Αγγελοι του δρόµου

Χιόνισε χτες και τα σχολεία έκλεισαν προληπτικά σε πολλές περιοχές. Σωστό ή υπερβολικό, µπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει όπως νοµίζει, ωστόσο αν οι µαθητές προστατεύονται αµέσως όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν, δεν συµβαίνει το ίδιο µε τους αδύναµους.

Είναι και οι άνθρωποι που ζουν στους δρόµους. Kαι πολλοί µετανάστες. Παιδιά ανάµεσά τους. Χρήστες ουσιών. Απόκληροι της ζωής. Με αυτούς τι κάνουµε; Θα πείτε, αρκετοί δήµοι άνοιξαν χτες κλιµατιζόµενες αίθουσες. Αρκεί; Προφανώς όχι. Αν και δεν είδα κάποια εκκλησία να ανοίγει για άστεγους µέσα στον χιονιά, είδα ένα βράδυ, µέρες γιορτών, µια παρέα ανθρώπων µε κόκκινα µπουφάν, φορτωµένους µε τρόφιµα και είδη ανάγκης, να βγαίνουν στους παγωµένους δρόµους για να συναντήσουν όσους τους περιµέναν µε λαχτάρα.

Ηταν εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού που, αψηφώντας τον παγετό και τη βροχή, γύριζαν σε δρόµους, πάρκα, γέφυρες και όπου αλλού µπορούσαν να συναντήσουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη, για να κάνουν λίγο ευκολότερη τη σκληρή ζωή τους. 

Εστω για λίγο, για εκείνη τη γιορτινή για τους υπόλοιπους νύχτα. Τέτοιες δράσεις -διεθνώς ονοµάζονται streetwork (δουλειά/ παρέµβαση στον δρόµο)- αποδεικνύονται η πιο αυθεντική και αποτελεσµατική ενέργεια που µπορεί η αδύναµη κοινωνία µας να προσφέρει στους αναξιοπαθούντες της διά του εθελοντισµού.

Υπάρχουν κι άλλες οµάδες streetworkers που λειτουργούν στην αφάνεια: όπως η ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ που λειτουργεί από πέρυσι πρόγραµµα streetwork µε πενταµελή οµάδα που γυρνάει στους δρόµους της Θεσσαλονίκης µε στόχο τον εντοπισµό, την καταγραφή και την υποστήριξη των αστέγων.

Οπως η οµάδα του ΚΕΕΛΠΝΟ, που προσεγγίζει µετανάστες και µοιράζει ενηµερωτικά φυλλάδια στις γλώσσες τους ώστε να προωθήσει τη χρήση προφυλακτικού (µε σκοπό τη µείωση των σεξουαλικά µεταδιδόµενων νοσηµάτων) ή η οµάδα των ΚΕΘΕΑ/ ΟΚΑΝΑ, που κάνει παρεµβάσεις σε χρήστες ναρκωτικών στην Αθήνα, και πολλές ακόµα οµάδες που στοχεύουν σε ασυνόδευτα ανήλικα, εργαζόµενα παιδιά, θύµατα εµπορίας ανθρώπων, εκδιδόµενες γυναίκες, εξαρτηµένους κ.ά. Οµάδες που δεν ακούµε συχνά, όµως υπάρχουν και δρουν στους δρόµους εκεί έξω, κάνοντας λίγο καλύτερη τη ζωή, επαγωγικά, όλων µας.

Σε αυτούς τους άγνωστους άγγελους του δρόµου εύχοµαι καλή χρονιά. Και παραθέτω αντί χαιρετισµού τα λόγια µίας εξ αυτών, της κοινωνιολόγου Μαριλούς Στεφάνου: «Το streetwork είναι δυνατή εµπειρία. Θα κλάψεις, θα νιώσεις ασήµαντος, θα ξεχάσεις εσένα και θα µάθεις να βάζεις άλλους πάνω από σένα. Οχι για να σε πατήσουν...

Ενδιαφέρον θα είναι. Στην πιο αθώα, παιδική του µορφή. Θα µάθεις να βλέπεις τι είναι σηµαντικό σε αυτήν τη ζωή, πόσο δεν απέχεις από κάποιον που βλέπεις σε ένα παγκάκι ή σε µια στοά. Είσαι έτοιµος να γίνεις πιο άνθρωπος; Τότε κράτα µου το χέρι κι άσε µε να σου δείξω τον δρόµο..»