Η οσμή που απομυθοποιεί είδωλα και προκαλεί αποστροφή

Μια παλιά ιστορία, που είχε διηγηθεί ο Δημήτρης Χορν ήρθε στο νου μας. Ο χαρισματικός ηθοποιός είχε μιαν απέχθεια για την φέτα, το τυρί. Του προκαλούσε εμετό ακόμα και η οσμή της. «Ένα πρωινό, βρέθηκα στον μπακάλη στη γειτονιά μου, περιμένοντας να με εξυπηρετήσουν, ενώ μπροστά μου έστεκε αγέρωχος ο Κωστής Παλαμάς, ο ποιητής – θρύλος» διηγείται ο Χορν. «Ένοιωσα εκστασιασμένος. Κοίταζα την πλάτη του και ήθελα να τον ακουμπήσω.  Ήταν για μένα θεός. Κάποια στιγμή ο Παλαμάς ρώτησε τον παντοπώλη: Έχετε τελεμέ; Βεβαίως, του απάντησε, θέλετε να δοκιμάσετε; Και ο μυθικός ποιητής, άπλωσε το χέρι του και έπιασε ένα μικρό κομμάτι φέτα τελεμέ και το έφερε στο στόμα του. Ε, αυτό ήταν… γκρεμίστηκε ο Παλαμάς!» είπε χαριτολογώντας ο Δημήτρης Χορν.

Ποια η σχέση του Χορν, του Παλαμά και του τελεμέ με όσα ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες; Καμία! Η περίπτωση του ποιητή και του ηθοποιού είχε να κάνει με μιαν ενοχλητική μυρουδιά που προκάλεσε απέχθεια στον Χορν, ενώ στις μέρες μας οι καθημερινές εξελίξεις που όζουν με επίκεντρο τον καλλιτεχνικό κόσμο, προκαλούν αηδία! 

Για πολλούς «κοινούς θνητούς», κάποιοι εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τραγουδιστές, θαυμάζονται και – γιατί όχι – λατρεύονται σαν θεοί. Πιο παλιά στα παιδικά δωμάτια, οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από αφίσες διάσημων καλλιτεχνών (τώρα τούς απολαμβάνουν ζωντανά στο κινητό τους…). Σήμερα, κάποιοι από αυτούς, που πολλοί θαύμαζαν και χειροκροτούσαν, καταγγέλλονται – ανυστερόβουλα, με παρρησία και οργή, όπως φαίνεται – από συναδέλφους τους ως βίαιοι, με ελεεινούς τρόπους συμπεριφοράς ή θύτες δεκάδων σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Η σκυτάλη δόθηκε από την χρυσή ολυμπιονίκη - ιστιοπλόο Σοφία Μπεκατώρου, σε καλλιτέχνιδες· κάποιες «έδειξαν» τον Γιώργο Κιμούλη, κάποιες άλλες «άλλους» και η «σκυταλοδρομία», όπως όλα δείχνουν δεν θα είναι 4Χ400, αλλά δεκάδες βιασμένες ψυχές επί πολλά χιλιόμετρα κακοποίησης.

Κατονομαζόμενοι ως «θύτες» από τα «θύματά» τους προσπαθούν να αποφύγουν τη δημόσια χλεύη με κάθε τρόπο. Θεμιτό! Όμως...

Όμως… καθρεφτίζονται από την παροιμία «Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι…». Στον μικρό τόπο που λέγεται Ελλάδα και στον μικρόκοσμο τον καλλιτεχνικό, όλοι γνωρίζουν τα πάντα για όλους κι όσο και να κλείνουν στόματα με νόμιμες διαδικασίες, όσο και να «κρύβονται» πίσω από ισχυρούς φίλους και κρατικούς φορείς, όλοι πλάι τους γνωρίζουν τα χούγια τους. Και ήρθε η ώρα να τα μάθουν και οι θαυμαστές τους. Ας μην εθελοτυφλούμε... δύσαν οι μύθοι κι οι θεοί κι η ομίχλη δυναμώνει...

Οι Έλληνες εκστασιάζονται και ηδονίζονται περισσότερο σαν δουν το διαμάντι να γίνεται κάρβουνο, παρά το κάρβουνο διαμάντι. Κι όσο παρακολουθούν κάποιοι τα «διαμάντια» να… καρβουνιάζουν από τις μαύρες καταγγελίες που τους απαγγέλλουν θύματά τους, τόσο ηδονίζονται και διψούν για «ενημέρωση». Κι όπως ο Χορν τον Παλαμά, ο κόσμος ακούει, οσμίζεται και τους απομυθοποιεί! Κι άλλο είναι να... αποκαθηλώσεις έναν θεϊκό ποιητή που έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου» επειδή απλά δοκίμασε ένα κομμάτι φέτα κι άλλο έναν ημιτάλαντο καλλιτέχνη γιατί κακοποίησε αθώες ψυχές!  Κι όσο για το ποιοι είναι αυτοί; «Ούτις εμοί γ’ όνομα˙ Ούτιν δε με κικλήσκουσι»: Κανένας το όνομά μου, κι όλοι τους κανένα με φωνάζουν.