Συνεπιμέλεια... και στα συναισθήματα

Ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας. Από κοινού άσκηση γονικής μέριμνας για κρίσιμα θέματα ανατροφής. Οικογενειακοί διαμεσολαβητές. Αντικειμενικά κριτήρια κακής άσκησης επιμέλειας.

Για ολοένα και περισσότερους θεωρούνται αναμφισβήτητα ουσιαστικές αλλαγές που ίσως και άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Αλλαγές που θα έπρεπε ίσως να είναι αδιαπραγμάτευτες για όλους ανεξαιρέτως. Τέσσερις σημαντικές αλλαγές που πλέον θα ανήκουν στην καθημερινότητα πολλών ζευγαριών που αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους αλλά θα τους ενώνει η ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων παιδιών.

Η νομοθετική όμως αυτή ανάγκη ίσως τελικά οδηγήσει ή έστω βοηθήσει για την ενεργοποίηση της κάλυψης και των ενδοψυχικών αναγκών των παιδιών κι όχι μόνο αλλαγών που άπτονται στα ουσιαστικά μεν αλλά πρακτικά θέματα της καθημερινότητας.    

Είναι πλέον κατανοητό πως το φάσμα των αναγκών ενός βρέφους, παιδιού ή και εφήβου είναι πάρα πολύ μεγάλο. Έχουν υπάρξει προσπάθειες για την ιεράρχηση τους και κάποιες θεωρούνται επιτυχημένες. Η αξιολόγηση όμως είναι ανέφικτη. Οι ανάγκες είναι αλληλένδετες και αλληλεξαρτώμενες. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις πρωταρχικές ανάγκες για τροφή, στέγη και συνθήκες σωστής διαβίωσης και ανάπτυξης βιολογικής και νοητικής. Τι γίνεται όμως με τις συναισθηματικές ανάγκες που έχει ένας άνθρωπος σε αυτά τα στάδια της ανάπτυξης του;

Αγάπη, στοργή, φροντίδα από την μια και ασφάλεια, προστασία, κανόνες από την άλλη είναι μόνο κάποιες ενδεικτικές ανάγκες που εκφράζονται μέσα από τα γονεϊκά πρότυπα. Συνήθως τα πρώτα από την μητέρα ενώ τα άλλα από τον πατέρα και το συνήθως πρέπει να επισημανθεί μια και δεν είναι κανόνας. Η αναγκαιότητα της συναισθηματικής προσφοράς από τους γονείς και της εξασφάλισης αυτών των αναγκών στην υγιή ανάπτυξη του ανθρώπου έχει με τα χρόνια αποδειχθεί μέσω ερευνών και μελετών.

Η συναισθηματική διαθεσιμότητα των γονέων όχι μόνο δεν θα πρέπει να επηρεάζεται αρνητικά από την απόφαση ενός διαζυγίου αλλά θα πρέπει να ενισχύεται στην εμφάνιση του γιατί όπως είχε πει και η Eleanor Roosevelt…

Τα παιδιά ακούνε πολύ πιο προσεκτικά όταν δεν μιλάμε σε αυτά...