Θα υπάρξει εμβόλιο για την πολιτιστική αγορά;

Ο σύγχρονος πολιτισμός αποτελεί ίσως τον πιο βαριά πληττόμενο παραγωγικό τομέα στην εποχή του κορονοϊού. Ταυτιζόμενος εξ ορισμού με την κοινωνική συνάθροιση (το αντίθετο του κοινωνικού αυτοπεριορισμού) είναι υποχρεωμένος να ανακαλύψει το δικό του εμβόλιο. Προχωρώντας στην κατάθεση διεξοδικών προτάσεων, κάτι που απουσίασε από τις πρόσφατες εξαγγελίες της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, τουλάχιστον όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα και την πραγματική πολιτιστική αγορά.

Μια τέτοια πρόταση είναι και ο συνδυασμός της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 με την επανεκκίνηση της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ούτως ή άλλως τα μαξιμαλιστικά σχέδια προσγειώθηκαν ήδη ανώμαλα στη ράχη του κορονοϊού, υποκύπτοντας στους φυσικούς νόμους της θανατηφόρας μεταδοτικότητάς του. Θα προκαλούσε προφανώς κοινωνική ασέλγεια και πρόκληση οποιαδήποτε απόπειρα αναβίωσής τους.

Το ΥΠΠΟ, οι περιφέρειες και οι δήμοι της χώρας, με πρωτοβουλία (γιατί όχι;) και του ίδιου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, μπορούν να δώσουν προοπτική στον καλλιτεχνικό κόσμο, διασφαλίζοντας παράλληλα μια ιδιαίτερη και επιτυχημένη εορταστική εθνική επέτειο, μέσω μιας ευρύτατης συμμετοχικής διαδικασίας. Τα μάτια, η ψυχή και η έμπνευση όλων των Ελλήνων καλλιτεχνών, σε μια εθνική πολιτισμική συστράτευση, ερμηνεύουν και αφηγούνται τον πολιτισμό της καθημερινότητας και την εθνική κουλτούρα δύο αιώνων. Η Πολιτεία οφείλει να χρηματοδοτήσει προτάσεις αλλά και να κάνει αναθέσεις καλλιτεχνικών παραγωγών στους επαγγελματίες, στους επιχειρηματίες και στους εργάτες της Τέχνης, εκταμιεύοντάς από φέτος τις αντίστοιχες αναγκαίες προκαταβολές.

Εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωσή τους και εκμεταλλευόμενη τις δυνάμεις τους. Αποσπώντας τους από την κινούμενη άμμο της αεργίας. Δομώντας πανελλαδικά μια «επικράτεια πολιτισμού», με εκατοντάδες μικρές πολιτιστικές δράσεις σε κάθε γωνιά της χώρας, κάτι που δεν αποκλείει φυσικά και την ύπαρξη μεγάλων επικοινωνιακών γεγονότων. Κάτι τέτοιο θα διαφημίσει το ελληνικό τουριστικό προϊόν, θα συμβάλει αισθητά στη γενικότερη οικονομική ανάκαμψη, ενώ θα προσδώσει κοινωνική ανάταση και ευεξία, προσφέροντας ένα πλούσιο σε πνευματικές θερμίδες πολιτιστικό συσσίτιο στον ελληνικό λαό αλλά και στους επισκέπτες της χώρας.

Σε αντίθεση με τις φιλότεχνες εξαγγελίες που μετατράπηκαν σε ενδοοικογενειακή βοήθεια (εποπτευόμενων φορέων και δήθεν μη κερδοσκοπικών εταιρειών), η συγκεκριμένη πρόταση αποδίδει τον απαιτούμενο σεβασμό στο έμψυχο καλλιτεχνικό δυναμικό της πατρίδας μας, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα την αξιοπρέπειά του και επιδοτώντας επιτέλους την εργασία και την παραγωγικότητα. Δομώντας και με τη δημόσια πρόσκληση στα μεγάλα ιδιωτικά πολιτιστικά ιδρύματα μια εθνική πολιτισμική πανστρατιά. Ισως να είναι και η μεγάλη ευκαιρία για την απάντηση στο διαχρονικό ζητούμενο. Τη σύσταση μιας συγκροτημένης και στοχευμένης εθνικής πολιτιστικής πολιτικής. Αλλωστε, οι κρίσεις πάντα φέρουν μαζί τους και τις ευκαιρίες. Ενα είναι όμως το σίγουρο. Στα δύσκολα κρίνονται και οι πολιτικές, και οι προθέσεις, και οι ηγέτες!