δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στον καιρό της πανδημίας. Η δεύτερη, όταν άκουσα να μου λένε -κάποιοι από εκείνους που ρώτησα- ότι υπήρχαν πολλοί στο... πάρτι που έλεγαν -εντελώς νηφάλια, πιστεύοντάς το- «αφού πίνουμε αλκοόλ, τι να μας πιάσει, ποιος κορονοϊός;».  

Το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας ο Νίκος Χαρδαλιάς, κατά την καθιερωμένη ενημέρωση, κατακεραύνωσε τα take away πάρτι που γίνονται ανά την Ελλάδα. Το ίδιο βράδυ, όμως, χρειάστηκαν διμοιρίες ΜΑΤ για να διαλύσουν τον όχλο που έκανε βολτούλα και έπινε «ξίδια» στη Αγία Παρασκευή, στην πλατεία του Αγίου Ιωάννου, με υπαίθρια... καντίνα.

Ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι με τη λήξη της καραντίνας, το πρωινό της 4ης Μαΐου, πολλοί θα ξεχύνονταν στους δρόμους για να ξεβγάλουν από πάνω τους την κλεισούρα τόσων ημερών. Αλλά από το να βγεις, χωρίς να χρειάζεται να στείλεις SMS και να πας να κάνεις τις δουλειές σου, μέχρι να πιεις ποτάκι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, υπάρχει μια απόσταση. Αντίστοιχα, από την ανοσία στην ανοησία ένα μοχίτο δρόμος, αν και η βλακεία κινείται σε μεγαλύτερη λεωφόρο από τη Μεσογείων, που περνά μπροστά από την πλατεία στην Αγία Παρασκευή, για να πας στην «πάνω», του Αγίου Ιωάννου.

Δυστυχώς είναι πολλοί ανάμεσά μας που θεωρούν πως -από τη στιγμή που δεν είχαμε τόσους θανάτους από τον κορονοϊό, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες- «τη γλιτώσαμε». Την ίδια στιγμή οι ειδικοί, που κάτι παραπάνω ξέρουν από τον τύπο που βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους τριακόσιους και φιλοσοφεί με ένα ποτό στο χέρι, πως ο κίνδυνος να γίνουμε Ιταλία είναι υπαρκτός. Θανάσιμα υπαρκτός, για την ακρίβεια.

Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι κάνουν αντίσταση στην κυβέρνηση με πάρτι του δρόμου, εκτός κι αν θεωρούν πως δεν υπάρχει πρόβλημα με το να μας φυλάνε -στο τέλος- τα ΜΑΤ, ακόμα κι όταν πηγαίνουμε να αγοράσουμε μισό κιλό ψωμί. Μη σας φαίνεται παράδοξο, τρελό φαίνεται και το ότι υπάρχει τέτοιος συγχρωτισμός μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας, παρανοϊκό είναι το ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που κάθονται σε ανούσιες ουρές για να πληρώσουν το… νερό, αλλά συνέβη, συμβαίνει! Επίσης, τρελό δεν θα είναι με όλα αυτά που γίνονται, με όλη αυτή την ανωριμότητα που επιδεικνύουν κάποιοι, να οδηγηθούμε ξανά σε lockdown, ακριβώς για να μη γίνουμε Ιταλία.

Γιατί γράφω χωρίς μια νότα αισιοδοξίας; Το γεγονός ότι δεν πίνω αλκοόλ ίσως να με κάνει να μη βλέπω τα πράγματα με εύθυμη διάθεση. Η οποία γίνεται ακόμα χειρότερη όταν μαθαίνω, όπως μου είπαν οι άνθρωποι που μίλησα από την Αγία Παρασκευή, πως ακόμα και μετά την επέμβαση των ΜΑΤ και τα δακρυγόνα, υπήρξαν πολλοί που επέστρεψαν στο ίδιο σημείο. Προφανώς για να πιουν, κυριολεκτικά, στην υγειά τους την τελευταία σταγόνα από το take away ποτό τους, ορίζοντας και μαρκάροντας με οινόπνευμα την ανοησία της αγέλης.