Ο κίνδυνος πισωγυρίσματος

Δυσεξήγητη -με αμιγώς πολιτικά κριτήρια- είναι η παραίτηση Κοτζιά, τη στιγμή μάλιστα που ο Ζόραν Ζάεφ δεν βρίσκει τις βουλευτικές ψήφους που χρειάζεται για τη συνταγματική αναθεώρηση στη FYROM, μετά την αποχώρηση των εθνικιστών του VMRO. Η γειτονική χώρα οδηγείται εκ των πραγμάτων σε πρόωρες εκλογές, κάτι που -στην καλύτερη περίπτωση για τον κ. Ζάεφ- θα καθυστερήσει ιδιαίτερα τις διαδικασίες επικύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών. Εχοντας δώσει δείγματα της προσήλωσής της στα συμφωνημένα, η ελληνική κυβέρνηση -όπως και ο κάθε υπουργός ξεχωριστά- θα έπρεπε να επικεντρωθεί στο κύριο ζητούμενο της συγκυρίας, που δεν είναι άλλο από τη διασφάλιση της αναπτυξιακής πορείας στη μεταμνημονιακή εποχή. Στο πλαίσιο αυτό δεν νοείται οι -όποιες- προσωπικές αντιδικίες μεταξύ υπουργών να πολιτικοποιούνται, ώστε να δίνουν την εικόνα μιας κυβέρνησης που σπαράσσεται χωρίς προφανή λόγο. Η τύχη της κάθε κυβέρνησης δεν ενδιαφέρει τόσο όσο η τύχη της χώρας και των πολιτών της. Και είναι δεδομένο ότι η εικόνα της χώρας επλήγη με την επιλογή της παραίτησης που έκανε ο μέχρι χθες υπουργός των Εξωτερικών, λίγο πριν αναχωρήσει για τη Σύνοδο Κορυφής ο πρωθυπουργός. Σε κάθε περίπτωση οι πάντες στην κυβέρνηση πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τα πολλαπλά μηνύματα που έστειλε χθες ο κ. Τσίπρας: μια εικόνα πολιτικής αστάθειας -και μάλιστα εκ του μη όντος- θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός πολύ μεγάλου πισωγυρίσματος για την ελληνική οικονομία.