Σύγκρουση... ενός κόσμου

Λογικό – από την εποχή του ‘85 , όταν ο μακαρίτης ο Κουτσόγιωργας είχε βαφτίσει τις εκλογές ως μία μάχη μεταξύ του φωτός και του σκότους, τα δύο μεγάλα κόμματα ξέρουν πολύ καλά ότι η πόλωση αποδίδει και για τους μεν και για τους δε... Είναι όμως δύο οι κόσμοι που εκπροσωπούν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ; Ισως ναι, ίσως και όχι. Ανήκουν σε διαφορετικές πολιτικές οικογένειες μεν, αλλά -πώς να το κάνουμε;- έχουν και οι δύο ψηφίσει μνημόνια, έχουν βάλει υπογραφή σε περικοπές, έχουν συναγελαστεί με την τρόικα σε υπουργεία και ξενοδοχεία. Από την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου του 2015, δεν υπάρχει κόμμα εξουσίας που να παραμένει μνημονιακά αναμάρτητο. Ηταν εκείνο το πρωί που οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με αρκετά κόμματα, ψήφιζαν το τρίτο μνημόνιο. Και μετά ξανάρχισε η συζήτηση – που την είχε ξεκινήσει ο Αντώνης Σαμαράς, όταν αναγκάστηκε να ξεχάσει τα «Ζάππεια» και να ψηφίσει το δεύτερο μνημόνιο: το δικό μας είναι καλύτερο... Μόνο το ΠΑΣΟΚ είχε πατήσει την πεπονόφλουδα, καθώς είχε την ατυχία να ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο χωρίς τη συμπαράσταση κανενός. Βλέπετε, είχαν πιστέψει ότι η κρίση θα τελείωνε σε ένα με δύο χρόνια, οπότε είπαν να πάρουν δόξα όλοι μόνοι τους. Και μετά ήλθε ο τοίχος. Οι του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να επιμένουν ότι το δικό τους μνημόνιο ήταν πολύ ελαφρύτερο από τα δύο προηγούμενα – και πατούν στην πραγματικότητα: με αυτούς στην κυβέρνηση βγήκαμε από τα μνημόνια, να το ξεχάσουμε; Εδώ, το πράγμα σηκώνει πολλή συζήτηση. Οκτώ χρόνια περάσαμε με τους δανειστές στο τραπέζι – κάποια στιγμή δεν θα τελείωναν τα δανειακά προγράμματα; Απλώς, η ελληνική οικονομία έκανε μία βόλτα στα τάρταρα και τώρα αγκομαχά να ανεβεί ένα βουνό. Σε κάθε περίπτωση, οι επιπτώσεις των μνημονίων στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων ήταν προσθετικές – και κανείς δεν μπορεί να ξέρει, όταν δεν έχει χρήματα για να ζήσει, αν αυτό οφείλεται στο πρώτο, στο δεύτερο ή στο τρίτο μνημόνιο. Οδεύοντας προς τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, τα κόμματα οφείλουν να αναλογιστούν λίγο πόσο παράξενη θα φαντάζει η αντιπαράθεση για τα «καλά» και τα «κακά» μνημόνια σε μία χώρα που δεν έχει συνέλθει από αυτά. Και επειδή τα ενδεχόμενα είναι δύο -είτε ο ένας μονομάχος θα έχει μια ισχνή αυτοδυναμία και θα είναι όμηρος μίας δράκας βουλευτών που θα τον εκβιάζουν με την απλή αναλογική των επόμενων εκλογών, είτε δεν θα βγαίνει κυβέρνηση με τίποτα- μάλλον θα πρέπει να ξαναδούν τη θεωρία των δύο κόσμων..