Η αδιέξοδη επιθετικότητα

Είναι προφανές ότι τα κύµατα έντασης που προκαλεί η Αγκυρα µε αφορµή τις έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στη θαλάσσια περιοχή της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας δεν δείχνουν αυτόν τον σεβασµό στους διεθνώς αποδεκτούς κανόνες δικαίου και εντείνουν την αβεβαιότητα. Πολύ περισσότερο όταν οι προκλητικές δηλώσεις τείνουν να γίνουν µόνιµο στοιχείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Σε αυτήν την πολιτική εντάσσονται και τα κηρύγµατα έντασης που προφανώς καθ’ υπαγόρευσιν πληθαίνουν στα ΜΜΕ της γειτονικής µας χώρας, πολλά από τα οποία τον τελευταίο καιρό διαγκωνίζονται µε τους επιτελείς της τουρκικής κυβέρνησης και τα στελέχη του περιβάλλοντος Ερντογάν για το ποιος θα πλειοδοτήσει στη ρητορική της επιθετικότητας. Σαν να µην έχουν διδαχθεί από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν τέτοιες πολιτικές. Σαν να αδιαφορούν για το µέλλον ακόµα και των πολιτών της χώρας τους. Είναι αξιοσηµείωτο ότι η ελληνική πλευρά δεν ακολουθεί αυτόν τον ολισθηρό δρόµο. Και είναι θετικό ότι αναδεικνύεται όλο και πιο συγκροτηµένα σε παράγοντα ειρήνης και σταθερότητας, αρνούµενη ταυτοχρόνως να δώσει χώρο στους αρνητές των διεθνών κανόνων. Και αυτή η στάση που αναγνωρίζεται ευρύτερα είναι η µόνη που µπορεί να οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο τους λαούς της περιοχής, παρά τη γενικότερη αστάθεια των καιρών µας.