Τα µυστικά κονδύλια

Η συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου -που έµελλε να σφραγίσει την παραίτηση Κοτζιά- ανήκει πια στην Ιστορία, παρά το γεγονός ότι τα απόνερά του βρέχουν ακόµα την κυβερνητική πλειοψηφία. Οι αναφορές του πρώην υπουργού στον µεγιστάνα Τζορτζ Σόρος και οι διαψεύσεις από την πλευρά Καµµένου -και άλλων υπουργών- αφήνουν το θέµα ανοικτό για περαιτέρω εξηγήσεις. Αλλά, μέχρι εκεί: οι αναφορές στη διαχείριση των απόρρητων κονδυλίων δεν επιτρέπεται να γίνονται δηµοσίως. Είναι ευθύνη του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών να συνεννοηθούν για το ζήτηµα, που προφανώς έχει να κάνει µε τα εθνικά συµφέροντα και δεν µπορεί να γίνεται αντικείµενο δηµόσιου κουτσοµπολιού. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κοινωνία απαιτεί διαβεβαιώσεις από τα πολιτικά στελέχη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ότι τα χρήµατα αυτά δαπανώνται για την εξυπηρέτηση ουσιωδών συµφερόντων της χώρας – και φυσικά ότι δεν έχουν γίνει αντικείµενο κακοδιαχείρισης. Πρέπει να είναι σαφές σε όλους ότι τα λεγόµενα µυστικά κονδύλια δεν είναι κάποια ελληνική εφεύρεση: Ολες οι κυβερνήσεις του πλανήτη διαχειρίζονται απόρρητα κονδύλια – και βεβαίως, όλες οι χώρες επιδιώκουν να µη γίνεται δηµόσια συζήτηση για αυτά. Μόνο τους αντιπάλους της Ελλάδας εξυπηρετεί µια δηµόσια αντιπαράθεση για τη διαχείριση αυτών των κονδυλίων, όπως συµβαίνει τις τελευταίες ηµέρες στη χώρα µας. Και είναι προφανές ότι αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Οχι µε όρους αποσιώπησης, αλλά µε όρους εθνικής συνεννόησης. Η προσπάθεια συντήρησης τέτοιων θεµάτων στην επικαιρότητα -για λόγους µικροπολιτικούς, είτε της µιας είτε της άλλης πλευράς- εγκυµονεί πολλαπλούς κινδύνους για τα εθνικά συµφέροντα. Στη συγκεκριµένη περίπτωση δεν χωρεί το -κατά τα άλλα αυτονόητο- «όλα στο φως». Χωρεί µόνο το «όλα στο τραπέζι» των αρχηγών.