Ο βασιλιάς είναι γυµνός

Ο ανασχηματισμός -που δεν ήταν τελικά και τόσο ανασχηµατισµός- και ο σπασµωδικός τρόπος µε τον οποίο η κυβέρνηση ενεργεί µπροστά στον κίνδυνο ενός δεύτερου κύµατος κορονοϊού επιβεβαιώνουν πόσο πλασµατική είναι η εικόνα που φιλοτεχνούν τα ελεγχόµενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ. Είναι νόµος: όταν ο βασιλιάς είναι γυµνός, στο τέλος το παίρνουν είδηση και οι πιο φανατικοί οπαδοί του.

Η ταπεινότητα και η προτεραιότητα στη γνώµη των ειδικών στην πρώτη φάση της πανδηµίας γρήγορα έδωσε τη θέση σε µια αυταρέσκεια που καταρρέει τώρα που η πολιτεία έχει να διαχειριστεί οικονοµία και συµφέροντα. Η αύξηση της πληρότητας των πλοίων σε 85%, την ώρα που όλοι οι ειδικοί εισηγούνται περαιτέρω µείωση, δείχνει πόσο δέσµια των οικονοµικών συµφερόντων και της εκλογικής της πελατείας είναι η κυβέρνηση. Είναι µια κυβέρνηση της ∆εξιάς που εφαρµόζει νεοφιλελεύθερη και συντηρητική πολιτική.

Οσοι νοµίζουν ότι η νεοφιλελεύθερη και η συντηρητική πολιτική αλληλοαποκλείονται, ας κοιτάξουν τα πεπραγµένα της στον χώρο της Παιδείας. Η νέα ηγεσία του υπουργείου σφράγισε εξαρχής την ιδεολογική και οργανωτική επιστροφή στο ’50. Πέρα από τις γονυκλισίες στους ιερείς, επανήλθε η διαγωγή. Υποβαθµίστηκαν επαγγελµατική εκπαίδευση, σχολεία φυλακών, εκπαίδευση προσφύγων.

Αναγνωρίστηκαν διά της πλαγίας πτυχία κολεγίων. Εξαφανίστηκαν οι Κοινωνικές Επιστήµες από τη ∆ευτεροβάθµια Εκπαίδευση και οι Τέχνες από το λύκειο. Προτάθηκαν κάµερες στην τάξη. Θεσµοποιήθηκε η... γαλέρα για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Γυρίζουµε σε ένα σχολείο αποκλεισµού, επιτήρησης και κοινωνικού διαχωρισµού, προς όφελος ιδιωτικών φορέων, σε ένα σχολείο συντηρητικό που θα ενθαρρύνει τις παρεµβάσεις και τις απαιτήσεις των πιο οπισθοδροµικών στρωµάτων της κοινωνίας.

Από την άλλη, παρατηρούνται πρωτοφανής οργανωτική ανικανότητα, προχειρότητα, σύγχυση και βιασύνη σε σειρά πρακτικών θεµάτων που δεν οφείλονται αποκλειστικά σε συνήθεις αστοχίες και αργοπορίες της διοίκησης, αλλά αντικατοπτρίζουν τη µία και µοναδική εµµονή της υπουργού και της κυβέρνησης: Ο,τι θέλουµε να ξεπουλήσουµε, το απαξιώνουµε. Πριν από τον κορονοϊό η κυβέρνηση είχε επιδοθεί στην απορρύθµιση των εργασιακών σχέσεων. Ο φόβος όχι µόνο για την Ελλάδα είναι ότι το εργασιακό τοπίο µετά την πανδηµία θα είναι άγριο και µη αναγνωρίσιµο. Κύµα «µεταρρυθµίσεων» κατά πάσα βεβαιότητα θα... ενσκήψει και η παρούσα κυβέρνηση µε αυτά τα στελέχη είναι ιδεολογικά πανέτοιµη να τις υλοποιήσει. Στον τοµέα της ∆ικαιοσύνης η εκτελεστική εξουσία, πιστή στην παράδοση της ∆εξιάς, παρεµβαίνει βίαια και απροκάλυπτα. Ολες δε οι ενέργειές της αποσιωπώνται από την πλειονότητα των ΜΜΕ.

Οι µεγαλοεκδότες µε τα µεγάλα συµφέροντα και τους ανοιχτούς λογαριασµούς µε τη ∆ικαιοσύνη στηρίζουν προκλητικά την κυβέρνηση και εξυπηρετούνται αναλόγως. Στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο που η ίδια κατασκεύασε µε τη διπλή γλώσσα που χρησιµοποίησε προεκλογικά. ∆ηµιούργησε την αίσθηση ότι κατέχει τη µαγική λύση, ότι το ζήτηµα θα λυθεί την εποµένη, έταξε αποσυµφόρηση στα νησιά και ακριβώς το αντίστροφο στην ενδοχώρα. Εθρεψε έτσι την ξενοφοβία.

Ηδη δε η χώρα είναι εκτεθειµένη για παράνοµες απωθήσεις στο Ανατολικό Αιγαίο. Στα ζητήµατα εξωτερικής πολιτικής την καταδιώκει η καιροσκοπική πολιτική που ακολούθησε στη Συµφωνία των Πρεσπών. Εθρεψε έτσι τον εθνικισµό και τον βρίσκει τώρα µπροστά της σε κάθε µικρό και αντιφατικό βήµα που πάει να κάνει. Στον συγκεκριµένο τοµέα ανάσα της δίνει το γεγονός ότι όλη η αντιπολίτευση φαίνεται µπερδεµένη και αντιφατική. Ο βασιλιάς, λοιπόν, είναι γυµνός. Και αυτό θα φαίνεται όλο και πιο καθαρά, στον βαθµό που η αξιωµατική αντιπολίτευση θα αρθρώνει σοβαρό και συγκροτηµένο προγραµµατικό λόγο.