Το ηθικό πλεονέκτημα και ο δεύτερος γύρος

Η δημοσιοποίηση της συνομιλίας Παππά - Μιωνή ήταν – χωρίς αμφιβολία- η αφετηρία μιας άγριας κόντρας στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, τη στιγμή που η χώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει και να ξεπεράσει με τις λιγότερες συνέπειες ακόμη και ένα δεύτερο κύμα κορονοϊού. Σε μία τέτοια στιγμή, θα περίμενε κανείς ότι οι πάντες θα επεδίωκαν την συνεννόηση.

Όμως, κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν επί του γενικού -  ότι η πραγματική οικονομία πρέπει να στηριχθεί, ότι η Ευρώπη πρέπει να λάβει γενναίες αποφάσεις, αλλά διαφωνούν επί του συγκεκριμένου. Μπορούμε να προχωρήσουμε έτσι; Οι μεν να μιλούν για «μαγαζιά» και «πολλά λεφτά» και οι δε για «μίζες»;

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η αποκάλυψη της συνομιλίας πρέπει να μπει σε ένα χρονοντούλαπο συναίνεσης και να ξεχαστεί στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας. Αντιθέτως, πρέπει  να ερευνηθεί εδώ και τώρα κάθε πτυχή της υπόθεσης. Όμως, το πιο σημαντικό είναι να μην λειτουργήσει η συγκεκριμένη υπόθεση σαν ένα μπούμερανγκ, που θα επιστρέψει στα μούτρα της ελληνικής πολιτικής και της κοινωνίας μας.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η απαξίωση της πολιτικής – μία πρακτική στην οποία διέπρεψε ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια της «αγανάκτησης» -  έφερε την Χρυσή Αυγή στην βουλή. Και τώρα που αρχίζει ο  δεύτερος γύρος για το «ηθικό πλεονέκτημα», ο ίδιος κίνδυνος ελλοχεύει. Το κυριότερο ζήτημα είναι ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό; Ή να διασωθεί το κύρος της πολιτικής; Για τα κόμματα, είναι το πρώτο, για την κοινωνία, το δεύτερο , αλλά αυτό δεν εξαρτάται από τις κινήσεις της κυβέρνησης ή της Δικαιοσύνης. Το ηθικό ισοζύγιο κάθε κόμματος είναι αποκλειστική του υπόθεση...

Κάποιοι λένε ότι το ενδεχόμενο να αιφνιδιάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με πρόωρες εκλογές είναι τώρα περισσότερο πιθανό. Τον ευνοεί -επιμένουν - το σκηνικό με τον ΣΥΡΙΖΑ στριμωγμένο στην γωνία για να κερδίσει με άνεση τις εκλογές και να «σβήσει»  την απλή αναλογική. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Η κυβέρνηση ποντάρει στην καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν ρόλο άκριτης στήριξης όσων πέρασαν από την κυβέρνησή του – κάτι που μοιραία θα επαναφέρει συνεχώς την συζήτηση για τις πρακτικές εξουσίας που εφάρμοσε, μειώνοντας καθοριστικά τα δημοσκοπικά ποσοστά του, ώστε να πάψει να αποτελεί εναλλακτική πρόταση για την διακυβέρνηση. Αν το κατορθώσει, τότε οι εκλογές μπορούν να γίνουν στο τέλος της τετραετίας – με το αποτέλεσμα να είναι προδιαγεγραμμένο.

Στην μάχη του «ηθικού πλεονεκτήματος» μπαίνει ταχύτατα και το Κίνημα Αλλαγής, προσδοκώντας ότι ήλθε η ώρα της Νέμεσης για τον ΣΥΡΙΖΑ: άλλωστε, οι πάντες γνωρίζουν ότι ήταν  η απώλεια κάθε ηθικού πλεονεκτήματος – λόγω κρίσης – που ενδυνάμωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, που μετά την συντριπτική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012 , άρχισε να καλπάζει προς την εξουσία. Η Φώφη Γεννηματά έχει τώρα την αμέριστη στήριξη των στελεχών της να δηλώνει ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε ως «μαγαζί» και στο εσωτερικό  της υπήρχαν «παραμάγαζα» με αξιοποίηση του βαθέως κράτους της Δεξιάς». Να τονίζει ότι οι αποκαλύψεις για το παρακράτος ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλουν άμεσες ενέργειες  της Δικαιοσύνης για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών και τη χωρίς καθυστέρηση διαβίβαση  στη Βουλή φακέλου για πολιτικά πρόσωπα που τυχόν εμπλέκονται. 

Η κα Γεννηματά επιδιώκει  να πιέσει από την μια τον Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει πολιτικές  ευθύνες και από την άλλη την κυβερνητική παράταξη να απαντήσει στο ερώτημα γιατί επιχειρεί να βγάλει έξω από το κάδρο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με μία μεσοπρόθεσμη στόχευση , η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής επιχειρεί να απαξιώσει την αξία της «μετοχής» Τσίπρα, ώστε να έχει το πάνω χέρι σε κάθε περίπτωση – είτε για να μειώσει την διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, είτε για το ενδεχόμενο έναρξης κάποιας μορφής διαλόγου με την αξιωματική αντιπολίτευση , κάποια στιγμή στο μέλλον.

Η αμήχανη στάση του Αλέξη Τσίπρα στην υπόθεση του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης βοηθά μέχρις στιγμής τους σχεδιασμούς ΝΔ και Κινήματος Αλλαγής – αλλά οδηγεί και στην περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής. Για ένα σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ – οι οποίοι δεν έχουν «παντρευτεί» το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η στήριξη των πάντων σημαίνει απλά ότι «όλοι ίδιοι είναι» - και αυτό βλάπτει τόσο τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, όσο και την πολιτική...