Ποιον να πρωτολυπηθείς;

Οι σημερινοί τραυματίες είναι δύο: Το πετρέλαιο το χτύπησε ο φόρος και το SPD η συγκυβέρνηση με τη Μέρκελ. Ποιον να πρωτολυπηθώ; Τον εαυτό μου που πρέπει να αγοράσει πετρέλαιο με 1,15 ευρώ ή το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που έχασε τη μισή εκλογική του δύναμη; Αμφότερους, είναι η απάντηση. Το 1,15 ευρώ σημαίνει 392 δραχμές. Το 1994 (έχω την απόδειξη) για χίλια λίτρα πετρελαίου είχα πληρώσει 58.000 δραχμές. Σήμερα θα πληρώσω 1.150 ευρώ, δηλαδή 392.000 δραχμές. Το 1994 οι 58.000 ήταν το ένα πέμπτο του τότε μισθού μου, ενώ σήμερα τα 1.150 ευρώ αγγίζουν τον αντίστοιχο μισθό. Ευτυχώς που δεν έχουμε πληθωρισμό στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δηλαδή. Το SPD δεν το χώνεψα ποτέ μου. Πρώτον, διότι το 1914 ψήφισε υπέρ της συμμετοχής της Γερμανίας στον πόλεμο και έγινε συνυπεύθυνο για το αιματοκύλισμα της Ευρώπης. Αρα το πράγμα βρωμούσε από τότε. Δεύτερον, διότι το 1959 αποκήρυξε την πάλη των τάξεων και τον κοινωνικό έλεγχο στα μέσα παραγωγής. Το έκανε για να προσελκύσει περισσότερες ψήφους (ήδη έπαιρνε 37%) και να συμμετάσχει στην εξουσία. Και το κατάφερε. Οι ηγέτες του κατέλαβαν τις ανώτατες κρατικές θέσεις, τα λοιπά στελέχη κατέλαβαν τις υπόλοιπες, και ύστερα διέγραψαν τον κύκλο που διαγράφουν τα αστικά κόμματα και βάδισαν προς το νεκροταφείο. Σήμερα, το SPD είναι συνώνυμο του δώδεκα παρά πέντε. Τα κοινά σημεία του «δώδεκα παρά πέντε» και του αφανούς πληθωρισμού που πλήττει τους Ευρωπαίους είναι το άκαμπτο νόμισμα και το φιλελεύθερο δόγμα. Το πρώτο παράγει ανεργία και το δεύτερο αποτρέπει τις κρατικές επενδύσεις: Αμφότερα έχουν τρελάνει τον κόσμο και τον στρέφουν σε νέα κόμματα, που διαθέτουν όλα τα εχέγγυα να κάνουν χειρότερα λάθη από τα παλιά. Ποιον να πρωτολυπηθώ, δεν ξέρω. Πάντως, με 1,15 πετρέλαιο δεν αγοράζω. Δεν μου το επιτρέπουν οι σοσιαλιστικές αρχές μου