Οι... λεμονόκουπες

Η χώρα, όπως όλα δείχνουν, θα οδηγηθεί σε εκλογές με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Σε κάθε περίπτωση το κεφαλαιώδες διακύβευμα θα είναι το «Μακεδονικό», αν και νομίζω πως αυτό που «καίει» περισσότερο τους πολίτες είναι η καθημερινότητα, η οποία για αρκετούς είναι δυσβάστακτη. Το πόσο σύντομα θα διεξαχθούν οι εκλογές, φυσικά, θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες στην ΠΓΔΜ, που ήδη έχουν δρομολογηθεί. Το κωμικοτραγικό της υποθέσεως, έτσι όπως εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα, με το πολιτικό εκκρεμές να κινείται μεταξύ λαϊκισμού και γελοίου, είναι ότι οι εκλογές βολεύουν σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Ολους τους πολιτικούς μας ταγούς, από τους σοβαρούς μέχρι τους τυχοδιώκτες και τους τελείως αστείους. Για να καταφανεί, όταν οι εκλογές διεξάγονται προς εκκαθάριση προσωπικών και κομματικών συμφερόντων, το πόσο νοσεί η δημοκρατία μας, το πόσο μελαγχολική έχει καταστεί στον καιρό μας. Οχι μόνο στην Ελλάδα βέβαια, αλλά πανευρωπαϊκά. Αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση. Η αναμενόμενη εκλογική αναμέτρηση στη χώρα μας με θέμα το «Μακεδονικό», με δεδομένη (;) την αποχώρηση του κ. Καμμένου από το κυβερνητικό σχήμα, εξυπηρετεί τον πρωθυπουργό στο να επανασυσπειρώσει το αριστερό ακροατήριό του -μετέωρο αυτήν τη στιγμή- παίζοντας δυνατά το χαρτί του διαχωρισμού «της ήρας από το στάρι». Ταυτόχρονα, «σπρώχνει» τη ΝΔ σε πιο συντηρητικές θέσεις, δημιουργώντας ή μεγαλώνοντας το κενό στον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο με τη βάσιμη ελπίδα να τον καταλάβει ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, η ΝΔ, με τον «αέρα» των δημοσκοπήσεων, με πόλωση στο «Μακεδονικό» επί τη βάσει «προδότες - πατριώτες», καταλαμβάνει σε σημαντικό βαθμό τον συναισθηματισμό των Ελλήνων, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα, και καταγράφει εκλογικά κέρδη. Οσον αφορά τους ΑΝΕΛ, αν και δεν επιθυμούν το ρίσκο της απώλειας της εξουσίας, με δεδομένη (;) τη διαφωνία τους στη Συμφωνία των Πρεσπών, μια εκλογική αναμέτρηση τους αναβαπτίζει στην κολυμβήθρα του λεγόμενου πατριωτισμού, κατακτώντας το πολυπόθητο 3% και ό,τι αυτό σηματοδοτεί στην πορεία σε σχήματα συνεργασίας. Διαφορετικά, το κόμμα κινδυνεύει να περιπέσει σε πολιτική ανυποληψία και να προστεθεί στη «λίστα της λεμονόκουπας», όπου αφού καλοστύφτηκε ως μικρό και χυμώδες, πετάχτηκε στη συνέχεια από το μεγάλο σύστημα της εξουσίας στον κάδο των άχρηστων ή των αζήτητων ή των ορφανών. Στα χρόνια των μνημονίων θυμηθείτε κάποιους άλλους χρήσιμους μικρούς και πώς κατέληξαν (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ). Θα μου πείτε: σε μια εκλογική αναμέτρηση γίνεται να κερδίσουν όλοι; Γίνεται και παραγίνεται! Το σύστημα δεν γίνεται να χάσει με τίποτε. Αυτός που χάνει-κοροϊδεύεται είναι ο λαός